به گزارش «فرهیختگان»، با اینکه باید پرسپولیس را برای چهارمین سال پیاپی قهرمان لیگ برتر بدانیم، اما شاید چهارمین قهرمانی متوالی سرخ‌ها در لیگ برتر را باید یکی از ویژه‌ترین این قهرمانی‌ها بدانیم که برای هواداران سرخ از بابت‌های مختلف حائز اهمیت است.
پرسپولیس پیش از شروع رقابت‌های این فصل از نگاه کارشناسان و پیشکسوتان یک تیم کاملا افت کرده قلمداد می‌شد که در بهترین شرایط می‌توانست سهمیه آسیایی بگیرد و اکثرا دوران حکومت این تیم در لیگ ایران را تمام شده تلقی می‌کردند و در انتظار این بودند که تیم‌هایی مثل سپاهان با امیر قلعه‌نویی و استقلال با استراماچونی پرچمدار جدید فوتبال ایران باشند.
بزرگ‌ترین دلیل کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال برای نادیده گرفتن پرسپولیس در لیگ نوزدهم شوک بزرگی بود که به نیمکت این تیم وارد شد و تیمی که عادت کرده بود پروفسور را بالای سرخود ببیند و در پایان هر پیروزی شال‌گردن قرمز او را به علامت یک فتح دیگر در بادها معلق ببیند، حالا باید یک آرژانتینی خاص و البته کمی هم بدتیپ و بدون کاریزما را به‌عنوان سرمربی بپذیرد.
حتی خوشبین‌ترین هوادار پرسپولیس هم تصورش را نمی‌کرد که با کالدرون پلی به‌سوی موفقیت روی آنها باز شود و این ناامیدی خیلی زود و با نتایج ضعیف سرخ‌ها در بازی‌های هفته‌های ابتدایی که البته تمامش در قهرمانی پایان فصل تاثیرگذار بود، بیشتر هم شد.
6 هفته و 3 باخت برای کالدرون
پرسپولیس لیگ نوزدهم که توسط هیات‌مدیره و مدیرعامل نه‌چندان محبوبش جراحی شده بود و دوران نقاهت را طی می‌کرد در قرعه‌کشی هم شانس نیاورد و طبق برنامه باید در همان 8-7 هفته ابتدایی با تمام تیم‌هایی که مدعی به شمار می‌رفتند بازی می‌کرد. بازی‌هایی که البته برای هواداران سرخ جذاب بود و می‌توانستند خیلی زود عیار مرد آرژانتینی که رزومه‌ای دوپهلو داشت را به دست بیاورند و بدانند که روی نیمکت تیم‌شان با چه کسی طرف هستند.
کالدرون لیگ را با برد پارس‌جنوبی آغاز کرد اما تیمی که با برانکو سخت می‌باخت را در هفته دوم و آن‌هم در تبریز و در یک بازی حیثیتی ناکام گذاشت تا کمی سگرمه هواداران سرخ درهم فرو برود. هرچند برد هفته سوم مقابل صنعت‌نفت و البته هفته چهارم مقابل استقلال او را یک‌بار دیگر به مرکز توجه‌ها آورد اما عملکرد او در پرسپولیس هم مثل رزومه‌اش بود و برد و باخت‌هایش سینوسی شکل رقم خورد و او هفته پنجم را هم به سپاهان و در تهران باخت.
اوج انتقادات به کالدرون از هفته ششم آغاز شد. جایی که او مقابل شهرخودروی یحیی گل‌محمدی شکست را پذیرا شد تا یک شروع تلخ و ناامیدکننده برای پرسپولیس در تاریخ بازی‌هایش در لیگ برتر رقم بخورد. تیم کالدرون بعد از این بازی در سرازیری بازی‌هایش قرار گرفت که البته توانست به غیر از یک مساوی برابر ماشین‌سازی و یک باخت ناباورانه مقابل مسجد سلیمان در ورزشگاه آزادی، بقیه بازی‌هایش را با پیروزی پشت سر بگذارد و درنهایت با کمک نتایج ضعیف رقبا، قهرمان نیمفصل شود.
یحیی همه جوره سرتر از کالدرون
یحیی گل‌محمدی در اولین بازی نیمفصل دوم و از دیدار برابر تراکتور روی نیمکت پرسپولیس نشست که با توجه به تعطیلات نیمفصل از بعد هفته شانزدهم، این بازی درواقع هفته دوم دور برگشت بازی‌ها بود. برای اینکه مقایسه دقیقی میان دو سرمربی داشته باشیم عملکرد کالدرون را هم از بازی با تراکتورسازی در هفته دوم دور رفت بازی‌ها تا پایان دیدار با فولاد در هفته دهم بازی‌های لیگ برتر مورد ارزیابی قرار دادیم.
در مقایسه صورت گرفته سرمربی ایرانی پرسپولیس آماری خیره‌کننده از خود برجای گذاشته که به مراتب بهتر و بالاتر از کالدرون آرژانتینی است و او توانسته در آیتم‌های مختلف جایگاهی بهتر و بالاتر از سرمربی نیمفصل اول تیمش به‌دست بیاورد.
