به گزارش «فرهیختگان»، یکی از اصلی‌ترین عوامل موثر در نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ماه آینده آمریکا، میزان مشارکت رای‌دهندگان رنگین‌پوست آمریکایی است. بیش از سفیدپوستان، آنها هستند که می‌توانند با میزان مشارکت خود تعیین کنند دونالد ترامپ جمهوری‌خواه در کاخ‌سفید ابقا شود یا جو بایدن دموکرات جای او را بگیرد. به‌عبارت ساده‌تر، اگر سیاه‌پوستان در انتخابات مشارکت کمتری داشته باشند، به‌طور حتم دونالد ترامپ پیروز انتخابات خواهد بود و اگر مشارکت جدی داشته باشند، رقیب دموکراتش. پیروزی ترامپ در سال 2016 بیش از هرچیز مرهون رای ندادن سیاه‌پوستان است. در آن سال، میزان حضور رای‌دهندگان سیاه‌پوست پای صندوق‌های رای برای نخستین‌بار در 20 سال گذشته کاهش یافت تا ترامپ 3 ایالت مهم پنسیلوانیا، میشیگان و ویسکانسین را با 46 الکترال تصاحب کرد و پیروز انتخابات شد. رای این 3 ایالت به یک جمهوری‌خواه درحالی بود که در چند انتخابات گذشته، آنها همواره به دموکرات‌ها رای می‌دادند. با این حال سال 2016 تنها 8درصد سیاه‌پوستان به ترامپ رای دادند.
عملکرد ترامپ که منجر به تقویت افراط‌گرایان سفیدپوست در آمریکا شده است، انتخابات سال جاری را متفاوت از سال 2016 کرده و سیاه‌پوستان و سایر اقلیت‌های نژادی در آمریکا تلاش می‌کنند در انتخابات 2020 که به‌دلیل شیوع کرونا، شیوه رای‌دهی به‌مراتب آسان‌تر شده است، رای بدهند. خوان ویلیامز دراین‌باره در نیویورک‌تایمز نوشته است: «شکست دادن ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ماه نوامبر در صدر فهرست انگیزه‌های سیاه‌پوستان برای رای دادن به جو بایدن قرار دارد.» او این واکنش را ناشی از ترس خوانده؛ ترس از نژادپرستی، نژادپرستی‌ای که هر روز نمونه‌های آن در خیابان‌ها مشاهده می‌شود.نگرانی ترامپ از این وضعیت باعث‌شده او بیش از هرچیز به‌دنبال اعمال محدودیت‌های خاص با هدف کاهش مشارکت رنگین‌پوستان و اقلیت‌های نژادی در انتخابات پیش‌رو باشد. بخشی از این محدودیت‌ها با کمک قانون اعمال می‌شود و بخشی دیگر توسط فرمانداران جمهوری‌خواه. به عنوان نمونه هفته دوم مهرماه، گرگ ابت، فرماندار جمهوری‌خواه تگزاس با ادعای جلوگیری از تحویل آرای غیرقانونی دستور داد در هر بخش (کانتی) این ایالت، تنها یک محل برای جمع‌آوری رای پستی از کسانی که می‌خواهند آن را شخصا تحویل دهند، وجود داشته باشد. این دستور باعث‌شده بخش‌ها در این ایالت اقدام به جمع‌آوری صندوق‌های اضافی کنند.
