فرهیختگان: سینما در روز ملیاش فرصتی دوباره برای بازخوانی از کارنامه فیلمسازانی است که جهان شخصی خود را ساختهاند؛ جهانهایی که گاه تلخ و عبوس بهنظر میرسند؛ اما در عمقشان رگههایی از امید، وفاداری و ایستادگی جریان دارد. حمید نعمتالله یکی از همین سینماگران است؛ فیلمسازی که شخصیتهایش همواره در میانه شکست و بازگشت تعریف میشوند. او هیچگاه سینما را به مصلحتهای روزمره نفروخت و اعتراضش را در قالب قصههایی از انسانهای زخمی اما زنده روایت کرد. در همه آثار او از «بیپولی» و «بوتیک» گرفته تا «رگ خواب» و «شعلهور» و... حکایت از انسانهایی دارند که با همه ملامتها، باز هم به زندگی وفا میکنند. شاید راز ماندگاری نعمتالله در همین نکته نهفته است و به ما یادآوری میکند که امید، حتی در دل تاریکترین قابها، هنوز زنده است. همین مسئله ما را بر آن داشت، تا در این روز به سراغ نعمتالله و سینمای او برویم.
یادداشت عاطفه جعفری، دبیر گروه فرهنگ: امید بهمثابۀ امضا
یادداشت محمد قربانی، منتقد: سینمایی برای ثبت ضربان انسان
یادداشت ایمان عظیمی، خبرنگار گروه فرهنگ: وضعیت قرمز در قلعۀ پرتغالیها
گفتوگوهای محمدحسین سلطانی، خبرنگار گروه فرهنگ با اهالی فرهنگ و هنر را در پیوندهای زیر بخوانید:
محمدرضا هدایتی، بازیگر در گفتوگو با «فرهیختگان»: من طرفدار پروپاقرص «وضعیت سفید» هستم
حبیبرضایی از کار کردن با کارگردانی میگوید که دوستش دارد؛ نعمتالله یک نابغه است!
احسان افشاریان، صداگذار در گفتوگو با «فرهیختگان»: کار کردن با نعمتالله زندگی است