به گزارش «فرهیختگان»، با اینکه در طول چند روز گذشته اسم‌های زیادی برای مدیریت پرسپولیس مطرح شد و بسیاری از این چهره‌ها مورد قبول هواداران قرار داشتند، درنهایت انتخابی صورت گرفت که همه در شوک فرورفتند. مدیرعامل معرفی‌شده در میان گزینه‌های بد و بدتر مطرح‌شده توسط رسانه‌ها و نزدیکان وزارت ورزش هم قرار نداشت و نامی جدید و ناشناخته حکم مدیرعاملی سرخ‌ها را به نام خود زد و حالا این پرسپولیسی‌ها هستند که تلاش می‌کنند با فکر کردن به روزهای خوب با یحیی و شاگردانش، تلخی این انتخاب عجیب وزارت ورزش و جوانان را فراموش کنند و باید دید آیا این دلخوشی برای هواداران سرخ باقی می‌ماند یا بازهم بعد از روزهای تلخ بی برانکو، ایام تلخ‌تری هم برای هواداران سرخ فرا می‌رسد.
مدیرعامل جدید سرخ‌ها کیست؟
با اینکه گمانه‌زنی‌های رسانه‌های هواداری باشگاه پرسپولیس به این موضوع اشاره داشت که فرد جدیدی که جایگزین مهدی رسول‌پناه سرپرست مستعفی باشگاه پرسپولیس می‌شود، به‌صورت سرپرست این باشگاه را اداره می‌کند اما در کمال تعجب شاهد این بودیم که وزارت ورزش و جوانان در ادامه اقدام‌های بدون منطق خود، جعفر سمیعی را به عنوان مدیرعامل جدید سرخ‌ها انتخاب کرد تا انتقادات به این موضوع بین هواداران و پیشکسوتان سرخ بیش از پیش شود.
اما اینکه جعفر سمیعی چه پیشینه‌ای داشته و با چه رزومه‌ای به باشگاه بزرگ پرسپولیس رسیده است هم یکی از موضوعاتی است که برای هواداران این باشگاه از اهمیت بالایی برخوردار است. حضور او در سمت مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان موضوعی است که تقریبا همه هواداران سرخ از آن باخبر هستند و سمیعی زمانی حکم پست حراست خود را از وزیر ورزش دریافت کرد که عباباف جایگزین عرب، مدیرعامل اسبق سرخ‌ها، در حراست وزارت ورزش و جوانان این پست را ترک کرده بود.
جعفر سمیعی پیش از اینکه در وزارت ورزش و جوانان صاحب سمت شود در شهرداری تهران علاوه براینکه مشاور شهردار بود، حراست شهرداری را نیز عهده‌دار بود تا مشخص شود او ذاتا یک مسئول حراست است. البته او درحال حاضر عضو هیات‌رئیسه کمیته پدافند غیرعامل کشور نیز محسوب می‌شود.
اینکه وزیر و دوستانش در وزارت ورزش و همچنین هیات‌مدیره پرسپولیس به این نتیجه رسیده‌اند که این فرد می‌تواند پرسپولیس توفان‌زده را به ساحل آرامش برساند، موضوعی است که تنها خودشان می‌توانند درخصوص آن اظهارنظر کنند.
دومین فینال آسیایی و دومین مدیرکل حراست!
مرتبه قبل که مدیرکل حراست وزارت ورزش سر از پرسپولیس درآورد و مدیرعامل این باشگاه شد، پرسپولیس برانکو به‌تازگی از فینال آسیا رها شده بود. ایرج عرب نامی است که شاید تا سال‌ها از ذهن هواداران پرسپولیس خارج نشود. هرچند او در نقل‌وانتقالات توانست اسکلت اصلی تیم را حفظ کند اما اتفاق تلخی که در زمان مدیریت او در پرسپولیس رخ داد هنوز هم ورد زبان هواداران سرخ است و آنها همچنان جدایی برانکو از تیم محبوب‌شان را بر گردن ایرج عرب می‌اندازند و براین باورند که اگر وعده‌های توخالی او به پروفسور نبود و آن دوشنبه معروفی که عرب ادعا می‌کرد پول برانکو را آماده می‌کند تا او به باشگاه برود و بگیرد، به واقعیت تبدیل شده بود آنها می‌توانستند به ماجراجویی با این مربی کروات ادامه دهند.
حالا هم پرسپولیس به فینال آسیا رسیده است و باید در کمتر از دوماه دیگر در این رقابت حساس به میدان برود تا شاید این‌بار خواست هواداران سرخ برآورده شود و آنها برای اولین‌بار در تاریخ رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا جام قهرمانی این بازی‌ها را به ویترین افتخارات خود اضافه کنند. حالا بازهم یک مدیر حراست وزارت ورزش سر از پرسپولیس درآورده و تجربه تلخ قبلی هواداران سرخ را به جایی رسانده که معتقد باشند این‌بار هم انتخاب اشتباه برای پرسپولیس صورت گرفته و آنها افق پررنگی با این مدیر در پیش ندارند.
