به گزارش «فرهیختگان»، این روزها هر چیزی که لاکچری باشد و برای اغنیا و ثروتمندان یک باستی‌هیلز به دمش می‌چسبانند و فضای رسانه‌ای را با آن قبضه می‌کنند و هر چیزی هم که خبر از فقر و محرومیت و بی‌آبی و اینطور چیزها باشد، با غیزانیه معرفی‌اش می‌کنند. باستی‌هیلز تهران، مشهد، اصفهان و... در کنار غیزانیه خوزستان، غیزانیه فارس و... مصادیقی برای جنگ بین فقر و غنا هستند. در دسته اول سرمایه‌داران و متنفذان با استفاده از ثروت و قدرت برای خود اتمسفر جداگانه‌ای را ایجاد کرده‌اند و با ویلاهای لوکس و لاکچری هم به جان طبیعت و مناظر زیبای شهرها افتاده‌اند و هم اینکه تا منتهاالیه فخرفروشی و مانور تجمل رفته‌اند، در دومی اما بی‌آبی و فقر و ناتوانی در رساندن صدای مطالبات به مسئولان و بی‌توجهی به مشکلات حلقه وصل تمام فقرا و ضعفایی است که غیزانیه بودن وجه‌مشترک تمام آنهاست. قبل‌تر بارها از باستی‌هیلز ایران و نسخه کپی بورلی‌هیلز آمریکایی‌ها نوشتیم؛ نوشتیم از شهرکی محصور با دیوارهای بلند در منطقه خوش آب و هوای لواسان تهران که سرمایه‌داران و بعضا متنفذان ویلاهای خاص و لوکسی را آنجا احداث کرده‌اند؛ ویلاهایی که بسیاری از آنها امکان ارزش‌گذاری هم ندارند آنقدر که به قول یکی از دوستان معلوم نیست چنین چیزی را چطور ساخته‌اند که آنقدر خاص و لاکچری است! اما همانطور که گفتیم باستی‌هیلز لواسان، همچون غیزانیه صرفا به‌خاطر بعد رسانه‌ای و شرایط خاصی که داشته بیش از بقیه دیده شده و در کانون توجهات قرار گرفته است، اگر نه از این شهرک‌های ویلایی لاکچری‌نشین و غیزانیه‌های بی‌آب و فقیرنشین در ایران کم نیستند.
شهرک‌ها و ویلاهایی که قیمت مادی آنها به‌مراتب بالاتر از ساختمان‌های لوکس موجود در این شهرک‌هاست. باستی‌هیلز مشهد، باستی‌هیلز قزوین، باستی‌هیلز اصفهان و... نمونه‌ای از این ساخت‌وسازهای سرمایه‌دارانه هستند. نمونه آخری که از باستی‌هیلزها در محافل رسانه‌ای مطرح شد، ماجرای شهرک ویلایی‌نشینی است در مجاورت زایندهرود در منطقه قلعه سرشیر پیربکران استان اصفهان، جایی که بسیاری از سرمایه‌داران به ساخت ویلاهای خاص و لاکچری اقدام کرده‌اند و این مساله به دلایل زیست‌محیطی و البته دامن زدن به شکاف اجتماعی موجود در جامعه، محل ایراد بوده و البته مورد پیگرد قانون هم قرار گرفته است. در ارتباط با این منطقه و درمورد آنچه تا امروز رخ داده است حرف خواهم زد.
