به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، در بازی که چند روز گذشته حسن روحانی از یزد شروع کرد، نشانه های آشکاری وجود دارد که او بازنده اصلی این بازی است. او با عصبانیتی خاص پس از پرونده های مختلف قضائی نزدیکان خود و دولتش دست به افشاگری کرد اما 6 سال دیر!

وضعیت به حدی بغرنج شد که حتی حامیان سابق او نیز انگشت به دهان از این اظهارات متعجب شدند ! نمونه واضح آن سخنان صادق زیباکلام بود که صراحتا گفت روحانی اگر برادرش به زندان نمی رفت این حرفها را نمی گفت وحالا برای این سخنان گوش شنوایی نیست! او حتی گفت که از 24 میلیون رای که روحانی داشته حالا به 240 هزار رای هم نمی رسد!

حتی سخنان روز بعد روحانی در کرمان نیز نشان داد که او نیز متوجه این خطای راهبردی شده و به نوعی از حرارت سخنان دیروزش کم و از موضع خود عقب نشینی کرد! اما در این بین برخی تحرکات مشکوک سیاسی در حکم تنفس مصنوعی به دولت بود.

روز گذشته در جریان جلسه مجلس متنی در میان نمایندگان توزیع شد؛ رسانه های نزدیک به دولت با اشتیاق گویی سوژه بکری پیدا کرده اند به آن پرداخته و با عنوان توزیع شبنامه علیه رئیس جمهور به استقبال این خبر رفتند. کمی بعد ذوالنوری نماینده نزدیک به پایداری این پازل را تکمیل کرد و در اظهاراتی گفت که به زیر کشیدن رئیس جمهور را وظیفه خود می داند!

روزنامه دولتی ایران نیز که سوژه خوبی برای مظلوم نمایی از رئیس جمهور و اثبات دولت پیدا کرده بود حسابی از خجالت ذوالنوری در آمد!

فارغ از آسمان و ریسمان بافی رسانه های دولتی، سخنانی از این دست و یا طرح برخی شعارها در مراسم سخنرانی رئیس جمهور که روحانی را در تقابل مستقیم با رهبری قرار می داد، اشتباه استراتژیک سیاسی و نشانه نافهمی در عرصه سیاست است که نه تنها هیچ آورده ای ندارد بلکه در پازل مطلوب دولت هم تعریف می شود! و حالا باید به آقای ذوالنوری گفت که لطفا به دولت تنفس مصنوعی ندهید!