پرسپولیس 3 دقیقه مانده به پایان اوقات اضافی توانست از تلخ تمام شدن نبردش روبهروی فجر جلوگیری کند اما کسب تساوی پرمشقت مقابل رقیب تازه لیگ برتری شده برای تیمی که اردوی 20 روزه در ترکیه داشته و بیشتر از سقف قرارداد پول به پای بازیکنان مدنظرش ریخته، آورده جذاب و قابل دفاعی نیست. شاگردان هاشمیان در نبرد مقابل تیم تحت هدایت پیروز قربانی بیش از اندازه آشفته بودند و برنامههای تاکتیکیشان عموماً تکراری و البته ناموفق بود.
حتی اگر توقعات را به اندازه نخستین مسابقه فصل پایین بیاوریم باز هاشمیان را باید یک شخصیت ناموفق در شطرنج تاکتیکی مقابل همتای 46 ساله خود بنامیم و در این شرایط ناامیدکننده و سرشار از ابهام قرمزها کار سختی در دیدار پیش رو مقابل سپاهان خواهند داشتند. در سالهای اخیر و به خصوص در این مقطع موفقیت مقابل زردپوشان اصفهان به اندازه غلبه بر رقیب سنتی ارزش پیدا کرده و قرمزها به شدت در روزهایی که شکاف بزرگی میان هواداران و کادرفنی در حال ایجاد است به ترک ورزشگاه نقش جهان با 3 امتیاز نیازمندند.
البته منصفانه نیست تمام فعل و انفعالات پرسپولیس را از زاویه منفی نگاه کرد بلکه سرخها به دلیل یک ویژگی یعنی خلاقیت و تواناییهای فردی مهرههای هجومی خود میتوانند به کسب نتیجه مقابل شاگردان نویدکیا امیدوار باشند تا به مرور زمان پرسپولیس مدل هلیکوپتر اوج بگیرد و هواداران این تیم ریشهدار به دلیل عدم تعادل تیم محبوبشان، قدرت ناکافی هجومی و بیصلابتی تدافعی، نگران نباشند.
خط دفاعی ضعیف یا ساختار دفاع شکننده؟
پرسپولیس در نبرد مقابل فجر غایبهای زیادی به دلایلی ازجمله صادرنشدن کارت بازی، محرومیت و مصدومیت نفراتش داشت اما این اتفاقات توجیه مناسبی برای سستی مقابل حملات رقیب شیرازی نیست چون از چند روز قبل آسیبدیدگی و عدم حضور پورعلیگنجی در این نبرد و ایستادن زوج کنعانی و صحرایی در میانه خط دفاع تقریباً مشخص بود. همچنین در هفتههای اخیر بارها در مورد عدم آمادگی 2 دفاع کناری اصلی یعنی میلاد محمدی و سرژ اوریه مطالب مختلفی در رسانهها بیان شده و توقع میرفت خط دفاع متشکل از براجعه- صحرایی- کنعانی- احمدزاده به دلیل فرصت بارها تمرین کردن در کنار یکدیگر از هماهنگی بالاتری برخوردار باشند اما در عمل 5 بازیکن عقب زمین پرسپولیس به مجموعهای که در لحظات پایانی جفتوجور شده بودند شباهت داشتند.
بارها لغزیدن برابر فجر و فقط یک گل خوردن از نماینده استان فارس به خوبی میتواند هاشمیان را با واقعیتهای دفاعی تیمش آشنا کند. سرمربی 49 ساله احتمالاً بعد از نبرد دوشنبه شب بهتر از گذشته میداند در پست دفاع میانی با یک بازیکن ناپخته اما مستعد مثل صحرایی طرف است و گمان میرود متوجه دور بودن کنعانی از شرایط آرمانی شده است. 2 بازیکن دیگر قرمزها در این پست، پورعلیگنجی و ابرقویی هستند که مدافع باتجربهتر در سال گذشته کاملاً تحت تأثیر عواقب مصدومیتهای مختلف بود و اگر ذهن و جسمش را از ناملایمات پاک نکرده باشد یقیناً آن مهره شفابخش مشکلات دفاعی قرمزها نیست. رویاپردازی با ابرقویی نیز به دلیل ابهاماتی مثل کارنامه نامطمئن این بازیکن در سن 29 سالگی و البته هدف گرفتن اعتماد به نفسش توسط هواداران پرسپولیس منطقی نیست و این اتفاقات شاید کادرفنی و مدیران قرمزها را در آینده به سمت خرید مدافع جدید سوق دهد.
