محمدحسین آهنگری، دبیر کانون وارث دانشگاه تهران پیرامون اقداماتی که این کانون دانشجویی در دوران کرونا انجام داده است، گفت: «کانون فرهنگی دانشجویی وارث شامل دو بخش می‌شود؛ یک بخش که فعالیت‌های جهادی دارد و بخش دیگر فعالیت‌های فرهنگی. ما در ایام کرونا همچنان به فعالیت‌های خود ادامه دادیم و باتوجه به شرایط کشور مجبور شدیم فعالیت‌ها را بیشتر هم کنیم. از آنجاکه وضعیت اقتصادی جامعه بحرانی شده بود، خانواده‌های کم‌بضاعت تحت حمایت کانون، به‌شدت تحت فشار بودند. ازطرفی هم به‌دلیل سردرگمی و قرنطینه ابتدای کرونا گروه‌هایی که فعالیت‌های جهادی و خیریه داشتند، فعالیت خود را کمرنگ کرده و عرصه خالی مانده بود.»
آموزش خصوصی برای دانش‌آموزان بی‌بضاعت در دوران کرونا
وی ادامه داد: «باتوجه به شرایطی که در ابتدای شیوع کرونا با آن مواجه بودیم، فعالیت‌های خود را تا جایی ادامه دادیم که نسبت‌به دوران پیش از کرونا افزایش چشمگیری پیدا کرد. اعم فعالیت‌های ما خیریه‌ای بود و ازطرفی هم باتوجه به تعطیلی مدارس و مجازی شدن آموزش، خانواده‌های محروم را که در مسائل درسی دچار ضعف شده بودند پوشش دادیم و سعی کردیم نه‌تنها در آموزش آنها موثر باشیم، بلکه با فعالیت‌های فرهنگی نیز در برگزاری مراسم هیات ماهانه و حلقه‌های کتابخوانی، اثرگذاری مثبت فرهنگی بر دانشجویان و خانواده‌های تحت‌پوشش کانون داشته باشیم.»
به‌جز یکی‌دو کانون، بقیه موردتوجه دانشگاه نیستند
آهنگری با اشاره به چالش‌های مدیریت کانون فرهنگی-دانشجویی در دوران کرونا و حمایت‌های دانشگاه از آنها گفت: «متاسفانه باید در این‌باره بگویم که حمایت دانشگاه از ما به‌عنوان یک کانون فرهنگی-دانشجویی ناچیز بود. جز یکی‌دو گروه که توسط معاونت فرهنگی دانشگاه تهران حمایت می‌شوند، بقیه کانون‌ها موردتوجه نیستند. حتی گروهی که کمتر از نصف ما فعالیت داشت، در جشنواره‌های مختلف تقدیرنامه می‌گرفت، اما به کانون وارث که بسیار فعال بود بها داده نشد. درواقع نگاه وزارت علوم به کانون‌های فرهنگی-هنری در این دوران نیز دست‌کمی از دانشگاه نداشت و آنها نقش موثری در حمایت از کانون‌های فرهنگی حداقل در دانشگاه تهران نداشتند.»
جذب و سازماندهی نیروهای داوطلب در دوران کرونا
دبیرکانون فرهنگی-دانشجویی«وارث» دانشگاه تهران، با اشاره به مشکلاتی که در دوران کرونا با آن دست‌وپنجه نرم می‌کردند، گفت: «بیشتر مشکلات ما به بیماری کرونا برمی‌گشت؛ چراکه این پاندمی موجب محدودیت داوطلبان برای فعالیت‌های خیرخواهانه شده بود، هرچند به‌دلیل سازماندهی قوی بیشترین جذب را داشتیم و توانستیم افرادی را در ایام کرونا در جلسات حضوری و هفتگی شرکت بدهیم و سازماندهی دقیق داشته باشیم. اما در فضای دانشگاهی به‌دلیل تعطیلی دانشگاه و محدودیت‌های کرونا، بسیاری از افراد نمی‌توانستند فعال باشند و از این جهت دچار محدودیت شدیم.»
انتظار داریم دانشگاه از همه کانون‌ها یکسان حمایت کند
وی افزود: «مشکل بعدی ما تامین هزینه‌های داخلی بود، که با مقدار کم بودجه برای ما سخت بود. ازلحاظ توان داخلی، افراد کانون قوی و سازماندهی شده هستند، اما انتظار می‌رود در فضایی که گروه‌های دانشگاهی فعالیت چندانی ندارند، دانشگاه از کانون‌های فعالی که خدمت‌رسانی را به‌صورت تخصصی انجام می‌دهند، حمایت کند.»