احتمال پیشنهاد مدیران سرویس استریم «نتفلیکس» به کمپانی «برادران وارنر» برای خرید این مجموعه چندروزی است که در رسانه‌های انگلیسی‌زبان مطرح شده، اما این اتفاق بازتابی که باید را در میان جراید و رسانه‌های ایرانی پیدا نکرده است.

شاید گردانندگان صنعت سرگرمی در کشور این‌طور فکر کنند که ادغام شرکت‌های مهم این عرصه در غرب ارتباطی به آن‌ها ندارد، حتی مخاطبان پَروپاقرص حوزه سرگرمی نیز رقابت تعداد زیادی پلتفرم با یکدیگر و صداوسیما را به نفع خود و باقی مصرف‌کنندگان تصور می‌کنند، ولی اگر قدمی روبه‌جلو برای فراتر رفتن از ظواهر برداریم مشاهده می‌کنیم که تکثر کمپانی‌ها در غرب آن‌طور که در ایران فکر و به آن عمل می‌کنند چندان هم به صلاح صاحبان سرمایه و آثار نیست و گاه برای حفظ میراث گذشته به جراحی‌های اساسی پرداخت.

نتفلیکس از جانب تعداد قابل‌توجهی از فیلمسازان مهم هالیوودی متهم ردیف اول خالی‌شدن سالن‌های سینماست و باید استراتژی‌اش در نحوه مواجهه با محصولات سرگرم‌کننده را تغییر دهد، درحالی‌که اگر زاویه و جای دوربین را تغییر دهیم با نظرگاه جدیدی روبه‌رو می‌شویم که دلایل مدیران این سرویس در بزرگ‌تر شدن تشکیلاتشان و تأکید بر سینمای خانگی را توجیه‌پذیر جلوه می‌دهد.