جذب مهره تدافعی رویکرد جذابی به نظر میرسد اما بهترین علاج نیست و قرمزها پیش از هر رفت و آمدی به پیریزی یک ساختار مناسب دفاعی محتاجند. البته چون ساختار نامناسب دفاعی در اردوی قرمزها کمی کهنه شده رفعش زمانبر و سخت است اما احتمالاً به سختی یاد دادن درست تکل زدن به مهره 35 سالهای نیست که سابقه 305 حضور در لیگ را دارد اما همواره ضعفها و اشتباهات دفاعیاش را با خطاهای بیمحابا و خشن جبران میکند و اگر داور هوشیار باشد تیمش را به زحمت میاندازد.
میلاد محمدی در دقایق کوتاهی که در پست دفاع چپ بازی کرد به شفافی نشان داد که عملکرد کمزهر و کمثمر این روزهایش با خواستههای فنی قرمزها همخوانی ندارد و عدم استفاده فیکس از مهرههای غیرآماده، اقدام شجاعانهای است که باید تمام مربیان عملی کنند ولی قطعاً مهره جایگزین محمدی و امثال او باید تواناییهایش با پست موردنظر همخوانی داشته باشد. احمدزاده شاید با کمی خودباوری و تمرکز گزینه مناسبی برای پست وینگر راست تیمهای لیگ برتری باشد ولی به دلیل سالها حضور در نزدیکی دروازه رقیبان و خوگرفتن با ویژگی پست اصلیاش به خوبی نمیتواند در خط دفاع نفرات رقیب را مهار کند یا در بازگشت از حمله تعلل میکند. به طور کلی احمدزاده در خوشبینانهترین حالت گزینه روزهای فقر دفاع چپ است و نباید نامش را در لیست گزینههای باکیفیت این پست قرار داد.
کاهش محبوبیت پیش از دقیقه یک!
باشگاه پرسپولیس روز 24 مرداد اصحاب رسانه را بر سر تمرین سرخها فراخواند تا به مدت 15 دقیقه سؤالات و ابهاماتشان را با وحید هاشمیان در میان بگذراند و از سرمربی 49 ساله پاسخ پرسشهایشان را بجویند. گفتوگوی سرمربی جدید قرمزها با خبرنگاران به هیچ وجه برای دوطرف خوب پیش نرفت چون ورزشینویسان حاضر در زمین شماره3 ورزشگاه آزادی منتظر انتقادات هاشمیان از مدیریت قرمزها بابت تعلل در رفع نقاط ضعف پرسپولیس بودند اما هلیکوپتر با مواضع حمایتی برابر پرسشگران ایستاد و به دلیل مواضع مخالف هواداران تیم تحت هدایتش در روزهای منتهی به مسابقه برابر فجر مورد انتقادات مختلف قرار گرفت.
البته هاشمیان در کنفرانس مطبوعاتی پایان بازی هفته نخست کمی از مواضعش کوتاه آمد و به بالانس نبودن تیمش اذعان کرد. قطعاً از هاشمیان توقع نمیرود با هواداران تیفوسی و بسیار متعصب قرمزها همصدا شود ولی اشراف به مشکلات و بیان و کاستیها در مقطع حساس فعلی به آرامش و پیشرفت تیم محبوب پایتخت کمک میکند.
شکست راهکار هاشمیان
از زمان انتخاب هاشمیان تا این لحظه یکی از بزرگترین نگرانیهای پرسپولیسی تمایل سرمربی جدیدشان به سیستم 1-3-2-4 است. در سالهای گذشته این آرایش هجومی تأثیر خیلی مطلوبی در عملکرد قرمزها نداشته و حتی برخی از مواقع سرمربیان ناچار شدند از دیدگاههای تاکتیکیشان عقبنشینی کنند و به سیستم 2 مهاجمه برگردند. البته در برخی از زمانها سیستم محبوب هاشمیان در اردوی قرمزها مثل قهرمانی همزمان شاگردان گل محمدی در لیگ و حذفی با نتایج مطلوبی همراه بوده اما نباید فراموش کرد سبک بازی و ویژگیهای فنی علیپور با امثال آلکثیر متفاوت است و مهاجم 29 ساله قائمشهری بارها بدون زوج راهی مستطیل سبز شده و اکثرا بخشی از تواناییهایش را از دست داده و توسط هواداران خودی مورد سرزنش قرار گرفته است.
