فرهیختگان: امیر قلعهنویی، سرمربی تیم ملی این روزها بیشتر از همیشه در معرض یک جنگ پنهان قرار دارد. جنگی که خبرش از راهروهای فدراسیون به گوش میرسد. جنگی که یک سر آن، تغییر کامل کل کادر فنی و سرمربی تیم ملی است و سر دیگرش رضایت امیر قلعهنویی به حذف چند دستیار و استخدام نفرات جدید.
نتایج این روزهای تیم ملی مشخص میکند که در جام جهانی قرار نیست روزهای خوبی را تجربه کنیم. حتی متعصبترین طرفداران سرمربی تیم ملی هم نسبت به آنچه در تیرماه آینده انتظارمان را میکشد نگراناند و خیلی به موفقیت تیم ملی و سرمربی آن، امیدوار نیستند. تیم ملی این روزها نه دفاع مستحکمی دارد که بتواند مقابل حریفانی چون افغانستان و تاجیکستان دروازه را بسته نگه دارد و نه حتی توان شکستدادن حریفان متوسطی چون ازبکستان را دارد. نسخه نچدان قدرتمند روسیه هم ایران را شکست داد.
از سوی دیگر آنچه باعث نگرانی اهالی فوتبال شده نه نتایج غیرقابلقبول که شیوه ارائه فوتبالی است که نه در دفاع حرفی برای گفتن دارد و نه در حمله. از همین رو باید تأکید کرد که تیم ملی در نهایت سه انتخاب را پیشروی خود میبیند. نخست اینکه فدراسیون به نظر بسیاری از کارشناسان، منتقدان و هواداران تیم ملی گوش کند و از یک سرمربی خارجی برای حضور در این مسابقات بهره بگیرد.
راه دوم این است که قلعهنویی از لجاجت با تیم ملی و و حتی خودش خودداری کند و جای دستیاران بلهقربانگو را با دستیاران خارجی متعهد و بهروز عوض کند تا بتواند از فرصت باقیمانده برای تقویت تیم و افزایش توانمندی نفرات استفاده کند. راهی که مطلوب فدراسیون است و مطابق شنیدهها تاج برای پذیرش این مسیر به قلعهنویی فشار زیادی آورده.
راه سوم هم همین است که قلعهنویی طلب کرده. اینکه دستیارانش را نگه دارد و با اضافهکردن گزینه جدید یعنی دستیار سابق مورینیو برای خودش زمان بخرد تا تیغ انتقادات رسانهها کمی کندتر شود. قلعهنویی از حذف دستیاران ایرانی امتناع میکند و تأکید دارد که دستیاران جدید باید با کادر قبلی کار کنند. او قصدی برای حذفکردن دستیاران خود ندارد چرا که این رفتار را مقدمه حذف خود میداند.
از اینجا به بعد، دوئل قلعهنویی با زمان آغاز شده. او یا باید دستیاران پرحاشیه و کمبازده خود را حذف کند و عنان کار را دست دستیاران جدیدش بسپارد یا اینکه آماده باشد که در صورت تکرار این نتایج و این شیوه ضعیف ارائه فوتبال، قبل از رسیدن به جام جهانی با تیم ملی وداع کند.