با وجود اینکه چند قرن پیش، لایحه‌ای در مجلس آمریکا به تصویب رسید که دولت و حکومت فدرالی اجازه غصب حق رای مردم را به‌دلیل نژاد، رنگ پوست یا اینکه در گذشته به‌عنوان برده مورد استثمار قرار گرفته‌اند، نداشت اما تا سال 1965 سیاهان حق رای دادن در آمریکا را نداشتند. در این سال آنها با امضای لیندن جانسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا این اجازه را پیدا کردند اما در سال ۲۰۱۳ دادگاهی در آمریکا با این ادعا که این قانون حاصل مقتضیات دهه ۶۰ میلادی بوده و دیگر کارآمدی لازم را ندارد، مفاد مهمی را از قانون حق رای سال ۱۹۶۵ بیرون کشید. چند روز پس از این تصمیم، ماموران جمهوری‌خواه در آمریکا به‌طور بی‌سابقه‌ای شروع به وضع قوانینی کردند که رای دادن را برای مردم سخت‌تر کند. با این تصمیم و اقدام جمهوری‌خواهان، افرادی مانند آفریقایی-آمریکایی، لاتین‌تباران، فقرا، جوانان و سالمندان که به‌طور طبیعی در انتخابات در اکثر مواقع علیه جمهوری‌خواهان رای می‌دهند، با محدودیت‌هایی مواجه شدند. این روش با شعار محافظت از «تقلب در رای» محبوب بسیاری از ایالت‌ها شد. در همان دوران قانونی رسمیت یافت که داشتن کارت شناسایی عکس‌دار برای تمامی رای‌دهندگان اجباری شد. این قانون سبب جلوگیری از رای دادن آمریکایی‌های غیرسفیدپوست و فقرا می‌شد. در انتخابات سال 2014، 11درصد از رای‌دهندگان واجد شرایط، کارت شناسایی عکس‌دار نداشتند و بیشتر این افراد نیز سیاه، لاتین‌تبار و فقیر بودند. در حال حاضر نیز در ایالت تگزاس که رای‌گیری غیرحضوری محدود شده است، داشتن کارت شناسایی معتبر همچون گواهینامه رانندگی برای رای دادن الزامی شده تا هزاران لاتین‌تبار و سیاه‌پوست و اقشار فقیر از صندوق‌های رای دور نگه داشته شوند. جدا از این نحوه توزیع تعداد صندوق‌های رای در محله‌های سفیدپوستان با فاصله ۶دقیقه‌ای و در منطقه‌ای دیگر برای سیاه‌پوستان ۵ساعت است.
وبگاه خبری آمریکایی آکسیوس در گزارش‌هایی به بررسی وضعیت رای دادن اقلیت‌ها در انتخابات آمریکا پرداخته است. نویسندگان این وبگاه از زاویه‌ای متفاوت به بررسی این مساله پرداخته‌اند و با این پیش‌فرض که آمریکایی‌ها معتقدند همه شهروندان دسترسی به حق رای دارند، نوشت: «واقعیت این است که سیاست نژادی در آمریکا هنوز آرا را سرکوب می‌کند.»
سرکوب یا مهندسی رای
در آمریکا قوانین محدودکننده رای، نسبت به دوران تفکیک نژادی کمتر آشکار است اما بسیاری از موانع -برخی پنهان و برخی آشکار- برای آمریکایی‌های رنگین‌پوست باقی‌مانده است. با این حال به‌دلیل تغییر شیوه رای‌گیری و الزام برخی ایالت‌ها به رای‌گیری پستی و همچنین آگاهی مردمی از تظاهرات ضدنژادپرستی تابستان سال جاری در آمریکا، برخی موانع رای دادن اقلیت‌ها در حال کاهش است. با این حال در ایالت‌هایی که قدرت دراختیار فرمانداران جمهوری‌خواه قرار دارد، مقامات تلاش می‌کنند رای‌گیری را محدود کنند.
سرکوب رای‌دهندگان در آمریکا از طریق روش‌هایی مانند بستن محل رای‌گیری، محدودیت‌های رای‌دهی پستی و الزامات بیش از حد سنگین شناسنامه رای‌دهنده به دست می‌آید.
در چندین ایالت -از تگزاس تا مونتانا- قضات قوانین محدودیت رای‌دهندگان را رد کردند. آنها متوجه شدند این قوانین عمدا اسپانیایی‌تبارها، سیاه‌پوستان و بومیان آمریکا را هدف قرار داده‌اند. موانع تاریخی رای‌گیری یکی از دلایلی است که میزان مشارکت رای‌دهندگان میان آمریکایی‌های غیرسفیدپوست در طول تاریخ را بسیار کمتر از مردم سفیدپوست کرده است. با متنوع‌تر شدن جامعه آمریکا، اینکه چه کسی اکثریت را تشکیل می‌دهد و چه کسی قدرت سیاسی را کنترل می‌کند درحال تغییر است.
