فرهیختگان: صدور مجوز بازی جلال‌الدین ماشاریپوف در این مقطع از فصل بیش از آنکه یک راهکارِ فوری برای استقلال باشد، به یک «سرگیجه‌ی تاکتیکی» برای ریکاردو ساپینتو تبدیل شده است. مرد پرتغالی حالا با پازلی روبروست که تمام قطعاتش به بهترین شکل در جای خود نشسته‌اند و ورود یک ستاره‌ی جدید، می‌تواند نظمِ حاکم بر تیم را به چالش بکشد.

درخشش کوشکی در جناح چپ و آمادگیِ یاسر آسانی در جناح راست، عملاً جایی برای تغییر در کناره‌های زمین باقی نگذاشته است. از سوی دیگر، مونیر الحدادی در پست شماره ۱۰ به چنان ثباتی رسیده که حذف کردن او از طراحیِ حملات استقلال غیرممکن به نظر می‌رسد. در چنین شرایطی، ماشاریپوف برای ورود به ترکیب اصلی با سدی از ستاره‌های آماده روبروست که هر کدام در اوجِ فرمِ بدنی و فنی خود هستند.

اما دردسر واقعی زمانی آغاز می‌شود که ساپینتو بخواهد برای استفاده از هوش و تجربه‌ی ماشاریپوف، او را یک خط عقب‌تر بیاورد. این جابه‌جایی یعنی ستاره ازبک باید جایگزینِ یکی از دو هافبکِ میانی، یعنی روزبه چشمی یا رزاقی‌نیا شود، مثل زمانی که هنوز مهران احمدی مصدوم نشده بود؛ تصمیمی که شاید خودزنیِ تاکتیکی باشد. ماشاریپوف با خصلت‌های کاملاً هجومی‌اش، تواناییِ تخریب و جنگندگیِ فیزیکیِ چشمی و رزاقی‌نیا را ندارد و بازی دادن به او در مرکز میدان، یعنی برداشتنِ سپرِ دفاعی و متزلزل کردنِ امنیتِ خط پشتی.

استقلال با خروج اندونگ به دنبال توازن می‌گشت، اما حالا با ماشاریپوف، ساپینتو بر سر یک دوراهیِ سخت قرار گرفته است: دست زدن به ترکیب برنده‌ی وینگرها و پلی‌میکر، یا پذیرش ریسکِ بزرگ در کمربندِ دفاعی؟ جلال‌الدین حالا یک «دردسرِ جدید» در ذهن ساپینتو است؛ مهره‌ای که کیفیتش غیرقابل‌انکار است، اما پیدا کردنِ صندلیِ خالی برای او در این شطرنجِ فشرده، سرگیجه‌ای است که شاید تا لحظه‌ی اعلامِ ترکیبِ رسمی، گریبانِ کادر فنی را رها نکند.

با این حساب شاید ماشاری‌پوف تبدیل بشود به یک ذخیره طلایی حداقل فعلاً  که هم آرام آرام وارد میدان شود و هم در مواقع لزوم جانشین کسی شود که تاثیر توانایی این بازیکن ازبک را کم نکند.