کد خبر: 47015

حتی کرونا هم نتوانست زلاتان را متوقف کند

پادشاه تمام‌نشدنی

زلاتان هوشمندانه از توانایی‌های خود در این مقطع از عمرش استفاده می‌کند و همچنان یکی از بهترین و زهردارترین مهاجمان فوتبال دنیا محسوب می‌شود. بازیکنی که مشخص نیست دقیقا چه زمانی تصمیم خواهد گرفت کفش‌هایش را آویخته و مرحله بعدی زندگی‌اش را آغاز کند.

به گزارش «فرهیختگان»، زلاتان ابراهیموویچ، پدیده‌ای نادر در دنیای فوتبال که حتی در 39 سالگی هم ستاره‌ای تاثیرگذار برای میلان است و سری A را زیر سلطه خود دارد. معمولا در این سن و سال تنها دروازه‌بان‌ها هستند که می‌توانند فوتبال خود را ادامه دهند و البته بازیکنان در سایر پست‌ها هم اگر بخواهند در این شرایط سنی به فوتبال ادامه دهند راهی لیگ‌های کوچک‌تر می‌شوند اما داستان زلاتان با همه آنها فرق دارد. مهاجمی که در یکی از 5 لیگ معتبر اروپایی همچنان می‌درخشد و همین یکشنبه با نمایشی فوق‌العاده، برتری تیمش در دربی دلامادونینا را رقم زد. دو گل مهاجم تمام‌نشدنی و سوئدی میلان برتری شاگردان پیولی برابر اینترمیلان پرستاره را به‌دنبال داشت و او ثابت کرد که حتی ابتلا به ویروس کرونا هم نمی‌تواند سد راهش شود.

ادعای بزرگ

ابراهیموویچ در این مصاف حساس هم پنالتی گرفت و هم دو گل زد تا روسونری با برتری 2 بر یک در این مسابقه پس از حدود 5 سال در لیگ موفق به شکست همشهری خود شود. آخرین برد میلان در دربی به ژانویه 2016 برمی‌گردد که 3 بر صفر اینتر را شکست داد و البته پس از آن در کوپا ایتالیای 2017 نیز یک‌بار حریف را مغلوب کردند. بااین‌حال در یک دهه اخیر و در 23 مسابقه‌ای که دو تیم برابر هم برگزار کرده‌اند، اینتر شرایط بهتری داشته و 10 برد و 7 باخت کسب کرده است. میلانی‌ها در این دیدار برابر تیم کونته عملکرد بسیار خوبی داشتند و شایسته برد در این مسابقه بودند. حالا هواداران روسونری بیش از قبل به تیم‌شان امیدوارند و به بازگشت به دوران طلایی این تیم در دهه 90 خوشبین هستند. آخرین قهرمانی میلان در اروپا به سال 2007 برمی‌گردد و پس از آن به‌ندرت موفقیتی را تجربه کرده‌اند.

حالا با زلاتان می‌توان هر غیرممکنی را ممکن کرد. او در میانه‌های فصل قبل برای دومین‌بار به میلان برگشت تا تیم را از شرایط نه‌چندان خوبی که داشت، خارج کند. بسیاری معتقد بودند او در 38 سالگی نمی‌تواند تاثیر چندانی در این تیم میانه‌جدولی داشته باشد اما ستاره سوئدی تمام پیش‌بینی‌ها را به هم زد. آنها سهمیه لیگ اروپا را گرفتند و از همان زمان در لیگ بدون شکست مانده‌اند. به این ترتیب، ابراهیموویچ دوباره پادشاه میلان شد. او پس از برتری تیمش برابر یوونتوس در هفته سی‌ویکم فصل قبل گفت: «اگر زودتر به میلان برمی‌گشتم، قهرمان لیگ می‌شدیم.» و زمان ثابت کرد که حرف او چندان بیراه نبود. البته هیچ‌گاه نمی‌توان با قطعیت آن را پذیرفت اما میلان قبل و بعد از زلاتان دو چهره کاملا متفاوت داشت. هیچ تیمی در ایتالیا از زمان حضور زلاتان در میلان به اندازه این تیم امتیاز جمع نکرده است. او فصل پیش مجموعا 20 بازی با پیراهن میلان در رقابت‌های مختلف انجام داد که حاصل آن 13 برد، 5 تساوی و 2 شکست بود و با زدن 14 گل نقش مهمی در موفقیت‌های تیم داشت. 4 بازی و 4 برد نیز عملکرد تیم در فصل جدید است که صدرنشینی مقتدرانه آنها را به‌دنبال داشته است.

شکست کرونا

مدتی پیش تست کرونای زلاتان مثبت اعلام شد و به نظر می‌رسید با توجه به ماهیت این بیماری او نتواند دوباره روزهای درخشانش را تکرار کند. بااین‌حال او دوباره برگشت و در نخستین بازی‌اش پس از بهبودی بیماری‌اش در دربی میلان فوق‌العاده ظاهر شد و ثابت کرد که حتی این بیماری هم نمی‌تواند مانع درخشش او شود.

