یکی از بزرگترین مشکلاتی که در فوتبال ایران به چشم میآید، تلاش برای اختراع کردن مجدد این رشته ورزشیست که واقعاً هیچ دلیل عقلی و عرفی برای آن نداریم، اما مدیران ورزشی کشورمان عزم خود را جزم کردهاند که به همه دنیا پوزخند بزنند و قوانین فوتبال را تغییر بدهند!
وارد جزئیات نمیشویم، اما در همه جای دنیا، حق پخش، تبلیغات دور زمین و بلیتفروشی، مهمترین درآمدزاییهای باشگاههای فوتبال هستند که در ایران، درآمد ناشی از این سه مورد را حتی نمیشود پخش کرد!
حق پخش را که امروز مفصل بررسی میکنیم. بلیتفروشی و تبلیغات دور زمین کاملاً از سبد مالی باشگاهها حذف شدهاند و در حد یک اعانه توهینآمیز ماندهاند! دلیل؟ مهمترین مسئله هر باشگاه فوتبال، مالکیت ورزشگاه است. باشگاهی که مالک ورزشگاه خود نباشد، برای هر بازی فوتبال نهتنها سهمی از حق پخش و بلیتفروشی و تبلیغات دور زمین ندارد، بلکه باید اجاره ورزشگاه و هزینههای جانبی را هم پرداخت کند! حالا حساب کنید در فوتبالی که بلیتفروشی اصلاً معنای درستی ندارد و درآمد ناشی از آن هیچوقت اعلام نمیشود و تبلیغات دور زمین هم در انحصار سؤالبرانگیز سازمان لیگ قرار دارد، باشگاه ورزشی پرطرفدار هیچ سهمی از برند خود و ایجاد شور و نشاط ورزشی که ندارد، باید هزینه ورزشگاه را هم پرداخت کند.
دلیل؟ مدیران ما جای آنکه فوتبال را سمت شفافیت ببرند، برعکس، همهچیز را در هالهای از تاریکی و عدم شفافیت قرار میدهند و نتیجه اینکه فوتبال ایران در گرداب مشکلات مالی، بیشتر و بیشتر غرق میشود.
اما برویم سراغ شاهکار تاریخی حق پخش! صدا و سیمای ایران که به اندازه خونبهای صد مهاراجه الماسنشان هندی، فقط پول تبلیغ از فوتبال درمیآورد، نهتنها حق پخش را پرداخت نمیکند، بلکه پرداخت حق پخش را هم گردن بودجه کشور انداخته و در این مسیر، شریکی به نام وزارت ورزش را هم همراه خود کرده!
به سخنان دیروز نایبرئیس مجلس شورای اسلامی گوش کنید: «بنابر قانون تصویبشده، قرار است گروهی با حضور نمایندگان صداوسیما و دو وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی و ورزش و جوانان، آییننامهای بر این مسئله نوشته شود تا رقم حق پخش تلویزیونی مشخص شده و آن را به سازمان برنامه و بودجه اعلام کنند تا این مبلغ در ردیف بودجه قرار گرفته و به وزارت ورزش و صداوسیما پرداخت شود تا از آن طریق در اختیار باشگاهها قرار بگیرد.»
متوجه شدید؟ مبلغ حق پخش را باید وزارت فرهنگ و ارشاد و ورزش مشخص کنند و بعد به سازمان برنامه و بودجه اعلام نمایند تا این پول در ردیف بودجه قرار گرفته و بعد از طریق صدا و سیما و وزارت ورزش در اختیار باشگاهها قرار بگیرد!
در وهله اول، وزارت ارشاد این وسط چهکاره است؟ نه صدا و سیما را در اختیار دارد و نه در ورزش سهمی دارد! چرا باید وزارت ارشاد در مورد میزان حق پخش تصمیم بگیرد؟ کدام بخش کاشت تا داشت محصول ورزشی با وزارت عریض و طویل ارشاد است؟
نکته دوم اینکه حق پخش چه ربطی به وزارت ورزش دارد؟ وزارت ورزش نهتنها تیمداری نمیکند، بلکه اساساً در فوتبال ایران نه باشگاهدار است و نه وکیل مدافع بوده! چرا سر تقسیم غنایم که رسید، دوستان طرفدار باشگاههای ورزشی شدند؟!
نکته سوم اینکه نهادی که فوتبال را با گردنکلفتی پخش میکند، جلوی رقبا را از پخشش میگیرد و سالانه هزاران میلیارد تومان پول آگهی میگیرد و محض اطلاع، یکی از بزرگترین بشقابهای بودجه عمومی کشور را هم دارد، صداوسیماست. چرا پول حق پخش را من و شما با مالیاتمان باید پرداخت کنیم؟ صدا و سیما بابتش آگهی میگیرد. چرا پولش را من و شما باید از جیب بدهیم؟ در کشوری که کمبود بودجه و ناترازی مالی دارد، صدا و سیما چرا اینقدر راحت همهچیز را گردن بودجه عمومی و رفاهی کشور میاندازد و تازه خودش بهعنوان مقسّم این پول، پیش باشگاههای طلبکار ژست حاتمطایی را میگیرد؟
خودتان از این قانون خندهتان نگرفت؟ از اینکه چرخ را به شکل مکعب اختراع کردهاید، حس هوشمندی و خجستگی دارید؟