این‌بار نوبت یحیی است؟
کسب جام پوکر قهرمانی و رساندن پرسپولیس به یکی از ساده‌ترین قهرمانی‌های چند سال اخیر توسط یحیی گل‌محمدی و حضور این تیم در فینال آسیا باعث شد هواداران سرخ غم نبود برانکو را تا حدود زیادی به دست فراموشی بسپارند و هشتگ‌های خود را از هرچه برانکو بگوید، به هرچه یحیی بگوید تغییر بدهند.
آنها در بدترین روزها و زمانی که کشمکش میان باشگاه و تیم به اوج خود رسیده بود تمام‌قد از یحیی و دستیارانش و بازیکنان حمایت کردند و کار را به جایی رساندند که تمرکز رسول‌پناه برهم خورده و گاف بزرگی دست رسانه‌ها بدهد و درنهایت با تیشه خودش به ریشه خودش بزند و شهر سرخ‌ها را شاید برای همیشه ترک کند.
اما با نگاهی به بندهای مختصر برنامه‌های جعفر سمیعی باید به هواداران سرخ حق داد که چندان خوشبین نباشند و از همین روز اول و بدون دیدن عملکرد این مدیر جدید، علیه او جبهه بگیرند.
او در یکی از برنامه‌های خود که به وزارت ورزش و اعضای هیات‌مدیره پرسپولیس داده بود از تشکیل کمیته فنی باشگاه با حضور پیشکسوتان خبره و کارکشته این باشگاه خبر داده بود که همین موضوع می‌تواند نوید آغاز یک دوره پرتنش و پرهیاهو برای یحیی و هواداران پرسپولیس باشد.
تجربه نشان داده هر مدیری که با هدف تشکیل کمیته فنی پای به باشگاه‌های بزرگی مثل استقلال و پرسپولیس گذاشته یکی از عمده‌ترین اهدافش کنترل سرمربی باشگاه و مخالفت با کادر فنی را در سر می‌پروراند که با نام پیشکسوتان، نفرات همسو با خود را به باشگاه می‌آورد تا به جای اینکه خودش را خراب کند و در مقابل هواداران قرار دهد، همه‌چیز را به پای پیشکسوتان بنویسد.
حالا هم این شائبه ایجاد شده که یکی از اهداف اصلی جعفر سمیعی، بردن یحیی به سمتی است که خودش مجبور به ترک باشگاه شود یا اینکه راضی شود هر توصیه‌ای را از باشگاه بپذیرد و در مقابل ناملایماتی‌ها و مشکلات باشگاه دم بر نیاورد که با شناختی که از یحیی گل‌محمدی داریم، بعید است مدیرعامل پرسپولیس در این زمینه توفیقی به دست بیاورد و اگر شرایط به این سمت پیش برود قطعا یحیی از پرسپولیس جدا می‌شود و او را باید دومین مربی محبوب هواداران دانست که توسط دو مدیر منتخب وزارت ورزش که از قضا هر 2 هم مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان بوده‌اند از جمع سرخ‌ها جدا شده‌اند.
چه کسی گناهکار است؟
یکی‌دیگر از موارد مطرح‌شده توسط جعفر سمیعی به عنوان برنامه‌های اصلی‌اش در پرسپولیس، مبارزه با فساد اعلام شده است اما هیچ صحبتی در این خصوص نشده که این فساد از کدام جهت به وجود آمده و اگر مشخص بود که فسادی در جریان است چرا وزارت و اعضای هیات‌مدیره تا این لحظه سکوت کرده بودند؟
مگر نه اینکه تمام مدیران سرخ، از مدیران کلان و اعضای هیات‌مدیره باشگاه گرفته تا مدیران میانی و حتی کارمندان باشگاه باید از فیلتر همین حراست وزارت ورزش و جوانان عبور می‌کردند؟ پس چطور مدیرعامل جدید پرسپولیس در زمان حضورش در حراست وزارت ورزش فکری برای جلوگیری از ورود این افراد فاسد به باشگاه پرسپولیس نکرد و حالا از آنها به‌عنوان ابزاری استفاده کرده تا به باشگاه بزرگ پرسپولیس برسد؟
به نظر می‌رسد این رویه نخ‌نما شده و هواداران پرسپولیس متوجه همه مسائل پشت‌پرده شده‌اند و اگر وزارت ورزش قرار باشد هر دوره در میان یک مدیرکل حراست را برای جمع‌آوری فساد به باشگاه‌ها بفرستد، بهتر است که پیش از آن از ورود افراد فاسد به 2 باشگاه مطرح پایتخت که تحت امر وزیر ورزش هستند، جلوگیری کنند تا نیازی به حضور مدیران حراست در سمت مدیرعاملی باشگاه‌ها نباشد.
* نویسنده: آرش محمدی، روزنامه‌نگار