به گزارش «فرهیختگان»، تیم تیراندازی با کمان دانشگاه آزاد اسلامی در دو بخش آقایان و خانمها دو هفته اول لیگ را درحالی پشتسر گذاشت که هر دو تیم روی سکوی لیگ برتر کشور جایی برای خود مهیا کردند؛ یکی روی سکوی اول و دیگری در مکان دوم و امیدوار به رقابتهای البته سخت آینده. دو هفته اول رقابتهای لیگ تیراندازی با کمان رسما در یک هفته برگزار شد تا فشار مسابقات روی ورزشکاران بیشتر باشد و یاران وزیری و شمس تمام تلاششان را برای روی سکو ماندن کردند و حالا میلاد وزیری امیدوار است بتواند برای لیگ امسال با تیم دانشگاه آزاد رکورد تاریخی را ثبت کند و زهرا شمس برای ماندن روی سکو و رسیدن به طلای لیگ روی انگیزه و تلاش و البته استعداد کماندارانش حساب کرده است. در ادامه گفتوگوی «فرهیختگان» با دو سرمربی تیم ریکرو دانشگاه آزاد اسلامی را خواهید خواند.
سرمربی مردان: بهدنبال ثبت رکوردی تاریخی هستیم
هفته دوم لیگ آقایان هم گذشت و ریکرویهای دانشگاه آزاد پیشتاز هستند. این مسابقات کی به پایان میرسد و مسابقه بعدی چه زمانی است؟ از وضعیت بچهها هم بگویید.
مسابقات اول اسفندماه در بخش آقایان تمام میشود و خدارا شکر وضعیت بچهها خوب است و روزبهروز تلاششان را بیشتر میکنند که هفته آینده نتایج مقدماتیشان را ارتقا دهند و بهتر تیر بزنند. یازدهم دو بازی با تیمهای چهارمحالوبختیاری و هدف طلایی داریم.
سطح لیگ چطور است؟ باتوجه به شرایط کرونا وضعیت امتیازهای ثبتشده در لیگ چگونه است؟
سطح لیگ هم باتوجه به اینکه در 12ماه گذشته مسابقهای نبوده، برای شروع خیلی خوب بود و قطعا رکورد همه ورزشکاران در تیمهای مختلف طی هفتههای بعدی ارتقا پیدا میکند و باتوجه به اینکه امسال رقابت بینالمللی وجود ندارد، این رقابتها میتواند به اعضای تیم ملی برای آمادگیشان کمک بیشتری کند و خد را شکر تیم دانشگاه آزاد هم در دوهفته لیگ توانست امتیاز کامل را بهدست آورد و با 10 امتیاز با قدرت پیشتاز هستیم و امیدواریم این روند در هفتههای آتی هم ادامه پیدا کند.
بعد از مدتها برگزاری مسابقات، اشتیاق در جریان لیگ دیده میشود؟
همه مشتاق هستند در رقابتها حضور پیدا کنند و تلاششان را میکنند امتیازهای خوبی را بهثبت برسانند.
وضعیت دانشگاه آزاد را تا پایان مسابقات چطور ارزیابی میکنید؟
ما هدفمان این است که اینبار اگر بشود یک رکورد تاریخی را در لیگ ثبت کنیم و با امتیاز کامل لیگ را به اتمام برسانیم که البته بستگی به وضعیت و شرایط برگزاری در آینده هم دارد که امیدوارم همهچیز خوب پیش برود و مشکل خاصی پیش نیاید تا بتوانیم این رکورد را به ثبت برسانیم.
شما تاثیر زیادی در اولی تیم بهعنوان مربی و ورزشکار داشتید، این برتری حفظ میشود؟
هنوز لیگ تمام نشده و امیدوار هستیم این اتفاق بیفتد و قهرمانیمان قطعی شود، چراکه ما هنوز بازیهای سختی را پیشرو داریم. دوسه تا تیم دیگر هستند که ورزشکاران خیلی خوبی دارند و هر نتیجهای هم حاصل میشود، قطعا نتیجه تلاش همه بچههاست و فقط من نیستم، هرکدام به نوبه خود تلاش میکنند و من هم تمام تلاشم را میکنم که انشاءالله دانشگاه آزاد نتیجهای را که در شأنش است بتواند کسب کند.
