به گزارش «فرهیختگان آنلاین»،  نیویورک تایمز در مقاله‌ای به بررسی سقوط هواپیمای اوکراینی و نحوه عملکرد سامانه پدافند موشکی ایران پرداخت و نوشت: هواپیما در فاصله بین ۲۰ تا ۳۰ ثانیه پیش از آنکه هدف قرار گیرد، مخابره سینگال خود را متوقف کرده بود.

بر اساس  گزارش پایگاه اینترنتی روزنامه نیویورک تایمز، سامانه «تور» یک سیستم متحرک پرتاب موشک (لانچر) است که در آن هشت فروند موشک روی یک کامیون یا خودروی شنی حمل می‌شود. این وسایل نقلیه قادرند بدون اتکاء به دیگر زیرساخت‌های پدافند هوایی عمل کنند. این سامانه‌ها به راداری برای شناسایی اهداف و همچنین سامانه پرتاب مجهز هستند. موشک‌های کوتاه تا میان برد {سامانه تور} را مهندسان شوروی در دهه ۱۹۷۰ میلادی و به عنوان یک سلاح باصطلاح رده پایینِ پدافند هوایی تولید کردند.

تحلیل نیویورک تایمز از اطلاعات مسیر پرواز و ویدیو اصابت موشک، {با قطعیت} به این نتیجه رسید که هواپیما در فاصله بین ۲۰ تا ۳۰ ثانیه پیش از آنکه مورد اصابت قرار گیرد، مخابره سینگال خود را متوقف کرده بود.

به گفته "ایان پچنیک" Ian Petchenik سخنگوی شرکت «فلایت رادار ۲۴» که سیگنال‌های مخابره شده از پرواز‌ها در سراسر دنیا را ردیابی می‌کند، هواپیما‌های غیرنظامی با سیگنال‌ها (امواج) رادیویی شناسایی می‌شود که پیوسته از دستگاهی به نام «ترانسپوندر» در داخل هواپیما فرستاده می‌شود.

جان کاکس، مسئول تحقیقات سوانح هوایی، خلبان سابق و مدیر عامل شرکت "سیستم عامل‌های ایمنی" Safety Operating Systems می‌گوید نرم افزار سامانه تور به رادار، شناسایی تصویری هواپیما و همچنین شناسایی سیگنال‌های ترنسپوندر متکی است.

به گفته او، در صورت فقدان یا دقیق نبودن امواج ارسالی از هواپیما برای شناسایی آن، سامانه تور آن را یک تهدید اعلام خواهد کرد. از اینجا به بعد، مسیر پروازی موشک با استفاده از رادار مشخص می‌شود و زمانیکه موشک «به مجاورت هدف می‌رسد، منفجر می‌شود» و ترکش‌های مرگباری از آن پخش می‌شود. معمولاً موشک دومی نیز بلافاصله بعد از موشک نخست شلیک می‌شود.

در این زمان بود که هواپیما که شعله ور شده بود، به سمت پایین حرکت و سقوط می‌کند./ خبرگزاری صدا و سیما