مسعود رضاییان، مدیرعامل باتجربه سابق تیم‌های صنعت نفت آبادان و فولاد خوزستان درخصوص اینکه میزبانی هیچ‌کدام از رقابت‌های بین‌المللی ملی و باشگاهی در این مدت اخیر به ایران نرسیده است در گفت‌وگو با «فرهیختگان» اظهار داشت: «به‌نظر می‌رسد استراتژی منزوی کردن ایران در همه زمینه‌ها وجود دارد، هرچند نمی‌خواهم بگویم در بحث ورزش از جایی تبعیت می‌کنند اما در همین منطقه خودمان کشورهای رقیبی داریم که اگر کاری هم به سیاست نداشته باشند، بدشان نمی‌آید ما را از ابتدایی‌ترین و قطعی‌ترین حقوق‌مان به شکل‌هایی محروم کنند، هرچند برای خودشان نفوذ هم دارند. ازسوی دیگر ما همیشه در یک‌جایی از آسیا قرار گرفته‌ایم که خیلی تحت‌تاثیر این‌گونه روابط قرار می‌گیریم به این دلیل که مسائل خیلی سازمان‌یافته و هدفمند نیستند و بعضا کشورها خیلی تحت‌تاثیر دولت‌های خودشان هستند و ما هم که خوب عمل نمی‌کنیم و حتی جایی که کرسی و نماینده هم داریم آنجا هم به‌نظر نمی‌رسد که وجود آدم‌های ما بتواند کسی را متقاعد کند.»
چرا هند میزبانی می‌گیرد و ما نه؟
وی افزود: «اگر خود ما هم می‌خواستیم یک جای بی‌طرف را در یک شرایط یکسان و برابر انتخاب کنیم می‌گفتیم بازی‌ها در امارات یا قطر باشد، چراکه در این دو کشور ما تقریبا احساس شرایط خانگی را داریم اما وقتی در گرفتن میزبانی به کشوری مانند هند هم که یک کشور کاملا محروم و از لحاظ فوتبالی غریبه است و محبوبیت خاصی این رشته ورزشی در این کشور ندارد، عرصه را می‌بازیم آدم دیگر احساس می‌کند یک عزم جدی وجود داشته تا ما را از میزبانی محروم کنند این درحالی است که وقتی کشوری مانند عربستان انتخاب می‌شود این موضوع هم به‌شدت جای تعجب دارد چون اصلا قرار نبود دو کشور ایران و عربستان از یکدیگر مقابل هم میزبانی داشته باشند. حالا هم که میزبانی تیم‌ملی را به رقیب به ما داده‌اند و این درحالی است که می‌توانستند این بازی‌ها را در کشوری مثل کامبوج یا هنگ‌کنگ برگزار کنند تا موازنه قدرت برهم نخورد و درحالی که ما در سه بازی میزبان هستیم باید به کشور رقیب خود رفته و آنجا میهمان باشیم، پس از هر طرف نگاه می‌کنیم این معادلات با هم جور در نمی‌آید و یک تصمیم ظالمانه گرفته شده است.»
نباید به CAS امید داشته باشیم
رضاییان در پاسخ به این سوال که مسئولان فدراسیون فوتبال ایران هم کاری نمی‌کنند تا امیدوار باشیم و فقط منتظر می‌مانند تا حق‌خوری شده و به دادگاه عالی ورزش شکایت کنند، گفت: «همه کسانی که پرونده داشته‌اند می‌دانند که روند دادرسی در دادگاه عالی ورزش یا CAS چقدر زمانبر است. به‌نظر من CAS برای این ساخته شده تا آدم‌ها خسته شده و اگر منازعه‌ای بین آنها همچنان وجود دارد از شکایت و اعتراض دست بردارند و خودشان اعلام کنند که دیگر به این مرجع خیری نیست و آن را رها کنیم و با هم کنار بیاییم. واقعیت این است که هر پرونده‌ای به آنجا می‌رسد یک پروسه طولانی‌مدت چندساله را پیش برده و خود من هم چنین تجربه‌ای را گذرانده‌ام که اینچنین می‌گویم. درواقع کار به‌جایی می‌رسد که طرفین می‌گویند با هم مصالحه کنیم تا به‌نوعی از شر CAS راحت شویم. درواقع CAS چنین جایی است بنابراین خیلی نباید به آن امید داشته باشیم آن‌هم برای یک موضوعی که اضطراری پیش‌آمده و تیم‌ملی باید خردادماه به میدان برود. اگر مثلا یکی، دو سال فرصت داشتیم و از آن زمان اقدامات لازم را می‌کردیم می‌توانستیم امیدوار باشیم که پروسه دادرسی تا زمان انجام بازی‌ها به یک‌جایی برسد. در هر صورت آنجا شرایط عجیب‌وغریبی دارد و آرایی هم که می‌دهد این‌طور نیست که کسی روی آن قطعی حساب کند.»