این لیگ برای آمادگی قبل از المپیک کمکی به شما میکند؟
چون امسال هیچ رقابتی وجود ندارد، هر مسابقهای که برگزار شود، چه مسابقات قهرمانی کشور باشد چه لیگ، قطعا میتواند کمک کند و بهتر از این است که مسابقه نداشته باشیم.
سرمربی بانوان: کمانداران دانشگاه آزاد آینده خوبی دارند
زهرا نعمتی از دانشگاه آزاد امتیازآورترین ورزشکار شد که نشان داد کرونا تاثیری در برتری او در ایران نداشته. وضعیت جسمی او چطور است؟
او بهخاطر کرونا همچنان ضعف بدنی داشت و این مدت چون در سرما هم تمرین داشتند، یک حالتهای سرماخوردگی هم دوباره پیدا کرد و درست است که رکوردش از همه بالاتر و نفر اول شد، ولی رکورد خودش بهمراتب از این بیشتر و بالاتر است.
باوجود حضور امتیازآورترین کماندار در تیم دانشگاه آزاد باز هم دانشگاه در دو هفته اول نتوانست روی سکوی اول بایستد، دلیلش چیست؟
بعد از کوالیهایی که زدیم ضعف بدنی نعمتی برگشت و یکی از دلایلی که نتوانستیم خیلی خوب و آنطور که بودیم خودمان را نشان دهیم، این بود. فکر میکنم در تمام ایران بچههایی که تمرین داشتند فقط بچههای تیم ملی بودند و بچههای ما فقط همین چند روز اردو بود که آوردیمشان و توانستند بعد از ماهها بیتمرینی یک تمرین خوب داشته باشند و فوقالعاده برای ما رضایتمند بود و همینطور که دیدید در بخش مقدماتی جمع امتیاز هر سه نفر اصلی ما جزو 4 نفر برتر کل این رقابتها ازلحاظ رکورد بودند و اگر جمع امتیاز بزنیم از تیم اول توانستند تقریبا چهلوخردهای امتیاز بالاتر بزنند که بهنظر حتی خود فدراسیون هم باید این نگرش را داشته باشد که با تمرین کم هم توانستند اینقدر خوب پیشرفت کنند.
درحقیقت دانشگاه آزاد امسال استعدادهای جدید را نشان داده است؟
بله، واقعا هدف ما در دانشگاه آزاد همین استعدادپروریها است؛ اینکه استعدادیابی میکنیم و بچهها را از جایجای این کشور به تیم میآوریم. ما امسال از تبریز و یزد هم در تیم نماینده داشتیم و بچهها رکوردهای فوقالعادهای زدند که خود باعث پیشرفت این رشته میشود و فکر میکنم تا همین جای کار خدارا شکر به هدفمان رسیدیم.
تمرینات تیم بانوان از کی شروع شد و امتیاز خانمها در لیگ چطور بود؟
برای تمرینات تیم بانوان ما میخواستیم دو هفته اردوها را برگزار کنیم که خیلی استقبال نشد و تعدادش را یک هفته 10روز کردیم و بچهها آمدند و توانستند تمرینی قبل از شروع این مسابقات داشته باشند.
هفته اول و دوم لیگ با هم برگزار شد، خستگی تاثیری در مسابقات نداشت؟
بازیها فشرده انجام شد، برای اینکه بتوانند تا آخر سال تمامش کنند و متاسفانه در یک هفته دو بازی داشتیم که خودش خستگی بهوجود میآورد. حتی در بازی آخر که با تیم فولاد روی خط بودیم، یک تیرمان را یکی از بچهها از خستگی نتوانست پرتاب بکند و اگر آن تیر را پرتاب میکرد و به هرکجای فیس میخورد ما آن بازی را برده بودیم و یک امتیاز میگرفتیم. درواقع خستگی برای ما بیتاثیر نبود.
سطح لیگ چطور بود؟
نسبتبه پارسال تعداد شرکتکننده خیلی بیشتر شده و رقابتها هم خیلی بهتر بود، چراکه قبلا بچههایی که در تیم ملی بودند در تیمها پخش شده بودند، ولی امسال همه جمع شده بودند و یک تیم را تشکیل داده بودند که این خودش کمی سطح رقابت را سختتر میکرد و شبیه به همیشه نبود.