صدای همه درآمده است
برخی مسئولان استان اصفهان هم تا به حال نسبت به این مساله واکنش نشان داده‌اند. سیدناصر موسوی‌لارگانی عضو هیات‌رئیسه مجلس و نماینده مردم فلاورجان استان اصفهان در مجلس شورای اسلامی در رابطه با وضعیت منطقه قلعه سرشیر پیربکران در دیدار با وزیر نیرو با اشاره به پر کردن چاه‌های کشاورزی کشاورزان شهرستان فلاورجان توسط مسئولان آب منطقه‌ای استان اصفهان و همچنین عدم‌توجه مسئولان استانی به اتفاقات صورت‌گرفته در منطقه قلعه سرشیر پیربکران، خواستار اجرای عدالت در شهرستان فلاورجان شد. اسفندیار امینی دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزی با اشاره به قلعه سرشیر که به‌عنوان مجموعه لاکچری‌نشین در شهرپیربکران مشهور شده است، اظهار داشت: «این مجموعه اعیان‌نشین با ساختمان‌های مجلل بخش زیادی از حریم و بستر رودخانه زایندهرود را تصرف کرده است. نظام صنفی کشاورزی با فشار مردمی و دستور قضایی دادستان موفق شد در راستای تبصره ۴ ماده دو قانون توزیع عادلانه آب بخش محدودی از شعاع ۵۰ متری رودخانه زایندهرود را در این شهرک لاکچری‌نشین آزادسازی کند. هنوز بخش اعظمی از حریم و بستر رودخانه زایندهرود در قلعه سرشیر در تصرف است. امیدواریم با توجه به ممنوعیت ساخت‌وسازهای غیرمجاز در بستر رودخانه نسبت به رفع این تصرفات اقدامات لازم انجام شود. اینها البته همه حواشی و پیگیری‌ها در رابطه با ماجرای این منطقه گردشگری و البته حالا اعیانی‌نشین نبود. براساس آخرین اطلاعات موجود، تعدادی از ویلاهای ساخته‌شده در این منطقه باید تخریب شوند و مجوز تخریب آنها نیز گرفته شده است و پیگیری این مساله در رسانه ملی به‌علاوه میزگرد «دادرسانه» در رادیو جوان با حضور شهردار سابق پیربکران و نماینده مردم فلاورجان در مجلس هم ماجرا را بیش ازپیش در کانون توجهات قرار داده است.»
همه منتظر ورود دستگاه قضا
باوجود اینکه برخی تخلفات در این محدوده محرز شده است و پیگیری‌های قضایی آن درحال انجام است، هنوز به دلایلی که معلوم نیست دقیقا چه هستند، هیچ حکمی اجرایی نشده است. دستگاه قضا، خصوصا در دوره‌ای که شعار مبارزه با فساد، زمین‌خواری و تخلفات اینچنینی را می‌دهد باید هرچه زودتر تکلیف آنهایی که با بهای کم هزینه‌های زیادی را به منابع طبیعی و سرمایه‌های کشور وارد می‌کنند و مضاف بر آن با لاکچری‌بازی و سرمایه‌سالاری امنیت روانی جامعه را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهند، روشن کند. نمی‌شود که هر نقطه بکر و دست‌نخورده و گردشگری و جذابی را یک عده سرمایه‌دار با هر ترفندی به بهای کمی بخرند و دورش را دیوار بکشند و برای خودشان و هم‌کیشان خودشان فضای امنی ایجاد کنند و ویلاهای آنچنانی و پرتخلف بسازند و هر کار که دل‌شان می‌خواهد بکنند.
رویش بی‌وقفه باستی‌هیلزها
منطقه قلعه سرشیر پیربکران در استان اصفهان این روزها خبرساز شده است. در صفحه‌های مجازی و گردشگری که نام این منطقه را جست‌وجو می‌کنیم از آن به‌عنوان منطقه نمونه گردشگری نام برده می‌شود. برای مثال در یکی از سایت‌ها درباره این منطقه نوشته شده است: «این منطقه در محدوده شهری تاریخی و خوش آب و هوا به نام پیربکران احداث شده. نزدیکی به مرکز شهر اصفهان و دسترسی آسان و چهار فصل بودن این منطقه باعث شده گردشگران در هر زمان و فصل بتوانند از خدمات این منطقه با بهترین کیفیت بهره‌مند بشوند. گذر رودخانه زایندهرود از دل این منطقه و پارک ساحلی احداث شده به مساحت 30 هکتار در کنارش با امکانات کامل ورزشی و خدماتی مرتبط به سنین مختلف و همین‌طور پیاده‌روی کنار باغ‌های میوه با آب و هوای پاک و صدای دلنشین زایندهرود و انجام ورزش کوهنوردی در کوه‌های موجود در محل احداث منطقه باعث متمایز بودن این منطقه نمونه از بقیه مناطق شده است.» با این تفاسیر اما این منطقه مدتی است به جای اینکه مشهور به گردشگری و اینطور چیزها باشد، به باستی‌هیلز اصفهان معروف شده است، چرا؟ خب مشخص است، دوباره جایی خوش آب و هوا پیدا شده است و جریان سرمایه هم به آنجا سرازیر شده و شهرک‌سازی‌ها و ویلاسازی‌هایش را آغاز کرده است.