محدودیت برای رای
از نخستین رای‌گیری در آمریکا تا امروز، ایالات متحده به شهروندان حق رای داد، به‌شرطی که آنها مردان سفیدپوست دارای املاک باشند. 150 سال پس از اصلاحیه پانزدهم و 55 سال پس از تصویب قانون حق رای (1965) هنوز افراد رنگین‌پوست با موانع سیستمی برای رای دادن روبه‌رو هستند. در بررسی سال 2016 در 381شهر در جنوب مشخص شد که 43درصد از مکان‌های اخذ رای کاهش یافته است. ایالت‌ها هزاران مکان رای‌دهی را در سال 2016 تعطیل کردند که اکثریت آنها در جوامع سیاه‌پوست یا اسپانیایی‌تبار بود. مرکز برنان گزارش داده است که برخی بومیان آمریکا در داکوتای جنوبی برای رای دادن باید 150 مایل (240 کیلومتر) را طی کنند. در انتخابات 36ایالت از رای‌دهندگان درخواست می‌کنند که نوعی مدرک شناسایی معتبر برای رای دادن را همراه داشته باشند. در سال 2017 یک قاضی فدرال حکم داد که قانون شناسنامه برای داشتن رای‌دهندگان در تگزاس با هدف ایجاد تبعیض علیه رای‌دهندگان اسپانیایی‌تبار و سیاه‌پوست در این ایالت تصویب شده است. هزینه‌های رای‌گیری نیز از دیگر موانع رای دادن مردم آمریکاست. در فلوریدا، رای‌دهندگان با اکثریت قاطع در سال 2018 تدابیری را برای بازگرداندن حق رای به زندانیانی که محکومیت خود را گذرانده‌اند، تصویب کردند. سپس قانونگذاران ایالتی قانونی را تصویب کردند که مجرمان مذکور ابتدا باید جریمه (به‌طور متوسط هزاردلاری) را پرداخت کنند. موانع زبانی و برگه‌های رای گریزان از دیگر موارد سرکوب رای در آمریکاست. اگرچه نیاز به شناسنامه برای رای دادن لزوما تبعیض‌آمیز نیست اما اجرای آن به‌طور نامتناسب بر رای‌دهندگان غیرسفیدپوست تاثیر می‌گذارد.
حق رای برای محکومان؟
بیش از پنج میلیون آمریکایی به‌دلیل سوءپیشینه قادر به رای دادن نیستند. به‌طور نامتناسبی اکثریت این افراد سیاه‌پوست هستند. مبارزه برای لغو قوانین مربوط به حق رای به علت ارتکاب جرم، درحال گسترش است و می‌تواند فضای سیاسی را کاملا تغییر دهد. با توجه به اعداد و ارقام، سیاه‌پوستانی که در سن رای دادن قرار دارند، تقریبا چهاربرابر سایر بزرگسالان آمریکایی حق رای خود را به‌دلیل محکومیت جرمی مربوط به گذشته از دست می‌دهند. بیش از یک‌نفر از هر هفت‌بزرگسال سیاه‌پوست در آلاباما، فلوریدا، کنتاکی، می‌سی‌سی‌پی، تنسی، ویرجینیا و وایومینگ قادر به رای دادن نیستند. البته این را هم باید اضافه کرد که قوانین مربوط به حق رای براساس ایالت متفاوت است. ماین، ورمونت و واشنگتن دی‌سی به زندانیان اجازه رای دادن می‌دهند، حتی در زمان حبس. پس از سال 2016 افراد با سابقه محکومیت در ایالت‌های فلوریدا، کنتاکی و آیووا به‌طور دائم از حق رای محروم شدند. این سه ایالت، حق رای را برای بسیاری از آنها امکان‌پذیر کرده‌اند. 10 ایالت و واشنگتن دی‌سی نیز حق رای را برای افراد زندانی سابق یا فعلی امکان‌پذیر کرده اند. به‌خصوص در ایالت بحرانی فلوریدا، اصلاحیه 4 در سال 2018 تصویب شد و حق رای به بیش از یک میلیون فلوریدایی که سوءپیشینه داشتند، برگردانده شد. با این حال قانونگذاران جمهوری‌خواه با تصویب لایحه‌ای که نیاز است محکومان برای رای دادن، ابتدا همه هزینه‌های مربوط به دادگاه و جریمه‌ها را پرداخت کنند، به این مصوبه واکنش نشان دادند. تصمیم دادگاه تجدیدنظر فدرال در ماه سپتامبر جریمه‌ها و هزینه‌های مورد نیاز را دست‌نخورده نگه داشت و درصد زیادی از زندانیان سابق دیگر واجد شرایط رای دادن در فلوریدا نبودند. یک مطالعه نشان داد که فقط 45 هزار و 300 مجرم برای رای دادن پس از اصلاحیه 4 ثبت‌نام کرده‌اند.