امتیازها نسبتبه قبل از کرونا افت داشت؟
سالهای گذشته همهچیز عادی بود و بچهها تمرینات خود را در باشگاههایشان داشتند. با کرونا در شهرستانها که خب بیشتر این سختگیریها میشد و در تهران هم به همین شکل و هیچ فردی تمرینی نداشت و ازسوی دیگر قرار بود این مسابقات یازدهم باشد که یکهو جلو افتاد و چندبار تاریخ برگزاری لیگ عوض شد و ما نتوانستیم آن آمادگی که دلمان میخواست را بهدست بیاوریم و این کرونا و تعطیلی هم مزیدبر علت شد.
اشتیاق ورزشکاران به رقابت بعد از مدتها نبود مسابقات رسمی دیده میشد؟
انگیزهای شد که بچهها دوباره شروع کنند و این انگیزه و این لیگ فکر میکنم برای این رشته اثرگذار بود که از آن رخوت و خمودگی بچههای تیراندازی با کمان دوباره بیرون بیایند و تمرین کنند و بسیار اثرگذار بود.
دانشگاه آزاد فعلا در رتبه دوم جدول است، فکر میکنید بتوانید اولی را بگیرید؟
چیزی معلوم نیست، یک تیم دیگر هم خیلی خوب است و باید با آن تیم هم رقابت کنیم، در رشته تیروکمان واقعا هیچ پیشبینی نمیشود کرد، ولی خب کمی کار ما سختتر شده و بچهها باید تلاش کنند تا ما هیچ امتیازی را از دست ندهیم و البته انگیزه بچههایمان خیلی بیشتر از قبل شده است. خودشان هم خیلی ناراحت بودند، چون در بخش مقدماتی دیدند که یک سروگردن از بقیه بالاترند، ولی خب برحسب اتفاق نتوانستند آن کاری که باید را انجام دهند و نتیجه لازم را بگیرند، ولی انگیزه دارند که این چندهفته حتی بهتر و بیشتر تمرین کنند و انشاءالله خدا یاریمان کند و با پشتیبانی دانشگاه آزاد بهخصوص دکتر لشگری بتوانیم بهترین نتیجهها را بگیریم.
دانشگاه آزاد از نگاه شما برای حضور قدرتمندتر در لیگ به چه چیزهایی نیاز دارد؟
یک سری زیرساختها از خیلی لحاظ اگر درستتر چیده شود، بهطور حتم نتیجهها بهتر میشود و من فکر میکنم امسال نسبتبه سالهای قبل بهتر شده است.
درواقع خودم حدود 17 سال پیش بهعنوان ورزشکار در مسابقات لیگ به نام دانشگاه آزاد تیر میزدم و الان در کسوت مربی و هیاتعلمی این دانشگاه هستم و میتوانم بگویم با اینکه ضعفهایی دارد، ولی بازهم پیشرفت چشمگیری داشته و یکی از بهترین تیمهایی بود که در لیگ شرکت و پشتیبانی کرد و امیدوارم ما هم بتوانیم نتیجه این زحمات را با تمام تلاشهایی که میکنیم ببینیم و تشکر میکنم از تمام کادر دانشگاه آزاد که با حضور در لیگ تیراندازی با کمان باعث رونق این رشته شدند و کاری هم که ما امسال کردیم که نسبتبه گذشته متفاوت بود، این بود که در تیم از 8 نفرمان چندنفر از بچههای خود دانشگاه آزاد را بهکار گرفتیم و جوانگرایی و استعدادیابی شدند و من مطمئنم از تیم دانشگاه آزاد چندنفر به اردوهای تیمهای ملی دعوت خواهند شد، چراکه خودشان را بهخوبی نشان میدهند و به عقیده من دانشگاه آزاد فرصتی را ایجاد کرد که این بچهها بتوانند خودشان را ثابت کنند و فکر میکنم این خیلی ارزشمند است و حتی ارزشمندتر از هزاران مدال طلا است و اینکه ما امسال حضور زهرا نعمتی را داشتیم و این گام بلندی است که ما یکی از پرافتخارترین بانوان ورزشکار ایران را وارد دانشگاه آزاد کردیم و اگر به گذشته نگاه کنیم میبینیم که او خیلیخیلی کم در مسابقات داخلی شرکت میکند و قبول زحمت کرد تا درکنار ما باشد و انگیزهای برای بچههای دیگر باشد. این خودش یک اتفاق مهم بود که ما در لیگ امسال داشتیم و اگر اینها را درنظر بگیریم، باید به دانشگاه آزاد و همینطور لشگری دستمریزاد گفت.
* نویسنده: نسیم شیرازی، روزنامهنگار