تیم کالدرون در فاصله هفته دوم تا دهم رقابت‌های لیگ برتر صاحب 5 پیروزی، یک تساوی و 3 شکست شد که شاید از نگاه خیلی‌ها نتایجی ضعیف و پایین‌تر از حد انتظار هواداران و پیشکسوتان باشگاه پرسپولیس باشد.
کالدرون در این 9 بازی موفق شد 5 کلین‌شیت در کارنامه نتایجش به ثبت برساند و تیمش 10 بار موفق شد دروازه حریفانش را باز کند که البته 5 گل آن مقابل شاهین بوشهر به ثمر رسید. تیم کالدرون در این هفته‌ها 5 بار دروازه‌اش را باز شده دید تا تفاضل گل 5+ را بر جای بگذارد.
یحیی اما در این هفته‌های سرنوشت‌ساز عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته و ممکن است در صورت کسب نتایج درخشان در بازی‌های پیش رو یک رکورد خوب از خود برجای بگذارد. گل‌محمدی از این 9 بازی صاحب 8 برد و یک تساوی مقابل استقلال شد و هیچ شکستی هم در پرونده‌اش دیده نمی‌شود. تیم یحیی در این 9 بازی صاحب 6 کلین‌شیت شده است و 17 بار موفق شده دروازه حریفانش را باز کند و تنها 4 بار دروازه‌اش را باز شده ببیند.
همین نتایج درخشان باعث شد که سرخ‌ها فاصله 3 امتیازی که در پایان نیمفصل با نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌شان داشتند را حالا به 15 امتیاز افزایش دهند و فقط به یک امتیاز از 5 بازی باقی‌مانده برای قطعی کردن قهرمانی‌شان نیاز داشته باشند.
تیم یحیی حتی بالاتر از تیم برانکو
بد نیست بدانید که عملکرد درخشان یحیی‌گل محمدی در نیمفصل دوم لیگ نوزدهم باعث شده که آنها در شرف شکستن بسیاری از رکوردهای پرسپولیس برانکو هم باشند.
تیم برانکو در 3 فصلی که قهرمان لیگ‌های شانزدهم تا هجدهم شد، در بهترین شرایط توانسته بود که در پایان هفته بیست‌وهفتم قهرمانی خود را مسجل کند. آنها در لیگ شانزدهم و هفدهم در پایان هفته بیست‌وهفتم قطعا قهرمان شدند و در لیگ هجدهم هم در پایان هفته پایانی قهرمانی‌شان قطعی شد اما تیم یحیی این فرصت را دارد که با یک تساوی در هفته بیست‌وششم، یک هفته زودتر از تیم‌های پروفسور قهرمانی‌اش را قطعی کند و این یکی از رکوردهای برانکو است که احتمالا توسط شاگرد اسبق شکسته می‌شود.
ضمن اینکه تیم‌های برانکو بیش از 20 پیروزی در بازی‌های فصل کسب نکرده که یحیی این فرصت را دارد با کسب 2 پیروزی دیگر این تعداد را در 5 هفته پیش‌رو به 21 برساند و این رکورد را هم از آن خودش کند.
آخرین انتقام گل‌محمدی
از بین تیم‌هایی که پرسپولیس را در نیمفصل اول شکست داده‌اند تا به اینجای کار یحیی توانسته که 3 تیم را شکست دهد و انتقام نیمفصل اول را بگیرد و تنها نفت مسجدسلیمان حریف هفته بیست‌وششم سرخ‌ها باقی‌مانده که آخرین شکست را در لیگ برتر و در هفته یازدهم به این تیم تحمیل کرده است.
سرمربی جوان قرمزها می‌تواند با شکست این تیم در مسجد سلیمان آخرین انتقام را هم از تیم‌هایی که در نیمفصل اول پرسپولیس را شکست داده‌اند بگیرد و یک جشن قهرمانی دلچسب در بازی خارج از خانه همراه تیمش بگیرد.
پوست انداختن تیم کالدرون یا بلوغ تیم یحیی؟
برخی معتقدند تیمی که با یحیی در لیگ برتر یکه‌تازی می‌کند حاصل همان تیمی است که کالدرون ساخته و در اصل تفکرات و تمرینات خوب سرمربی آرژانتینی‌تبار بوده که باعث شده پرسپولیس این روزها در اوج قرار بگیرد اما عده‌ای هم برخلاف این فکر می‌کنند و معتقدند که اگر دست‌بردن‌های اضافی کالدرون در ترکیب تیم نبود و فضایی همدلی که در زمان برانکو و یحیی در تیم وجود دارد در دوره کالدرون هم وجود داشت، شاید پرسپولیس می‌توانست با یک اختلاف امتیاز استثنایی و خیلی زودتر از این عنوان قهرمانی را از آن خودش کند و درواقع سرخ‌ها در نیم فصل اول لیگ برتر پاسوز کالدرون و دستیارانش بودند.
* نویسنده: آرش محمدی، روزنامه‌نگار