«اودیسه» فیلم تازه کریستوفر نولان هنوز به پرده سینماها نرسیده، اما تنها انتشار نخستین تیزر کافی بود تا موجی از واکنشها در شبکههای اجتماعی شکل بگیرد. این پروژهی پرخرج که اقتباسی از منظومهی هومر است، با فناوری آیمکس فیلمبرداری شده و بازیگران مطرحی در آن حضور دارند. بیشترین انتقادها به طراحی لباسها، کلاهخودها و کشتیهای سربازان یونانی وارد شده است. بسیاری از کاربران معتقدند ظاهر جنگجویان بیش از آنکه یادآور یونان باستان باشد، شبیه وایکینگهاست. حتی کشتیها نیز به جای شباهت به ناوهای سهپارویی یونانی، بیشتر به کشتیهای بلند اسکاندیناوی شباهت دارند. این نگاه بصری تیره و سنگین، به باور منتقدان، فاصله زیادی با فضای روشن و طلایی تمدنهای میسنی و کنوسوس دارد.
در مقابل، گروهی از طرفداران تأکید کردهاند که «اودیسه» یک متن اسطورهای است و نولان حق دارد روایت بصری خود را خلق کند. به باور آنها، فیلم قرار نیست بازسازی تاریخی دقیق باشد، بلکه بازآفرینی هنری و فانتزی از یک داستان جاودانه است. به این ترتیب، فیلم نولان حتی پیش از اکران توانسته به یکی از جنجالیترین آثار سال آینده بدل شود؛ اثری که هم منتقدان و هم طرفداران را به بحث واداشته و نشان میدهد «اودیسه» قرار است بیش از یک فیلم، یک رویداد فرهنگی باشد.کریستوفر نولان در چند سال اخیر با آثاری چون «تنت» در سال ۲۰۲۰ و «اوپنهایمر» در سال ۲۰۲۳ نشان داده که همچنان یکی از مهمترین فیلمسازان معاصر است.
تنت با محوریت وارونگی زمان و ساختار پیچیدهاش واکنشهای متفاوتی برانگیخت، اما جسارت نولان در تجربهگری و استفاده از جلوههای بصری خیرهکننده جایگاه او را محکمتر کرد. پس از آن، «اوپنهایمر» بهعنوان زندگینامهی جی. رابرت اوپنهایمر، پدر بمب اتم، به یکی از بزرگترین موفقیتهای سینمایی دهه تبدیل شد و در اسکار ۲۰۲۴ جوایز اصلی از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای نولان به همراه داشت. کارنامهی اخیر او نشان میدهد که از علمیتخیلی پیچیده تا درام تاریخی گسترده، همچنان به دنبال پروژههایی است که هم جنجالی باشند و هم جایگاهش را بهعنوان کارگردانی صاحب سبک تثبیت کنند؛ او از روایتهای دشوار و پرهزینه پرهیز نمیکند و با انتخابهای جسورانه مسیر خود را در سینمای جهان ادامه میدهد. باید دید پاسخ نولان به حجم انتقادات گسترده ای که از او می شود چه خواهد بود!