به گزارش «فرهیختگان آنلاین» روزنامه گاردین در روزهای اخیر از نویسندگان خود خواسته تا بازی‌های به‌یادماندنی و موردعلاقه خود را که خاطراتی از آن در ذهن این خبرنگاران باقی مانده، انتخاب کرده و گزارشی درباره آن بنویسند. فرانسیسکو ناواس، نویسنده آرژانتینی این روزنامه نیز در مطلبی دیدار ایران – آرژانتین در مرحله گروهی مسابقات جام جهانی 2014 برزیل را به‌عنوان مسابقه موردعلاقه‌اش انتخاب کرده است.

ناواس در مطلب خود آورده است: «در دقیقه89 آن بازی، الخاندرو فانتینو، گزارشگر رادیو آرژانتین گفت «ما فاجعه هستیم.» و کاملا هم حق داشت؛ مسابقه‌ای که انتظار نداشتیم چندان دشوار باشد، درحال تبدیل شدن به یک ناامیدی تاریخی بود. به‌همان اندازه که آرژانتین بد بود، ایرانی‌ها عملکرد بسیار خوبی داشتند. گونسالو ایگواین، سرخیو آگرو و آنخل دی‌ماریا در خط‌حمله کارآیی لازم را نداشتند، چراکه این تیم آسیایی به‌خصوص در خط دفاعی نمایشی عالی داشت. فرمول دفاعی کارلوس کی‌روش (پارک کردن اتوبوس مقابل دروازه و تحت‌کنترل درآوردن لیونل مسی) در این دیدار به‌خوبی آرژانتینی‌ها را اسیر خود کرده بود. در آن ظهر روز گرم توقعات از مسی همانند مارادونا بالا بود، اما او در زمین گم بود. پدر ایرانی یکی از دوستانم مرا برای تماشای این دیدار به خانه‌اش دعوت کرده بود. همراه پدرم به طبقه آخر یک برج رفتیم. با لباس تیم ملی آرژانتین به خانه آنها رفتیم و تنها آرژانتینی‌های آنجا بودیم. انتظارات از مسی بالا بود، اما دیدن ناتوانی در رساندن تیم ما به موفقیت واقعا ناامیدکننده بود. همین ضعف در تیم‌ملی باعث شده بود عده‌ای حتی او را یک آرژانتینی هم ندانند. هر دقیقه که از بازی می‌گذشت و ما گل نمی‌زدیم، برایمان عذاب‌آور بود. برای نسلی که با افسانه مارادونا بزرگ شده بود، تحمل و صبر در چنین مسابقاتی بسیار دشوار است. سعی می‌کردم خودم را سرگرم کنم تا حس ناکامی و عذابم از بین برود.»

در ادامه این مطلب آمده است: «شاید اگر VAR در آن زمان وجود داشت یا داور چشمی داشت که می‌توانست صحنه‌ها را آهسته‌تر ببیند، اوضاع می‌توانست برای ما بدتر هم بشود. در دقیقه55 پنالتی واضحی روی اشکان دژاگه، بازیکن ایران رخ داد که از چشم داور دور ماند. به‌هرحال تاریخ را همیشه افراد پیروز نوشته‌اند. بازی وارد وقت‌های اضافه شده بود و میهمانان سعی می‌کردند ما را تسلی بدهند. من، فانتینو و تمام مردم آرژانتین در آن لحظات حرف‌هایمان را پیش خود نگه داشتیم. درست در همان زمانی‌که به‌نظر می‌رسید کار تمام است و ما باید تسلیم شویم، ناگهان پاس لاوتزی به لیونل مسی رسید و او با ضربه‌ای فنی توپ را از بین دو بازیکن ایرانی و پس از آن گلر این تیم به تور دروازه رساند تا آرژانتین جواز صعود به مرحله بعد را کسب کند. فانتینو با تمام قدرت فریاد زد: «ممنون مسی، ممنون آرژانتین!»من و پدرم به هوا پریدیم و همدیگر را در آغوش کشیدیم. فریادهای بلند ما فضای خانه را پر کرده بود و با تمام توان جیغ می‌کشیدیم. لیوان نوشیدنی‌های ما به اطراف پرت شد و غذا و لباس چند نفر را خیس کرد. این یک رهایی خالص بود. درست در لحظه‌ای که احساس می‌کردیم راهی برای موفقیت نیست و باید درد را احساس کنیم. این احساس دو هفته دیگر با ما همراه بود تا درنهایت با گل ماریو گوتزه در مسابقه فینال، حسرت فتح جام برای ما باقی ماند.»

* نویسنده: سیامک خاجی، روزنامه‌نگار