به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، محمد مهدی عباسی، پژوهشگر مسائل آمریکا طی یادداشتی نوشت: شاید زمانی که نخستین حرکت‌های اعتراضی به قتل جورج فلوید در شهر مینیاپولیس برگزار می‌شد، کسی فکرش را نمی‌کرد که پس از 2 هفته،اعتراضات علیه نژادپرستی سراسر آمریکا را فرا گرفته و بسیاری از شهرهای ایالات متحده صحنه‌ی راه‌ پیمایی ‌های اعتراضی باشد. اعتراضاتی که بیش از 600 شهر آمریکا را با خود درگیر کرده و در کشورهای گوناگون تجمعات مختلفی را به راه انداخت. دنور، آتلانتا، شیکاگو، دیترویت و ده ها شهر دیگر منع آمد و شد اعلام کردند و ارتش پس از 30 سال از شورش های 1992، در شهرهایی چون واشنگتن دی سی به خیابان آمد.

در حین این اعتراضات و درگیری‌ها؛ خبرنگار CNN در حال پخش زنده دستگیر شده و پلیس به تیم خبرنگاران شبکه NBC با فلفل قرمز حمله کرد. فروشگاه های زنجیره ای چون تارگت غارت شده و ساختمان های گوناگونی من جمله اداره پلیس در مینیاپولیس و آتلانتا به آتش کشیده شدند. همچنین در حین اعتراضات، بیش از 10 هزار نفر از معترضان دستگیر شده و 12 تن جان خود را از دست دادند.  شاید بتوان در تاریخ 200 ساله‌ی آمریکا نمونه های فراوانی را از تجمعات این چنینی علیه نژادپرستی یافت کرد(مانند وقایع 1967دیترویت و...)، اما به جرئت می توان گفت که هیچ یک از آن حرکت های اعتراضی به این میزان گسترده و مخرب نبوده است. جمعیت مقابل کاخ سفید در روزهای گذشته که ترامپ را مجبور به حضور در پناهنگاه برای مدت کوتاهی کرد و یا جمعیت عظیمی که در سانفراسیسکو پل اصلی شهر یعنی پل گلدن گیت را مسدود کرده بودند، همگی گواه گستردگی و میزان بالای معترضان هستند. افکارسنجی موسسات مختلف آمریکایی نیز این ادعا را تصدیق می کنند.

طبق آمار موسسه‌ی Morning consult؛ 54 درصد آمریکایی ها موافق تجمعات جاری در کشورشان علیه قتل جورج فلوید بوده و تنها 22 درصد مخالف هستند.  آمار مشترک دو موسسه‌یReuters/Ipsosنیز بیانگر حمایت 73 درصد مردم آمریکا از راه پیمایی های صلح آمیز در اعتراض به قتل جورج فلوید است. اما با وجود گستردگی، حجم بسیار بالای معترضان و منحصر به فرد بودن این اعتراضات، به نظر می آید که این خروش مردمی نیز به روزهای آخر خود نزدیک می‌شود. چرا که تجربه اعتراضات قبلی نیز نشان داده است که مسئله‌ی نژاد پرستی و گسل نژادی نمی تواند برای مدت طولانی جامعه آمریکا را در خیابان نگه داشته و تجمعات را ادامه دار کند. هرچند که همین حالا نیز با وجود روند رو به کاهش اعتراضات در شهرهای گوناگون، دونالد ترامپ و مشاورانش به شدت نگران اوضاع بوده و از تاثیرات فراوان وقایع اخیر بر نتایج انتخابات نوامبر، بسیار واهمه دارند. دونالد ترامپی که در کنار برخورد بسیار ضعیف و دیکتاتور مابانه اش با معترضان، با مدیریت ناکارآمد دولت خود در بحران کرونا، ایالات متحده را در رتبه ی نخست میزان بالای مبتلایان به ویروس کرونا در سراسر جهان قرار داده و بیش از 110 هزار نفر از شهروندانش را به کام مرگ فرستاده است. همچنین ایالات متحده بعد از آغاز پاندمی کرونا وضعیت اقتصادی مناسبی نیز نداشته و نرخ بیکاری این کشور هم اکنون نزدیک به 14 درصد است.  نرخ بیکاری ای که کاهش آن تا قبل از شیوع کرونا، تنها دستاورد ظاهری دولت ترامپ بوده و هم اکنون با نابودی دستاورد چندساله اش، کابوس تلخ دیگری نیز به سراغ او آمده است.

در این میان که آمریکا درگیر بیماری، بیکاری و خشم از نژاد پرستی بوده و معادلات پیرامون نتایج انتخابات نوامبر نیز در حال تغییر است؛ پیام چندروز قبل سناتور برنی سندرز بسیار تامل برانگیز و کلیدی بود. سندرز در پیام ویدئویی اش گفت: "زمانی که در مورد اصلاح اداره پلیس صحبت می کنیم، باید به ضرورت اصلاح نظام عدالت کیفری توجه کنیم.نکته آخر اینکه من می خواهم به ده ها هزار آمریکایی که وارد خیابان ها شدند تا برای اصلاح اداره پلیس مبارزه کنند، تا با خشونت پلیس و تمامی ابعاد زشت آن مبارزه کنند، تبریک بگویم.

من معتقدم ما باید این خشم را وارد بسیاری از حوزه های دیگر هم بکنیم،ما باید همینالان برخیزیم و بیش از هر زمان دیگری به مبارزه ادامه دهیم و بگوییم ما یک دولت داریم،یک اقتصاد داریم،یک نظام مراقبت های سلامت داریم،یک نظام انرژی داریم،یک نظام مهاجرت داریم که نیاز همه مردم را پوشش می دهد و نه تعداد اندکی از ثروتمندان را." پیامی که شاید تحقق یا عدم تحقق آن پاسخ اصلی سوال ما باشد که آیا اعتراضات در آمریکا ادامه خواهد داشت یا خیر؟! زیرا هنگامی می‌توان این تجمعات را ادامه دار و طولانی دانست که مردم آمریکا قیام کرده و مطالبات خود در حوزه سلامت و درمان، در اقتصاد و بیکاری و در سایر حوزه ها را نیز بیان کنند. و آن زمان است که حرکت ها صرفاً از اعتراض به مشکل نژاد پرستی خارج شده و موجب تحولاتی اساسی در ساختارها و قوانین ایالات متحده در بسیاری از حوزه های بحرانی این کشور خواهند شد. در غیر این صورت؛ دیری نخواهد پایید که این اعتراضات با تاثیرات خود بر انتخابات نوامبر ایالات متحده، به آخر رسیده و در تاریخ ماندگار شود.