به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، مسعود فروغی سردبیر روزنامه «فرهیختگان» نوشت: با پخش سری ششم سریال پایتخت حاشیه‌های زیادی ایجاد شده، آخرینش واکنش عجیب رئیس صداوسیما به کپی‌کاری بدسلیقه‌ی سازندگان سریال بود، سکانسی که تمام ویژگی مثبت پایتخت در "ابدا" را درست در بدترین لحظه زیر سوال برد. جناب علی‌عسگری بخاطر این صحنه از احتمال نفوذ ستون پنجم دشمن خبر داده، حرف عجیبی است چون سریال مثل یک برنامه پخش زنده نیست و مراحل متعدد بررسی ایده، فیلمنامه، بازبینی فیلم، ناظر پخش و... خلاصه داستان زیادی دارد تا یک اثر روی آنتن برود.
فارغ از این حرف‌ها، رئیس تلویزیون چند وقت پیش به روحانی گفت ما، یعنی صداوسیما، داریم جامعه را اداره می‌کنیم. آن ادعای بامزه و این واکنش بامزه‌تر در نوع خودش در حد بهترین سکانس‌های پایتخت بود.
بحث‌هایی هم درباره قرارداد پایتخت شده، ما در فرهیختگان قبلا از انفعال مدیران تلویزیون در بستن قرارداد برنامه‌های مختلف انتقاد کرده بودیم، قرارداد وحشتناک دورهمی جناب مدیری و ابهامات چند ده میلیاردی برنامه نود عادل فردوسی‌پور از این دست بود.
همچنان معتقدم اگر پایتخت را گران‌تر از حقش خریدند باید پاسخگو باشند، چون این گرانی هم بازار برنامه‌سازی را خراب می‌کند و هم صندوق خالی تلویزیون را برای برنامه‌های ضروری دیگر تحت فشار می‌گذارد. اما خوب است هنگام سنجش رقم برنامه‌ها و سریال‌ها از میزان مخاطب و موفقیت آنها هم صحبت شود. گران‌فروشی کلا بد است مخصوصا برای مدعیان انقلابی‌گری که در کارنامه‌شان کارهای معمولی و ناموفق ولی گران دارند.
من منتقد فیلم و سریال نیستم، درباره اینکه پایتخت۶ در فیلمنامه چقدر عقب‌تر از سری‌های قبل بود و این دست حرف‌ها اهل فن بنویسند اما مشکلم با نقدهای اخیر درباره پایتخت چه از منظر فنی، چه دیگر حاشیه‌ها این است که موفقیت بزرگ سریال نادیده گرفته می‌شود.
ساده‌تر اینکه به نظرم کارنامه پایتخت تا اینجا بسیار مثبت‌تر از چیزی است که درحال حاضر با آن مواجهه می‌شود. حرف تکراری درباره نزدیکی اثر به خانواده ایرانی و آدم‌های به شدت واقعی نمی‌زنم، اما منتقدان با دست گذاشتن روی برخی اشتباهات سازنده (مثل موتور‌سواری آخر) انبوهی از نشانه‌های ملی و دینی فیلم را نادیده می‌گیرند.
شخصیت حقیقی محسن تنابنده یکی از مهمترین دلایل انتقادهاست، او در دنیای واقعی مثل شخصیتی که بازی کرد ساده نیست و مخالفان زیادی دارد. فکر می‌کنم منتقدان اگر میان او و اثرش تفاوت بگذارند راحت‌تر می‌توانند نقدهای درستشان را به سازنده و مخاطب بگویند.