به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، رضا کردلو روزنامه‌نگار طی یادداشتی در «فرهیختگان» نوشت: تصورش هم العیاذ بالله می خواهد و هزار بار زبانم لال! ولی اتفاق افتاده است. خلیفه عباسی در زمان حضور امام معصوم، کربلا را شخم می زند و به حرم امام حسین آب می بندد. گروههای مختلف شیعیان در هرجا که هستند، به شکل های عجیب و غریبی بر این اتفاق مویه می کند. که از نگاه عده ای شاید حق هم دارند. عبدالعظیم حسنی که سفیر امام معصوم است، مردم را از قیل و قال ها بازمی دارد و انذارشان می دهد به دوری از جهل. که حقیقتش همین است. اگر جهل امت نبود دیگر خلیفه ای به نام اسلام برآنها چیره نمی شد که حال تنها یکی از نتایجش تعرض و هتک حرمت به حرم اهل بیت باشد. اما امان از جهل. آنجا که از زبان مختار، درباره غربت اباعبدالله به استعاره می شنویم: من غربت و تنهایی پدرش علی را دیده‌ام. وقتی کوفیان با شمشیرهای آخته به خیمه اش ریختند و قصد جانش را کردند. معاویه و عمروعاص بر اشتر جهل کوفیان سوارند. آن‌ها بازی را در صفین بردند. عراق ، روزی فتح شد که قرآن های مکر عمروعاص برنیزه رفتند!

امروز این فیلمهای حمله به حرم حضرت معصومه و هتک حرمت آن مقام مقدس، به اسم زیارت(و البته زیارت زورکی) مرا یاد تصاویری که از صفین در حافظه ما ساخته شده است انداخت. آنجا که خوارج از همانجا برآمدند. آنجا که علی حی و حاضر بود و گفتند: والله نمی دانیم، باعلی بمانیم یا با قرآن بجنگیم! و جنگی که با پیروزی تنها ده ضربت شمشیر مالک فاصله داشت، مغلوبه شد. حکمیت پیش آمد و ابوموسی که مجسمه جهل کوفیان بود، انگشتر خلافت بر انگشتان معاویه کرد و علی تنها ماند! یکی در آن میان شاید گفته باشد کاش ذوالفقاری بود که گردن جهل این جماعت می زد!

نه اینکه مسئله حمله به حرم! به قصد زیارت و شکستن حریم، این همه حاد به نظر برسد که من را به یادآوری صفین و ماجرای خوارج مجبور کند. بله! در نگاه اول این همه حاد به نظر نمی رسد! اما مگر قاعده لاضرر و لاضرار در اسلام نیست. از بین بردن جامعه مسلمین با دستانی که خطا می کنند و عقلهایی که نمی فهمند. این همه حاد نیست، اما وقتی می بینی ماجرای قم در مشهد هم تکرار می شود، می فهمی که این جماعت یا مبتلا به خریت واگیردارند یا خط می گیرند. البته که دومی بعید نیست. اذن دخول را به غلط و برای بازی با احساسات مردم بینوا، غلط ترجمه می کنند که شیعه انگلیسی را خوشحال کنند! و اگرنه این ها اگر دوستار شیعه اند چرا مثل طلبه های جهادگر 24 ساعته خدمت شیعه نمی کنند در بیمارستان فرقانی؟ اگر راست می گویند چرا بار از دوش مسلمان برادر خود برنمی دارند! آخر کمی هم عمل ببینیم از اینها! چند سال پیش هم همین روال بود.

مدافعان حرم در سوریه خون می دادند و اهالی قَمه، در مجالس وهن عزاداری، از خود خون می ریختند. این کار را می کردند که وقتی در آن ینگه دنیا کسانی عاشورا را توی گوگل سرچ کردند، به جای «ما رایت الا جمیلا»، تصویری مخدوش از شیعه ببینند. امان از جهل که ولمان نمی کند و من سوال همیشگی ام را می پرسم که نمی دانم چرا خدا ما را با این جماعت امتحان کرد؟!