نگرانی‌های رای‌دهندگان رنگین‌پوست
گسترش ویروس کرونا، رفتارهای نژادپرستانه پلیس و شبه‌نظامیان مسلح، به‌طرز عجیبی ذهن آمریکایی‌های رنگین‌پوست را نسبت به رای‌گیری حضوری در انتخابات ماه آینده میلادی به خود مشغول کرده است. این نگرانی‌ها در نظرسنجی موسسه ایپسوس (IPsos) برای آکسیوس، آمده است. براساس این نظرسنجی که در بازه 8 تا 15 اکتبر از جامعه آماری 2هزار و 52نفره افراد 18ساله و بالاتر انجام شد، 82درصد سفیدپوستان آمریکایی، 74درصد سیاه‌پوستان آمریکایی، 66درصد آمریکایی‌های آسیایی‌تبار و 53درصد آمریکایی اسپانیایی‌تبار گفته‌اند در انتخابات ماه آینده یا مطمئنا رای می‌دهند یا قبلا رای داده‌اند.
نکته قابل‌تامل در این نظرسنجی، نگرانی‌های رنگین‌پوستان است. 32درصد از پاسخ‌دهندگان سیاه‌پوست و 30درصد از اسپانیایی‌تبارهای آمریکایی و آسیایی آمریکایی‌ها نگران خشونت فیزیکی یا اقدامات شبه‌نظامیان مسلح در محل رای‌گیری هستند. این میزان برای سفیدپوستان حدود 20درصد است. یک‌سوم پاسخ‌دهندگان سیاه‌پوست، 29درصد آمریکایی‌های آسیایی‌تبار و 24درصد آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار نگران هستند دولت بتواند از رای دادن حضوری برای ارائه حکم یا دستگیری افراد استفاده کند. این آمار برای پاسخ‌دهندگان سفیدپوست تنها 14درصد است. 29درصد از سیاه‌پوستان آمریکایی‌تبار گفته‌اند درمورد سرکوب رای‌دهندگان در ایالت‌های خود «بسیار نگران» هستند. این میزان تقریبا دوبرابر سایر گروههای نژادی و قومی در آمریکاست. همچنین سیاه‌پوستان آمریکایی، بیشترین نگرانی را درمورد شمارش آرای خود دارند.
درباره ویروس کرونا نیز تفاوت زیادی در نحوه درک رای‌دهندگان وجود دارد. 61درصد از آمریکایی‌های آسیایی، 59درصد از سیاه‌پوستان و 51درصد از پاسخ‌دهندگان اسپانیایی‌تبار نگران ابتلا به ویروس کرونا درصورت رأی دادن حضوری هستند. این میزان برای سفیدپوستان 39درصد است. در این موارد البته بین سفیدپوستان دموکرات و جمهوری‌خواه اختلاف است. به احتمال زیاد دموکرات‌های سفید در بسیاری از موضوعات بررسی‌شده در نظرسنجی با مردم رنگین‌پوست هم‌نظر هستند. بین سهم دموکرات‌های سفیدپوست و جمهوری‌خواهان سفیدپوست که می‌گویند آنها «بسیار» یا «تا حدودی» نگران سرکوب رای‌دهندگان در ایالت خود هستند، یک اختلاف 20درصدی وجود دارد.
