به گزارش «فرهیختگان»، زمانی می‌گفتند در سینمای ایران، یک فیلم را دوبله‌اش نجات می‌داد و حتی بسیاری از مخاطبان به دلیل وجود صداهای دوست‌داشتنی و دوبله قوی عاشق سینمای کشورهای دیگر شدند. هنوز هم فیلم‌های قدیمی با دوبله گویندگان قدیمی فارغ از کیفیت فیلم قابل دیدن و شنیدن هستند. در سال‌های اخیر با توجه به استفاده نکردن از دوبله در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی و همچنین وجود زیرنویس و سرعت تقاضا برای تماشای فیلم‌های به‌روز، هنر دوبله در شرایط خوبی به سر نمی‌برد.
گفت‌وگو با نصرالله مدقالچی، مدیر دوبلاژ و دوبلور پیشکسوت
بزرگ‌ترین آدم در دوبله سالی 70 میلیون هم نمی‌گیرد
بزرگ‌ترین و مشهورترین آدم در صنعت دوبله سالی 70 میلیون هم نمی‌گیرد. فکر می‌کنید من از سازمان از عید تاکنون چقدر دریافت کرده‌ام؟ البته من هر کاری را نمی‌روم و کارهای ارزشمند را انجام می‌دهم. از عید تا الان 10میلیون هم پول نگرفتم. می‌توانید با مدیر واحد هم صحبت کنید و صحت این حرف را دربیاورید. (لینک)
الان دسترسی به فیلم در اینترنت وجود دارد و هر فردی بخواهد فیلم را به زبان اصلی و بدون سانسور ببیند با چند کلیک می‌تواند دسترسی پیدا کند، بنابراین برای پلتفرم‌ها دوبله فیلم‌های خارجی ریسک است و آنها می‌خواهند جنس خود را جور کنند تا بتوانند بگویند فیلم معروف را داریم و دوبله هم کردیم. خیلی هم به دوبله حساس نیستند و روی کیفیت تمرکز ندارند. آنجایی که این فیلم‌ها دوبله می‌شود خیلی باکیفیت کار نمی‌کنند یعنی حتی ترجمه‌هایی که دست تیم می‌رسد، ترجمه خیلی خوبی نیست و فقط در حدی است که به زبان فارسی برگردد. (لینک)
* نویسنده: سیدمهدی موسوی‌تبار، روزنامه‌نگار