در بخشی از پیام میرزاده آمده است: «نام ایران عزیز از دیرباز با چهره‌های ادبی، علمی، تاریخی و فرهنگی که باعث مباهات و فخر سراسر دنیا شده، پیوند خورده و جاودانه شده است. امروزه، ارزش و اهمیت نگهداشتن این جاودانگی، به پاسداشت مشاهیر و مفاخر و شناساندن آثار ارزشمند و شرح دردها و رنج‌های آنانی است که قلم به‌دست گرفتند تا بدانند پهنای کار چیست. همان‌هایی که با خلق آثار سترگشان، گذشته از شأن و جایگاه والای موضوع خود، لطف و تاثیر ادبی و فرهنگی را نیز با خویش همراه کرده‌اند. درست است که بلندترین و ابتکاری‌ترین اندیشه‌های ناب ایرانی در شعر شاعرانی چون فردوسی، سعدی، مولوی، حافظ و... بیان شده، اما عظمت نثر در همه‌ موضوعات اخلاقی، عرفانی، اجتماعی و حتی تاریخی هم کمتر از آن نیست. امروزه ما با خیل عظیمی از شاهکارهای ادبی، فرهنگی و علمی به زبان فارسی روبه‌رو هستیم؛ شاهکارهایی که عظمت‌شان به بلندای تاریخ ایران اسلامی است.» در بخش دیگری از این پیام آمده است: «یکی از ماموریت‌های صاحبان اندیشه و خرد در برپایی نکوداشت شخصیت‌های ادبی و فرهنگی، همانا زنده نگهداشتن یاد و خاطره‌ شاعران و نویسندگان این مرزوبوم و شناساندن مشاهیر و مفاخر به نسل‌های آینده است. همین امر جوانان امروز را که بیش از هر کسی، تشنه‌ یافتن راز و رمز ماندگاری زبان و فرهنگ فارسی و افتخارات ملی، فرهنگی، علمی و ادبی هستند، وادار می‌کند بیشتر از گذشته با تاریخ همراه باشند و آن را پاس بدارند. خیل دانشگاهیان می‌دانند باید با تاریخ زنده بمانند و با تاریخ مانا شوند و ریشه‌ها و هویت فرهنگی عمیق خود را با شناخت مشاهیر ایران باز‌شناسند. از مسئولان و دست‌اندرکاران همایش ملی نکوداشت عطاملک جوینی به‌خاطر این حرکت و جنبش فرهنگی و ادبی، تشکر می‌کنم و برای همگان از دادار غیب‌دان، توفیق در خدمت و موفقیت در جاویدان نگهداشتن توانمندی‌های فرهنگی و علمی ایران مسالت می‌کنم.»