زلاتان پس از دبل برابر اینتر درباره عملکرد خود گفت: «ما بیش از 4 سال بود که دربی را نبرده بودیم. از سوی دیگر خود من 2 هفته در خانه قرنطینه بودم و به همین دلیل اشتیاق زیادی برای موفقیت و گلزنی در این مسابقه داشتم که آن را نشان دادم. در این مدت کمی حس چشایی‌ام را از دست داده بودم و روزهای سختی را سپری کردم اما هیچ‌کس نمی‌توانست مانع حضورم در این بازی حساس شود. متاسفم که پنالتی‌ام به گل تبدیل نشد اما خوشبختانه در برگشت آن را گل کردم. مهم این بود که تیم در این مسابقه به پیروزی رسید و توانستیم 3 امتیاز را بگیریم. من پیرترین بازیکن باشگاه هستم و مسئولیت زیادی را روی شانه‌هایم حس می‌کنم. نگاه همه بازیکنان به من است و به همین دلیل همه آنها تشنه موفقیت و برد هستند.»

امید به فتح اسکودتو

کرونا با بسیاری از بیماری‌هایی که می‌شناسیم، متفاوت است و هنوز بسیاری از عوارض آن ناشناخته است. به همین دلیل تردیدهایی درباره اینکه آیا بازیکنان فوتبال پس از ابتلا به این ویروس می‌توانند دوباره به اوج آمادگی برگردند، وجود داشت. حالا زلاتان ثابت کرد که حتی در 39 سالگی هم می‌توان بر این بیماری غلبه کرد و در بهترین شرایط به فوتبال ادامه داد. او می‌گوید: «من سطح توان خود را می‌دانم. زمانی که رباط‌صلیبی‌ام پاره شد، راهی آمریکا شدم تا حس کنم هنوز می‌توانم ادامه دهم. به ژوزه مورینیو (مربی آن زمان منچستریونایتد) گفتم که آمادگی لازم را ندارم و دوست ندارم در این وضعیت به بازی ادامه دهم. به همین دلیل به لیگ آمریکا رفتم. پس از مدتی مینو رایولا، مدیربرنامه‌هایم به من گفت که به اروپا برگردم، چراکه میلانی‌ها به حضور من نیاز دارند و به همین دلیل دوباره راهی این تیم شدم. احساس می‌کنم نسبت به 10 سال قبل بازیکن کامل‌تری هستم و اگر آمادگی بدنی آن زمان را درحال‌حاضر داشتم، هیچ‌کس نمی‌توانست مرا متوقف کند. البته همین حالا هم کسی قادر نیست مانع من شود. همیشه در تمرینات سخت تلاش می‌کنم و هم‌تیمی‌هایم نیز کمک می‌کنند تا در بهترین فرم باشیم. چه در تمرین و چه در مسابقه تمام توان‌مان را به‌کار می‌گیریم و به نظرم یک بازیکن باید با 200درصد توانش تمرین کند.»

زلاتان حالا با خوشبینی به قهرمانی در سری A فکر می‌کند و معتقد است این هدف دور از دسترس نیست: «وقتی من به اینجا آمدم هدف‌مان کسب سهمیه لیگ اروپا بود که به آن رسیدیم. حالا فکر می‌کنم فتح اسکودتو هم ممکن باشد. وقتی شما به چیزی ایمان داشته باشید می‌توانید به آن برسید. البته هنوز راهی طولانی در پیش داریم.»

زلاتان با توجه به بالا رفتن سنش بیشتر از تجربه خود برای موفقیت در فوتبال استفاده می‌کند. هوش بالای این ستاره سوئدی در همین مسابقه هم بار دیگر مشخص شد. او در صحنه‌ای که مدافع حریف را مجبور به خطا کرد، عملکرد قابل‌تحسینی داشت. زمانی که او به‌سمت دروازه حریف حرکت می‌کرد الکساندر کولاروف در تعقیب او بود. بازیکنی باتجربه و 35 ساله که البته یک مدافع آخر تخصصی نیست و در دفاع 3 نفره هم تبحر چندانی ندارد. زلاتان به‌جای حرکت به‌طرف دی‌وریج، دیگر مدافع اینتر ترجیح داد کولاروف را انتخاب کند که درنهایت هم این بازیکن روی او مرتکب خطا شد. در این صحنه به‌خوبی تفاوت میان یک بازیکن باتجربه و یک مهاجم جوان نمایان می‌شود. زلاتان به‌خوبی از نقطه‌ضعف حریف استفاده کرد و تیمش را به موفقیت رساند. نمی‌توان با گذر زمان مقابله کرد و خیلی زود باید بالا رفتن سن را پذیرفت اما زلاتان هوشمندانه از توانایی‌های خود در این مقطع از عمرش استفاده می‌کند و همچنان یکی از بهترین و زهردارترین مهاجمان فوتبال دنیا محسوب می‌شود. بازیکنی که مشخص نیست دقیقا چه زمانی تصمیم خواهد گرفت کفش‌هایش را آویخته و مرحله بعدی زندگی‌اش را آغاز کند.

* نویسنده: سیامک خاجی، روزنامه‌نگار
 

مرتبط ها