علیپور با گلی که مقابل فجر به ثمر رساند عزمش را برای حضور در کورس آقای گلی نشان داد و با سابقه به ثمررساندن 73 گل در لیگ اگر روند گلزنیهایش ادامه داشته باشد احتمالاً در همین لیگ بیستوپنجم نامش بین پنج گلزن برتر تاریخ لیگ حک میشود ولی او بدون زوج در خط حمله فقط در شرایطی میتواند بدرخشد که وینگرها چندین برابر حدانتظار بدرخشند که این خواسته در مقابل فجر رقم نخورد.
ناآماده اما تأثیرگذارتر از بقیه
هواداران پرسپولیس اگر بخواهند نام بازیکنان ضعیفشان برابر فجر را اعلام کنند گزینههای زیادی دم دست خود دارند ولی به سختی میشود نام شاگردان خوب هاشمیان را روی کاغذ آورد. به نظر میرسد یکی از نفرات کارآمد قرمزها در نبرد هفته اول، اوستون اورونوف بود که بهوضوح از شرایط آرمانی فنی و جسمانی به دور است اما چندین بار خط دفاعی فجر را با تکنیکش آشفته کرد و اگر در هفتههای آینده دوباره مصدوم نشود و ظرفیتهای فنی تیوی بیفوما به میزان تبلیغات مدیران قرمزها باشد، تیم تحت هدایت هاشمیان از دل مالکیت 65% بیش از یک ضربه در چهارچوب استخراج میکند و اکثر استراتژیهایشان در سانترهای بیهدف و شوتهای کمخطر خلاصه نمیشود.
اورونوف فصل گذشته با وجود مصدومیت طولانی و فرسایشی درخشانترین وینگر قرمزها بود و حضور امثال فوتبالیست ازبکستانی در کشوری که خالی از سوپراستار است اتفاق مهمی تصور میشود و امثال اورونوف تفاوتها را در میان مدعیان قهرمانی پدید میآورند. البته وابستگی پرسپولیس به اورونوف یک وجه ترسناک نیز دارد که نباید به راحتی از کنارش گذشت.
واقعیت با بازیهای کامپیوتری متفاوت است
به عملکرد پرسپولیس مقابل فجر انتقادات زیادی وارد است و نکات منفی این 90 دقیقه کاملاً بر نقاط مثبت میچربد اما نمیتوان کتمان کرد که باید حداقل دو، سه هفته ابتدایی فصل را برای آزمون و خطا مربیان قائل شویم و این ارفاق باید بیشتر در مورد هاشمیان انجام گیرد تا فلسفه فوتبالیاش که تا حالا زیر ذرهبین نرفته را در تیمی بزرگ بسنجد. صحبت در مورد شکست پروژه پرسپولیس با هاشمیان یا مطالبه تغییر سرمربی در هفتههای ابتدایی بیش از اینکه با واقعیت همخوانی داشته باشد به رویاهای نوجوانان در بازیهای fifa و pes شباهت دارد که تصور میکنند هر مسابقه را باید با پیروزیهای پرگل و عملکردهای چشمنواز ترک کنند.
منطقی نیست پرسپولیسیها در روزهایی که مشکلات قابل حل است و هنوز شاکله و استراتژیهای فنی شکل نگرفته مثل استقلال فصل گذشته تن به تغییرات دهند و احتمال دستوپنجه نرم کردنشان با عواقب مختلف بالا برود. صحبت در مورد قهرمانی پرسپولیس با هاشمیان در حال حاضر یک خوشبینی بزرگ به نظر میرسد اما با قطعیت میتوان گفت اگر این سرمربی کمتجربه کنترل رختکن را از دست ندهد در هفتههای آینده پرسپولیس بسیار بهتر از مسابقه مقابل فجر در زمین بازی ظاهر میشود.