دوران حضور قلعهنویی روی نیمکت تیم ملی نیز مثل سرمربیان گذشته باعث پررنگ شدن نقش برخی بازیکنان شده و به عدهای از مهرههای شایسته به دلیل تصمیمات این مربی به محاق رفتهاند. در بین بازیکنانی که ژنرال آنها را بیش از مربیان قبلی یوزها دوست دارند اسامی نفرات کارآمدی مثل مهدی قایدی، محمد محبی و سامان قدوس دیده میشود که البته 2 وینگر بوشهری با کیفیت فنی که در این سالها داشتند اگر هر مربی دیگری نیز روی نیمکت تیم ملی بود جز نفرات اصلی بودند اما قدوس باید از نشستن سرمربی باتجربه ایرانی روی نیمکت تیم ملی خوشحال باشد.
قدوس متولد مالمو که سابقه بازی برای تیم ملی بزرگسالان سوئد را در هم کارنامهاش میبیند بعد از قطعی شدن حضور ایران در جام جهانی 2018 با تشخیص کیروش به جمع ملیپوشان ایرانی اضافه شد و در فیفادیهای منتهی به تقابل با مراکش، اسپانیا و پرتغال شایستگیهایش را به نمایش گذاشت اما در دوران سرمربی پرتغالی و اسکوچیچ خیلی کمتر از حدتصور شاهد قرار گرفتن این هافبک بازیساز که سابقه درخشش برابر آرسنال را دارد در ترکیب اصلی تیم ملی بودهایم. قدوس در سالهای اخیر مرتبه و جایگاهش از تیمهایی همچون آمیان فرانسه و برنتفورد انگلیس به الاتحاد کلبا امارات سقوط کرده اما این اتفاق نقش و ارزشش را در چشم قلعهنویی کم رنگ نکرده و قدوس از 38 بازی دوران ژنرال موفق شده در 28 بازی به میدان برود و اکثر غیبتهایش بخاطر مصدومیت، محرومیت یا حضور در دیدارهای باشگاهی بوده است.
در فوتبال روز دنیا حضور و تاثیر هافبکهای بازیساز در حال کمرنگ شدن است و هر فصل بیشتر از سال گذشته وینگرها قدرت میگیرند ولی گمان میشود قلعهنویی که جز سرمربیان کلاسیک و قدیمی فوتبال به شمار میآید هنوز ترجیح میدهد به هافبکهای بازیساز تکیه کند و البته منطقی است فوتبال ایران از تمام ظرفیتهایش سود ببرد و به جز قدوس برای حسیننژاد نیز فرصت بازی و درخشش فراهم کند. سرمربی تیم ملی افکارش تفاوتی با دوران هدایت استقلال، سپاهان، تراکتور، ذوب آهن و گل گهر ندارد و هنوز بازیکنانی از جنس مجتبی جباری، جمشیدیان، نویدکیا، جانواریو، سروش رفیعی، محمد نوری، کرار جاسم، رجب زاده و شکاری را میپسند.
البته باید امیدوار باشیم قلعهنویی در نگاه و تصمیماتش کمی بازنگری کند و افکارش را تا حدودی شخم بزند چون تمام اندیشههایی که در 2 دهه اخیر داشته مثل اعتماد به هافبک بازیساز مثبت نیست و برخی از همین اندیشهها، سرمربی پرافتخار را به وضعیتی رسانده که تیم ملی تحت هدایتش با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکند و از آخرین قهرمانیاش در قامت سرمربی باشگاهی بیش از یک دهه میگذرد.