علی بزرگخو در گفت‌وگو با «فرهیختگان» پیرامون انتخابات و لزوم ورود جنبش دانشجویی به فضای کنشگری انتخابات ریاست‌جمهوری سال۱۴۰۰ گفت: «درحال حاضر کشور ما در پیچ تاریخی قرار گرفته است، به این دلیل که به‌لحاظ تحریم‌هایی که روی ما اعمال‌شده سنگین‌ترین تحریم‌های طول تاریخ را داشته‌ایم و فضا و زمانی که داریم سپری می‌کنیم بسیار خطیر است، پس هر نوع کنشگری در این فضا به‌طور مستقیم بر زندگی مردم و معیشت آنها تاثیر می‌گذارد و گذر از این پیچ تاریخی نوعی حرفه‌ای‌گری ما مردم و مسئولان را می‌طلبد.»
وی افزود: «همزمان با پیچ تاریخی‌ای که از جهت سیاست خارجی در آن واقع شدیم، در یک بحران سیاست داخلی نیز قرار گرفته‌ایم که از آن به‌عنوان «بحران مشارکت» نام می‌بریم. انتخابات مجلس سال۹۸ حدود ۴۲درصد بود که یک فاجعه محسوب می‌شود و فضای نامطلوبی برای ما رقم زد. متاسفانه هنوز همان فضا در کشور برقرار است که دوباره این فاجعه فراهم شود. بنابراین لزوم کنشگری جنبش دانشجویی و تمام عناصر اینجا مشخص می‌شود که باید وارد عرصه شده و مانع تکرار سال۹۸شود.»
بزرگخو اظهار کرد: «تشکل‌های دانشجویی و عناصر مردمی با کنشگری فعال خودشان باید دو کار انجام دهند؛ یکی افزایش مشارکت و دیگری انتخاب اصلح. در فضای مشارکت رسالت بسیار مهمی روی دوش تشکل‌های دانشجویی است، اما باید توجه کنیم تعداد دانشجویان محدود است و نمی‌توانند با تک‌تک مردم و رسانه‌های مردمی وارد گفت‌وگو شوند و مجاب‌شان کرد که در انتخابات شرکت کنند، لذا به‌دلیل این محدودیتی که وجود دارد باید با رویکرد دیگری که اهمیت بیشتری دارد وارد عمل شوند. این رویکرد شامل گفت‌وگو با حاکمیت و ارکان تاثیرگذار حاکمیت در بحث مشارکت است. وقتی از بالارفتن یا پایین‌آمدن مشارکت مردم در انتخابات صحبت می‌کنیم عملکرد چند سازمان اصلی زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد که یکی از آنها صداوسیماست.»
دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت افزود: «از دیگر نهادهای حائز اهمیت که زیر ذره‌بین خواهد رفت وزارت کشور و شورای نگهبان هستند. از طرف دیگر عملکرد احزاب نیز زیرسوال خواهد رفت؛ چراکه عملکرد آنها برای بالابردن مشارکت مردم باید مطلوب باشد. اینجا وظیفه جنبش دانشجویی این است که مطالعه کند و روش‌های موثری که به‌نظر می‌رسد برای افزایش مشارکت کارآمد است به‌عنوان راهکار پیشنهاد بدهد. برای مثال برای انتخابات ریاست‌جمهوری می‌بینیم که طبیعتا باید عملکرد احزاب به‌گونه‌ای گرم‌‌کننده انتخابات باشد، اما متاسفانه شاهد این هستیم که در فاصله کمتر از دوماه از انتخابات ریاست‌جمهوری هنوز خود احزاب نمی‌دانند کاندیدای اصلی آنها کدام است و درباره آن مبهم هستند. این موضوع که کاندیدای اصلی کدام است برمی‌گردد به روحیه محافظه‌کاری آنها که طی سال‌های اخیر تشدید شده و درصورت اطلاع از کاندیدای اصلی خودشان، بازهم چیزی نمی‌گویند. این‌گونه رفتار با مردم یک‌سری خلأهای قانونی و خلأهای رفتارسنجی دارد. خلأهای قانونی با مطالعات تخصصی باید رفع شود.»
وی تصریح کرد: «درباره انتخاب اصلح باید به این فکر کنیم که شخص برای ما مهم است یا جریان. متاسفانه یکی از اشتباهات در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری مختلف این بوده که به اشخاص اهمیت داده‌ایم و با توجه به شعارها و وعده‌های انتخاباتی آنها انتخاب کردیم؛ درحالی‌که این افراد جریان پشت‌سر خود را مشخص نکردند. برای مثال در سال۷۶ خاتمی با یک ژست اپوزیسیون در مقابل هاشمی وارد فضای انتخابات شد و اغلب مردم به این دلیل به او رای دادند که مخالف هاشمی بودند اما زمانی که روی کار آمد مشخص شد خاتمی دنباله‌روی جریان هاشمی است، منتها محکم‌تر و با توان بیشتر و صرفا یک نمایش رسانه‌ای برای انحراف افکارعمومی به راه افتاده بود.»
بزرگخو با اشاره به وظیفه جنبش دانشجویی درقبال انتخاب اصلح توسط مردم گفت: «بنابراین وظیفه ما این است که جریان‌های پشت‌سر هر کاندید را به مردم معرفی و شفاف‌سازی کنیم که هر کسی ازسوی کدام جریان حمایت می‌شود. همچنین باید بررسی کنیم و ببینیم ایده حمکرانی مسئولی که امروز قرار است جمهوری اسلامی را از انسداد سیاسی خارج کند، چیست و سپس آن را با ایده حکمرانی دیگر کاندیداها بسنجیم. وقتی ما سعی کنیم ایده حکمرانی کاندیداها را بیان کنیم تمام تلاش خود را می‌کنیم تا اذهان موجود در جامعه را به‌سوی شخصی که ایده حکمرانی بهتر و اصلح را دارد هدایت کنیم بدون اینکه تبلیغات خاصی دراین‌باره به‌صورت علنی انجام داده باشیم.»