سرمایه‌داران در این منطقه شهرکی ویلایی ساخته‌اند که می‌توان گفت تنها شهرک ویلایی محصور و چسبیده به زایندهرود است. تا اینجا محصور بودن و البته وجود ویلاهای خاص در این محدوده وجه‌شبه این شهرک با باستی‌هیلز لواسان تهران بود، اما مضاف بر این قرابت‌های دیگری هم بین این دو منطقه وجود دارد و یکی از آنها ماجرای مجوزهای اولیه و شبهه‌دار بودن ماجرای ساخت‌وسازها در این محدوده است. عدم‌اجازه ورود به مردم عادی هم که گل سرسبد تمام تمایزات این مناطق با دیگر مناطق همجوار است. شما برای ورود به منطقه قلعه سرشیر اصفهان، همچون باستی‌هیلز، مجبور به عبور از گیتی هستید که این اجازه را به شما نمی‌دهد. البته یکی از دوستان که اهل اصفهان است برای من تعریف می‌کند: «رفته بودیم خونه پدرخانمم، گفت بریم و سری به باغ‌مان بزنیم. من هم قبول کردم و رفتیم منتها از ابتدا مسیر جلوی ما را سد کردند، به منطقه ویلایی‌نشین که اصلا راه نمی‌دهند و به خود محدوده گردشگری و... هم به شرط پرداخت 35هزار تومان (به نرخ چندماه پیش) و دریافت کارت ورود و شارژ آن این اجازه صادر می‌شود.»
اما همانطور که گفتیم یکی از اصلی‌ترین مسائل در مواجهه با این شهرک ویلایی و شهرک‌های مشابه، ماجرای تخلفاتی است که از ابتدای مسیر هم‌راستای آجرهایی که برای ساخت دیوارهای ویلاها بالا می‌رفت، قد می‌کشید؛ تعرض به حریم و بستر رودخانه زایندهرود، تخطی از نقشه مصوب، نادیده گرفتن حق شهرداری و ساخت‌وسازهای غیرمجاز بخشی از تخلفاتی است که به اذعان مسئولان در این محدوده روی داده است. خردادماه امسال برای اولین‌بار خبرگزاری فارس در رابطه با این مساله گزارشی تهیه کرد و از تخلفات موجود در این منطقه پرده برداشت. در بخش‌هایی از این گزارش در رابطه با تخلفات صورت‌گرفته آمده است: «اواخر دهه هفتاد بود که منطقه گردشگری سرشیر برای فعالیت در حاشیه رودخانه در شهر پیربکران از توابع شهرستان فلاورجان مجوزاتش را کسب می‌کند. اینکه استانداری وقت بدون در نظر گرفتن نظر جهاد کشاورزی چگونه مجوز احداث تنها شهرک محصور در حاشیه زایندهرود را صادر می‌کند، بماند ولی اینکه چگونه یک زمین با کاربری کشاورزی تبدیل به یک شهرک محصور در حاشیه رودخانه می‌شود، سوالی است که مدیران وقت باید پاسخگوی آن باشند. کار ساخت شهرک ابتدا با محصور شدن مجموعه آغاز می‌شود و فنس‌های این شهرک تا بیخ زایندهرود پیش می‌رود. درحال حاضر همه حتی مردم بومی منطقه برای ورود به مجموعه حتما باید از گیت ورودی و با پرداخت هزینه عبور کنند که این موضوع بازهم برای همگان امکان‌پذیر نیست. مالک و سرمایه‌گذار این پروژه برای فروش پلاک‌هایی که در حال حاضر متری یک میلیون تومان خرید و فروش می‌شود و هر پلاک بین ۵۰۰ تا یک‌میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان قیمت دارد با حذف برخی فضاهای سبز، معابر و بخش‌های دیگری که در مالکیت شهرداری و به بیان دیگر برای مردم منطقه بوده، اقدام به تفکیک پلاک‌ها می‌کند. در این اقدام که برخلاف قانون و مجوز اولیه مجموعه صورت می‌گیرد، بیش از هفت‌هکتار که در مالکیت شهرداری بوده حذف و تبدیل به بیش از ۶۲ پلاک می‌شود که از این میزان ۱۲ پلاک را مجدد به شهرداری واگذار و مابقی را برای فروش برمی‌دارد؛ درحالی که کل این زمین‌ها برای شهرداری پیربکران بوده و اساسا تفکیک آن غیرمجاز بوده و در صورتی هم که این تفکیک صورت بگیرد، مالکیت آن باید شهرداری باشد. و... .» اینها بخشی از تخلفاتی است که در این محدوده وجود دارد.