استیناف خودمان مگر چند رای را شکسته؟
مدیرعامل اسبق فولاد خوزستان درمورد اینکه به‌نظر می‌رسد این دادگاه عالی کمتر سابقه داشته است تا آرای ارکانی مثل فیفا یا کنفدراسیون فوتبال آسیا را بشکند، تاکید کرد: «اگر هم بشکند به‌ندرت اتفاق می‌افتد اما من از شما می‌پرسم مگر در همین فدراسیون فوتبال کشورمان کمیته استیناف چندبار رای کمیته‌های انضباط یا تعیین وضعیت را شکسته و یا برعکس شده؛ همین‌جا هم به‌ندرت اتفاق می‌افتد این درحالی است که فقط شما یک هزینه بیشتر را متحمل شده‌اید. آنها هم با همان طرز فکر و با همان مشخصات فنی به قضایا نگاه می‌کنند، بنابراین این مراجع خیلی از هم جدا نیستند و نباید امیدوار باشیم.»
دیر خطر را احساس می‌کنیم
رضاییان درباره اینکه به‌نظر می‌رسد برخی اهمال‌کاری‌ها از داخل درنهایت کار را به آنجا رساند که میزبانی به بحرین برسد، گفت: «یک واقعیت وجود دارد و آن اینکه برخی مواقع خوب خطر و تهدید را حس نمی‌کنیم و معمولا خیلی خوش‌بینانه به قضایا نگاه می‌کنیم. وقتی یک روز می‌شنویم کشوری مثل بحرین درخواست میزبانی بازی‌های غرب آسیا را داده است به آن می‌خندیم و پیش خودمان می‌گوییم بحرین کجاست که درخواست میزبانی می‌دهد، درواقع آنها از همان زمان خیلی جدی کار را با برنامه شروع کردند و نمی‌دانیم که پشت‌پرده یا روی میز مذاکرات چه چیزی را ارائه کرده‌اند که میزبانی‌شان مورد موافقت قرار گرفته است. ما همیشه در این‌طور مواقع خیلی دیر و به‌صورت انفعالی عمل می‌کنیم و همیشه این‌طور بوده وقتی که رای صادر شده و تصمیم گرفته شده و یک اتفاق افتاده تازه به فکر واکنش می‌افتیم، درواقع هرگز اتفاق نیفتاده که به‌محض احساس خطر بخواهیم اقدامات لازم را انجام بدهیم.»
باید زودتر از بحرین اقدام می‌کردیم
وی تصریح کرد: «شاید اگر قبل از بحرین ما اقدامات لازم را انجام داده و اعلام می‌کردیم می‌توانیم بازی‌ها را به‌صورت متمرکز در ورزشگاه آزادی برگزار کرده و در همین منطقه نیز هتل المپیک و کمپ تیم ملی را برای اسکان و تمرین تیم‌ها داریم و می‌توانیم شرایط قرنطینه را در همین یک نقطه به وجود بیاوریم، اتفاقات دیگری رخ می‌داد. اگر ما ابتدا کار را استارت می‌زدیم شاید امروز این میزبانی برای ما بود. شما مطمئن باشید اگر ما این کار را از ابتدا آغاز کرده و اقدامات لازم را انجام می‌دادیم با توجه به شرایط، بحرین به‌سختی می‌توانست جای ما را بگیرد و با توجه به اینکه سه بازی در دور برگشت باید در کشورمان برگزار می‌شد، درنهایت اگر این اتفاقات می‌افتاد جای امیدواری بسیار زیادی وجود داشت. درواقع من نمی‌گویم زودتر اقدام می‌کردیم بلکه می‌گویم قبل از دیگران اقدام می‌کردیم، این امر می‌توانست ما را به موفقیت برساند.»