هادی ساعی در سال آخر ریاست خود در فدراسیون تکواندو، در روزهای گذشته برای سومین بار مسابقات جهانی را در دوران مدیریتی تجربه کرد. پس از دو تجربه نه چندان رضایتبخش در مکزیک و باکو و پس از پشت سر گذاشتن یک المپیک رویایی برای تکواندوی ایران، تیمهای ملی برای قدرتنمایی در ووشی حاضر شدند. حضوری که در بخش بانوان با کسب سکوی نایب قهرمانی جهان پس از غیبت هشت ساله ایران روی سکوهای جهانی اتفاق خوبی بود، اما در بخش بانوان عدم نتیجهگیری شاگردان مهروز ساعی هجمههای زیادی را بار دیگر به او وارد کرد. هادی ساعی در گفتوگو با «فرهیختگان» در مورد اتفاقات و حواشی بیست و هفتمین دوره مسابقات جهانی صحبت کرد که در زیر میخوانید.
ارزیابی شما از بیست و هفتمین دوره مسابقات تکواندوی قهرمانی جهان چگونه بود؟
این دوره سنگینترین مسابقات جهانی بود که دیدم. هر چه جلوتر میرویم تعداد رقبا بیشتر میشود. زمان ما سیستم یک جور دیگر بود و سختیهای مسابقات جور دیگری بود، اما در حال حاضر نیز تعداد رقبا بسیار زیاد شده است. همه خوبهای دنیا در مسابقات حضور داشتند و ما هم خدا را شکر توانستیم بعد از 8 سال روی سکوی جهانی قرار بگیریم و بعد از 10 سال در جهان طلا بگیریم. ما بعد از المپیک برنامه 4 ساله خود را نوشتیم و هدفمان در این جهانی حضور در بین 5 تیم برتر مسابقات بود که به این هدف رسیدیم.
قبول دارید عملکرد تیم بانوان رضایت بخش نبود؟
در بخش بانوان نباید انتظار میداشتیم روی سکوی قهرمانی قرار بگیریم. ما در بخش بانوان دو بازیکن خوب و شاخص داریم. البته بازیکنان دیگر ما نیز خوب هستند، اما متاسفانه هنوز توانایی خود را باور نکردند. بازیکنان ما در این مسابقات بازنده صرف نیز نبودند و موفق به برتری مقابل حریفانی نیز شدند. تنها یک بازیکن در بازی اول باخت. این در حالی است که در گذشته اینگونه نبود. در تیم بانوان عین تیم آقایان دست ما پر نیست.
هر جا که نتایج خوب است، زحمات دیگران است و هر جا بد، نتیجه سوء مدیریت من و خواهرم؟
مینو مداح، سرمربی سابق تیم بانوان شما را متهم کرده است که مسائل مدیریتی را به رابط خواهر و برادری ترجیح دادید.
خواهر من را اعضای کمیته فنی انتخاب کردند. اعضای کمیته فنی نیز حضور دارند و من هیچ صحبتی نکردم و آخرین نفر نظرم را گفتم. شرایط آن مقطع تیم ملی به گونهای بود که اصلاً گزینه دیگری نداشتیم. خانم ساعی برای اولین دوره سرمربی تیم ملی شده است و اولین بار نیز به مسابقات جهانی اعزام شد. مداح را در گذشته دو بار به قهرمانی جهان و دو بار نیز به قهرمانی آسیا اعزام کردیم و در چند مرحله گرندپری و گرند اسلم و تورنمنت نیز حضور داشتیم. ما چقدر به مداح فرصت دادیم تا توانستیم یک طلای جهان و دو مدال المپیک گرفتیم. مداح فکر نکند دو مدال المپیک کار خودش بوده است. همه بزرگان تکواندو میدانند چه کسی زحمت این تیم را کشید و من نمیخواهم بگویم. چطور است هر جا که نتایج خوب است، نتیجه زحمات دوستان دیگر است و هر جا بد است نتیجه سوء مدیریت من و خواهرم است؟ آن زمان که مداح نیز سرمربی تیم بود، تیم در قهرمانی آسیا ویتنام و بازیهای آسیایی نتیجه نگرفت و فحش آن را من و خواهرم خوردیم، اما از مداح حمایت کردیم که لطمه نبیند.
قبول دارید که مهروز ساعی نیز قبل از اعزام با صحبت از حضور روی سکوی جهانی توقعات را بالا برد؟
به خدا ما با همین تیم نیز میتوانستیم، اما وقتی بازیکنان خوب ما باختند، دخترهای ما از لحاظ روحی و روانی افت کردند. شرایط دختران فرق میکند و شاید باختهای ابتدایی باعث شد خودشان را باور نکنند. بارها گفتم که دختران ما توانمند هستند و فقط باید به این باور برسند.
حذف مدالآوران المپیک تکواندوی ایران را چطور ارزیابی کردید؟ آیا این موضوع نگران کننده است؟
اگر ناهید کیانی و آرین سلیمی روز اول خوب عمل میکردند، امکان داشت نتایج روزهای بعد ما خیلی بهتر باشد. اینها قهرمانان بزرگ ما بودند و اگر نتیجه میگرفتند خیلی برای سایر بچهها تاثیر مثبت داشت. متاسفانه با بدشانسی این بچهها به مدال نرسیدند و همین روی تیم تاثیر گذاشت. آرین سلیمی حریف خود را دست کم گرفت. تکواندوکار اوکراینی حریف بسیار مرموزی بود که حرکتی در دو راند نکرد و فقط دنبال بیرون رفتن از زمین بود و در لحظات آخر ضربهای زد که دیگر فرصتی برای جبران نبود. مبینا نعمتزاده نیز تا لحظه آخر بازی را جلو برد و لحظات آخر از حریف خود ضربه سر خورد و عقب افتاد. او لحظهای ضربه خورد که دیگر زمانی برای جبران نداشت و حریف ترکیهای نیز قهرمان مسابقات شد. این اتفاقات برای تیمها و کشورهای دیگر افتاد و خیلی از قهرمانان المپیک و جهان اینجا باختند. این اتفاقات فقط برای تکواندوی ایران نیست و برای همه کشورها است.
دیدار فینال حاجیموسایی نیز حواشی بسیاری ایجاد کرد.
موضوع مصدومیت حاجیموسایی خیلی واضح است و کسانی که این حرفها را میزنند یا بلد نیست یا خود را به کوچه علی چپ زدند. هر کسی که فنی باشد در مورد موضوع حاجی موسایی داستان را میفهمد، اما برخی میخواهند مردم را فریب بدهند. وقتی یک اتفاقی برای یک بازیکن میافتد و آسیب میبیند، پزشک رویداد وسط میآید و حتی اجازه نمیدهند که پزشک ما روی سکو برود. پزشک رویداد بالا رفت و حاجیموسایی را معاینه کرد. بازیکن ما قصد بلند شدن داشت، اما سرش گیج رفت و نتوانست. حاجموسایی میگوید بعد از این اتفاق دیگر نفهمید چه شده است. میتوانید فیلم را دوباره ببینید که داور بازی را متوقف میکند و دکتر را صدا میکند. آنجا دیگر دکتر رویداد تصمیم گیرنده است. وقتی سر حاجی موسایی گیج میرفت به او گفتند از زمین بلند نشود. در نهایت نیز دکتر تصمیم گرفت که او شرایطی بازی ندارد و حتی اگر ما و بازیکن نیز خودمان را میکشتیم نظر، نظر دکتر بود.