به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، اعضای تیم ملی امید که در مسیر آماده‌سازی برای حضور در مسابقات مقدماتی المپیک 2020 راهی اردوی اندونزی و قطر شدند، با کسب دو شکست و یک تساوی به ایران بازگشتند. شاگردان استیلی در این اردو دو بازی دوستانه با اندونزی انجام دادند که ماحصل آن تساوی یک بر یک و شکست دو بر یک بود. امیدها در ادامه به قطر رفتند و برابر این تیم نیز با نتیجه یک بر صفر شکست خوردند تا بدون کسب پیروزی اردوی خود را به اتمام رسانده و به ایران بازگردند.
شاگردان استیلی بعد از انتخاب وی به‌عنوان سرمربی جدید توانستند استرالیا را در یک بازی دوستانه شکست دهند تا کمی به آینده این تیم در مسیر سخت رسیدن به المپیک امیدوار شویم، اما نتایج بازی‌های اخیر (آن هم با حضور تمام بازیکنان داخلی و لژیونر) همه را یاد دوره سرمربیگری فرهاد مجیدی انداخت که درنهایت باعث برکناری او شد.
تیم ملی امید باید در مسابقات فوتبال زیر 23 سال قهرمانی آسیا (18 دی تا 6 بهمن 98) در تایلند، جواز حضور در المپیک را بگیرد. در این مسابقات 16 تیم حضور دارند و 3 تیم برتر به صورت مستقیم راهی المپیک می‌شوند.
حالا این سوال مطرح است که چطور می‌توان به تیمی امید بست که طی یک سال اخیر سه سرمربی مختلف (کرانچار، مجیدی و استیلی) داشته، نتایج خوبی کسب نکرده و باید از گروهی که تیم‌های مطرحی مثل کره‌جنوبی، چین و ازبکستان دارد به مراحل بالاتر صعود کند و درنهایت یکی از سه تیم برتر لقب بگیرد؟
قطعا اظهارات وزیر ورزش مبنی‌بر اینکه این تیم باید به المپیک برود برای شکست یک طلسم قدیمی کفایت نمی‌کند، چراکه بررسی اتفاقات حداقل یک سال اخیر و عملکرد ضعیف نهادهای مسئول ازجمله وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال نشان می‌دهد این تیم از همیشه ناامیدتر است!