فرهیختگان: حالا بهتر از هر زمان دیگری میتوان درباره این اظهارات مرد همهکاره تیم ملی فوتبال ایران تحلیل ارائه داد. عملکرد تیم ملی تحت هدایت امیر قلعهنویی و دستیارانش به همه جامعه فوتبال نشان داد که شعار دادن و استفاده از واژههای خارجی، هیچوقت نجاتدهنده فوتبال ملی ما نبوده و نخواهد بود.
در مصاحبههای شیک تلویزیونی و مطبوعاتی شاید بتوان با بازی با کلمات، تأکید روی تعداد کرنر و سانتر، و تکرار اصطلاحات پرطمطراق، یک فوتبال بزکشده را به مردم فروخت. اما زمین فوتبال، سادهترین حقیقت را فریاد میزند؛ واقعیت تلخ، پشت هیچ واژهای پنهان نمیشود!
تیم ملی امروز حتی مقابل ضعیفترین تیمهای آسیا هم به مشکل میخورد؛ نه انسجام دفاعی دارد، نه شکل حمله درست! تاکتیک؟ هرگز! بسیاری از گلها و موقعیتها تنها روی خلاقیت فردی بازیکنان ساخته میشوند. با هر بازی، حتی مقابل تیمهای درجه دو و سه آسیا، باید استرس گل خوردن را تحمل کنیم. تا جایی که هواداران فوتبال ملی از خود میپرسند؛ وقتی در سادهترین بازیها اینقدر شکنندهایم، در جام جهانی و برابر حریفان بزرگتر چه فاجعهای در انتظارمان است؟
روی صحبت ما با تمام اعضای کادر فنی تیم ملی ایران است. فوتبال با شعار و واژههای خارجی درست نمیشود. آنچه مردم میبینند، یک تیم ملی بینظم، پر از اشتباه و بدون برنامه است. مربیان این تیم قبل از اینکه در توجیههای رسانهای، اسم سیستمهای بزرگ را تکرار کنند و با نمودار و جدول ادای علمی بودن دربیاورند، باید حداقل یک فوتبال ساده، روان و قابل فهم برای مردم به نمایش بگذارند.
مردم چشم دارند و میبینند: تیم ملی فقط اسم دارد، اما فوتبال نه! اینجا نه «هیبرید فورمیشن» داریم و نه چیزی شبیه به آن؛ تنها چیزی که میتوان به آن اشاره کرد، همان «هیچفورمیشن» است.