به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، دکتر محمد نوروزی پژوهشگر مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) در یادداشتی از زبان یک پزشک بدون مرز نوشت:

مردم ایران

منیک پزشک بدون مرز هستم و این نامه را فقط برای خودتان مینویسم نه برای آن رژیم نامردتان، رژیمی که اجازه توسعه را به شما نمیدهد و شما را در مرزها وحدود کرده است، پس کی قرار است از این مرزها نجات پیدا کنید و به ما بپیوندید ...

بگذارید در همین ابتدا خودم را معرفی کنم. در همان خط اول گفتم که من یک پزشک بدون مرز هستم، البته چند سالی هست که بدون مرز شده ام، قبلاً به صورت محدود در برخی مناطق کار می کردم ولی چون کارم خیلی خوب بود، ارتقا پیدا کردم و الان در همه جا کار می کنم و خیلی از کارها را هم بلدم ...

آموزش های خیلی زیادی هم دیده ام و مدارک بین المللیم هم کامل است، حتی گواهینامه رانندگی بین المللی هم دارم. البته فکر نکنید گرفتن این مدرک ها کار آسانی است، اصلاً و ابداً ... اوایل که داشتم این مدرک ها را می گرفتم، نمی دانستم به چه درد پزشکی می خورد ولی الان با کاربردهایشان آشناتر شده ام، مثلاً اینکهیک پزشک بدون مرز، بلد باشد با انواع سلاح ها کار کند که چیز بدی نیست، هست؟ یا مثلاً من توانایی هک کردن همه جور وب سایت و دیتاسنتر و ... را هم دارم، هنرها و فنون رزم شخصی را هم تمام و کمال بلدم، راستی عکاسی حرفه ای هم میکنم و چند سالی است که گواهینامه خبرنگاریفرامرزی هم دریافت کرده ام، بین خودمان بماند، تا الان از چند جای خاص و سکرت به قول شما محرمانه، عکس و فیلم ویژه هم گرفته ام البته یک دوره کوتاه آمپول زدن و خون گرفتن را هم گذرانده ام، به قول شما ایرانی ها از هر انگشتم، یک هنر می ریزد ...

راستی، ما خانوادگی، پزشک بدون مرز هستیم. هم پدرم و هم مادرم پزشک بدون مرز بودند، برادرم هم در حال پزشک بدون مرز شدن است، الان در نیروی دریایی خدمت می کند. خودم قبلاً تک تیرانداز بودم و بعد از اتمام آموزش هایم در حوزه های خلبانی و رانندگی قایق های پیشرفته،مدتی در افغانستان کار کردم و چند سالی هم در عراق بودم، اینها را گفتم که بگویم با منطقه شما خیلی آشنا هستم.

ما معتقدیم که رسالت پزشکان بدون مرز، داشتن دنیایی عاری از بی عدالتی هاست، ما دردهای جامعه انسانی را درمان می کنیم. ما معتقدیم که در دنیا باید نسل های خوب گسترش پیدا کنند و باید جهانی عاری از زشتی داشته باشیم ... اصلاً خودتان قضاوت کنید آیا این درد بزرگی نیست که ثروت هایی نظیر نفت و گاز و طلا و الماس در یک سری کشورهای درجه سه و چهار، غرب آسیا و آفریقا قرار گرفته باشد؟! ما باید این دردهای بزرگ را درمان کنیم، ناسلامتی ما سوگندنامه پزشکی بدون مرز داریم ...

البته ما هم بیکار نبودیم ها! خودِ من در چند سالی که در عراق بودم، بخشی از مساله کمبود اعضاء برای پیوند اعضای برخی از کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکایی را حل کردم. ما پزشک هستیم و تشخیص میدهیم که عراقی ها با یک کلیه هم میتوانند زنده بمانند، البته بعضی هایشان دو تا کلیه شان را هم اهدا کردند ولی نمی دانم آیا الان زنده هستند یا نه! چند تا قلب هم از سوی عراقی ها به اروپایی ها اهدا شد، خیلی کار زیبایی بود، در مقابلش اروپایی ها هم چند تا قلب را به نشانه تشکر به پزشکان بدون مرز به صورت لایک در اینستاگرام و توییترارسال کردند، این کارهای انسان دوستانه بین المللی قلب هر پزشک بدون مرزی را شاد می کند ...

مردم ایران، بدانید کار ما خیلی سخت است، اصلاً پزشکی کار سختی است بدون مرزش که دیگر وحشتناک است ... این لباس سفید دست و بال آدم را می بندد، من با همان لباس های نظامی راحت تر بودم، فکرش را بکنید الان هم باید دقت کنیم که این لباس سفید ما آلوده نشود و هم بایدنگاه نظامی و امنیتی خودت را حفظ کنی، خب، خیلی سخت است دیگر ...

مردم ایران، ما برای اصلاح جوامع انسانی، باید آزمایش های مفصل انجام بدهیم، اصلاً بدون مرز شدیم که این کارها را انجام بدهیم، حالا چند تا آزمایش از خون ایرانی ها می گرفتیم و می فرستادیم برای بررسی در آزمایشگاه های کشورهای پیشرفته، کار بدی بود؟! نبود که! اصلاً میخواستیم بفهمیم که خون کدام کشورها از آن یکی کشورها رنگین تر است؟! خلاصه اینکه دنیای پزشکی بدون مرز است و کسب اطلاعات از جای جای دنیا براییک اصلاح جهانی، ضروری است...

این را هم بگویم که از قدیم گفته اند که دنیای پزشکی، دنیای خطاهای انسانی است البته در پزشکی بدون مرز، خطاهای انسانی قابل تحسین هم داریم. پدرم که داشت آخرین آموزش های تبدیل شدن به یک پزشک بدون مرز را می گذراند و در مرحله یادگیری شیوه مسیریابی دریایی بود، یکهواپیمای مسافربری را که تعدادی زن و بچه ایرانی داخلش بود مورد هدف قرار داد، البته در ارتقای درجه اش خیلی موثر بود، او مرزهای انسانی را خیلی خوب در نوردیده بود و زودتر از هم دوره ای هایش به یک پزشک بدون مرز تبدیل شد. عمویم از همان ابتدا، بین المللی کار می کردیک پرونده مرتبط با کشور شما هم داشت، اگر اشتباه نکنم به عنوان پرونده خون های آلوده در کشورتان مطرح است ...

خلاصه اینکه ما از ابتدا با ایرانی ها خوب تا کرده ایم ولی دلیل اینکه چرا در همین داستان کرونا، ما را از کشورتان اخراج کردند، نمی دانم ... شما به فکر خودتان باشید

البته من از همان ابتدا به جاناتان و باراک گفتم که این هدایایی که برای ایرانی ها می بریم کم است، انصافاً 1000 ماسک سه لایه و 500 لباس پرستاری و یک چادر صحرایی خیلی کم بود، من گفتم لااقل رویشیک چند بسته دستکش بهداشتییا لااقل 10- 15 بطری وایتکس هم می گرفتیم و می گذاشتیم تا به چشم بیاید ولی آنها گفتند ایرانی ها مهمان نواز هستند، حالا به نظرم خودتان آستین بالا بزنید و برای ما پزشکان بدون مرز یک فکری بکنید ... این طور که پیش می رود ما دیگر نمی توانیم مرزهای انسانی را در کشور شما اصلاح کنیم ...

ای نامه که می روی به سویش

از جانب من ببوس رویش

امضا: سام

یک پزشک بدون مرز