به گزارش «فرهیختگان»، وزیر نفت که پیش از این اعلام کرده بود در آذر سال 98 باید این تیم‌ها واگذار شوند و از مالکیت آنها سر باز زده بود، حالا با گذشت هشت ماه از آن تاریخ به مدیران تیم‌های نفتی دستور داده است بلافاصله بعد از پایان بازی‌های لیگ برتر راهی تهران شوند و درمورد وضعیت نهایی این تیم‌ها تصمیم بگیرند.
عطاءالله بهادری، رئیس هیات‌مدیره باشگاه نفت مسجدسلیمان درمورد ابلاغیه وزارت نفت در آذر سال‌گذشته گفت: «در آن زمان به ما دستور دادند استعفا دهیم. ما کارمند وزارت نفت هستیم و دسته‌جمعی استعفا دادیم. در ادامه به‌دلیل شیوع کرونا درخواستی مطرح شد مبنی‌بر اینکه تا پایان لیگ امسال به‌کارمان ادامه دهیم، وزارتخانه با این امر موافقت کرد. از این‌رو درپایان ماه جاری باید بار دیگر استعفا دهیم.»
به این ترتیب این تیم‌ها که ماه‌های اخیر را باسختی فراوان سپری کردند یا باید واگذار می‌شوند یا به سرنوشت تیم نفت تهران دچار خواهند شد.
چه کسی تیم‌های بدهکار را می‌خرد؟
واگذاری این تیم‌ها با وجود بدهی‌های فراوانی که دارند، اصلا کار راحتی نیست. ضمن اینکه وقتی این تیم‌ها واگذار شوند عملا امکان استفاده از خوابگاه زمین تمرین و حتی ورزشگاه محل مسابقه را از دست خواهند داد و مالک جدید برای تامین این امکانات باید از جیب خرج کند. از این‌رو دلیلی وجود ندارد تا بخش خصوصی برای تصاحب این تیم‌ها پیش‌قدم شود و اصلا بعید است مشتری قابلی برای این تیم‌ها پیدا شود. تیم‌های نفتی وقتی از زیر پوشش وزارت نفت خارج شوند، دیگر جز یک سند مالکیت چیزی نخواهند داشت و هیچ‌جذابیتی ندارند. بنابراین نفتی‌ها اگر می‌خواهند تیم‌هایشان را بفروشند باید برایش جاذبه ایجاد کنند. درحالی‌که وزارت نفت هیچ‌راهکاری در این خصوص ندارد و قصد دارد تیم‌هایش را با همین شرایط بفروشد.
علی عیسی‌زاده، مدیرعامل باشگاه صنعت نفت آبادان که اخیرا استعفا داده است، در این خصوص گفت: «دوره فعالیت من و همکارانم در این باشگاه به اتمام رسیده است. از این رو نمی‌توانیم پیش از این باشگاه همکاری کنیم. این تیم قرار است واگذار شوند و بحث انحلال به هیچ‌وجه مطرح نیست.»
مدیران می‌خواهند نفتی باقی بمانند
از سوی دیگر مدیران این تیم‌ها که با همه سختی‌ها از امکانات وزارتخانه استفاده می‌کردند، ترجیح می‌دهند با وجود شرایط سخت مالی تحت‌پوشش وزات نفت باقی بمانند، چراکه درصورت واگذاری معلوم نیست با توجه به هزینه‌های بالای تامین مخارج چه سرنوشتی در انتظار این تیم‌ها باشد و حتی ممکن است به‌زودی سرنوشت تلخی در انتظارشان باشد. از طرفی درصورت واگذاری به بخش خصوصی مدیران فعلی که اغلب‌شان از کارمندان وزارت نفت هستند باید پست خود را تحویل دهند و دیگر نقشی در فوتبال نخواهند داشت. شهرت و جاذبه‌اش آنها را به فوتبال معتاد کرده است و آنها علاوه‌بر نگرانی‌ای که برای وضعیت این تیم‌ها دارند، نگران از دست رفتن جایگاه خود نیز هستند.
واگذاری تیم‌های نفتی به ارگان‌های استانی
از سوی دیگر مسئولان این باشگاه‌ها و مسئولان شهری و استانی درصددند با استفاده از قدرتی که دارند این واگذاری به بخش خصوصی را به‌تاخیر بیندازند و حداقل شرایطی فراهم کنند که تیم به کمک مسئولان استانی هدایت شود و از امکانات وزارت نفت استفاده کنند.
اینجاست که بحث واگذاری تیم‌ها به ارگان‌هایی همچون شواری‌شهر به‌وجود می‌آید. ارگان‌های شهری و استانی این توانایی را دارند که بدون پرداخت هزینه از امکانات شهری همچون زمین تمرین، سالن وزنه، خوابگاه و دیگر موارد اینچنینی استفاده کنند. از این‌رو مسئولان امیدوارند در جلساتی که با زنگنه دارند شرایط اینچنینی را فراهم کنند.
حال این سوال پیش می‌آید که با توجه به اصل ۴۴ قانون اساسی واگذاری تیم‌های نفتی به‌همین سادگی است یا عرضه سهام یا واگذاری امتیاز این تیم در مناقصه مسئولان شهری را ناتوان خواهد کرد؟
وزارت نفت فروشنده است
برای وزات نفت فرقی نمی‌کند چه ارگان یا شخصی این تیم‌ها را می‌خرد و فقط هدفش واگذاری تیم‌هاست. ظاهرا وزیر نفت دیگر علاقه‌ای به تیم‌داری در فوتبال ندارد. زنگنه می‌خواهد در زمان باقی‌مانده از وزارتش تکلیف این تیم‌ها را مشخص کند. بحث کرونا و درخواست‌های مکرر مردمی و حتی فشار رسانه‌ها باعث شده تصمیم او برای واگذاری به‌تاخیر بیفتد. از طرفی مسئولان باشگاه‌ها همکاری نکرده‌اند و از آنجا که نمی‌خواستند این تیم‌ها واگذار شوند برنامه‌ای برای واگذاری تهیه نکرده‌اند و هیچ‌اقدامی در این خصوص نشده است. با این‌حال وزیر عزمی راسخ داد و با اظهارات اخیرش نشان داده که می‌خواهد هرطور شده این تیم‌ها را واگذار کند. درنتیجه مدیرانش را به تهران دعوت کرده تا آنها با ارائه راهکاری بهترین شرایط را برای تیم‌ها پیشنهاد کنند. تیم‌های نفت مسجدسلیمان، صنعت نفت آبادان و پارس جنوبی هر سه ازجمله تیم‌های مردمی و پرطرفدارند و وزیر می‌خواهد شرایطی فراهم شود که درصورت واگذاری برای دوستداران فوتبال در این شهرها دلخوری به‌وجود نیاید. البته باید دید با اجرایی شدن تصمیم، این اتفاق رخ می‌دهد یا اوضاع خراب‌تر خواهد شد!
* نویسنده: نیلوفر مژدهی، روزنامه‌نگار