این نظرسنجی به‌خوبی نشان‌دهنده تاثیرات پایدار سرکوب و سلب حق رای از رای‌دهندگان است. همین وضعیت به‌خوبی نشان می‌دهد چرا افراد رنگین‌پوست خواستار گسترش شیوه رای‌گیری غیرحضوری و پستی، ثبت‌نام برای رای‌دادن در همان روز و احیای حق رای هستند.
چرا مشارکت اقلیت‌ها مهم است
با وجود گذشت نیم‌قرن از امکان رای دادن رنگین‌پوستان در انتخابات آمریکا، موانع قانونی در کاهش مشارکت رای‌دهندگان رنگین‌پوست نقش داشته است. اگر افراد رنگین‌پوست به‌اندازه رای‌دهندگان سفیدپوست رای بدهند، نتیجه انتخابات و سیاست دولت می‌تواند به‌کلی تغییر کند. براساس تحقیقات مرکز پیو(Pew) در انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2018 به‌نسبت انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2014، میزان افزایش مشارکت بین همه گروههای اصلی نژادی و قومی دورقمی شده بود. در انتخابات ماه آینده آمریکا، برای نخستین‌بار در تاریخ است که لاتین‌تبارها با 32میلیون رای‌دهنده واجد شرایط، تبدیل به بزرگ‌ترین گروه اقلیت شده‌اند. در کنار این، جمعیت آمریکایی‌های آسیایی‌تبار که شرایط رای دادن در انتخابات آمریکا را دارند، در 20سال گذشته بیش از دوبرابر شده است. این مساله نشان می‌دهد شکاف نسبتا عمیقی بین مشارکت رای‌دهندگان سیاه و سفید در آمریکا درحال کاهش است. یافته‌های یک گزارش نشان می‌دهد رای بومیان آمریکا می‌تواند آنقدر بزرگ باشد که نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری را در ایالاتی که رقابت در آن شدید است، تغییر دهد. آریزونا، میشیگان، مینه‌سوتا، نوادا، کارولینای‌شمالی و ویسکانسین ایالت‌هایی هستند که دونالد ترامپ و بایدن هر دو به‌دنبال تصاحب آرای آن هستند.
در سال‌های 2008 و 2012 که باراک اوباما در آن پیروز انتخابات شد، مشارکت رای‌دهندگان سیاه‌پوست به بیش از 65درصد رسید. بر اساس داده‌های سرشماری این دو انتخابات، تنها دفعاتی بود که رای‌دهندگان سیاه‌پوست با نرخ بالاتری از سفیدپوستان در آن شرکت کردند. براساس تحلیل آسوشیتدپرس، اگر مشارکت قابل‌توجه سیاه‌پوستان در این انتخابات نبود، این امکان وجود داشت که میت رامنی در سال 2008 اوباما را شکست بدهد.
براساس ارزیابی مرکز تحقیقات پیو، کمتر از نیمی از رای‌دهندگان لاتین واجد شرایط در انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 رای خواهند داد. از انتخابات 2016، حداقل 4میلیون لاتین‌تبار به سن رای دادن رسیده‌اند. هرچند جوانان بسیار کمتر از بزرگسالان رای می‌دهند اما با این حال لاتین‌تباران می‌توانند افزایش سن این نسل، قدرت خود را اثرگذارتر کنند. علاوه‌بر لاتین‌تبارها، بیش از 11میلیون آمریکایی آسیایی‌تبار هم می‌توانند در سال جاری رای دهند. طبق اعلام مرکز تحقیقات، این میزان نسبت به سال 2000، 139درصد افزایش پیدا کرده است.
