چقدر فرصت طلایی و درخشانی برای ساعده سیما رقم خورد که برای اولینبار در جمع هواداران استقلال خودش را تثبیت کند و به اصطلاح میخ خودش را بکوبد و چقدر بد از این فرصت استفاده کرد تا نشان دهد همان است که گفته بودیم؛ یک آدم سیاسی غریبه با ورزش که به رسم آدمهای دنیای سیاست فرصت مناسب برای تخریب رقیب یا حریف را از دست نمیدهد.
علیرضا منصوریان چند روز قبل به ساعده سیما تاخته بود و به کنایه از سخنگوی فعلی استقلال به عنوان فردی یاد کرد که بدیهیات فوتبال مثل سیستمها را هم نمیشناسد! حرفی که مفهوم مشخصی دارد. سیما نه تنها فوتبالی نیست بلکه بازیکنان، مربیان، پیشینه باشگاه و اصطلاحات فوتبال را نمیشناسد و اگر سررسید پیشرویش را ببندند احتمالا توان پاسخ گفتن به سوالی را نداشته باشد! او شب گذشته در یک برنامه تلویزیونی این فرصت را پیدا کرد تا به علیرضا منصوریان بتازد و با متلک و کنایه، جواب او را بدهد. جوابی که از دو منظر قابل نقد و بررسی است.
نخست! استقلال خانه منصوریانهاست اما خانه ساعده سیماها نیست و نخواهد بود. سیما باید این را بداند که منصوریان بهعنوان یک شخص حقیقی به او نقد کرده اما او به عنوان یک شخص حقوقی جواب میدهد. به عبارت دیگر نقد منصوریان به سیما، نقد پیشکسوت استقلال به سخنگو است اما پاسخ سیما به منصوریان پاسخ سخنگوی رسمی باشگاه تلقی میشود. نوعی اعلام جنگ باشگاه به بازیکن محبوب، کاپیتان فراموش نشدنی و سرمربی سابق این تیم.
شاید بهتر بود در باشگاه استقلال به ساعده سیما تذکر میدادند که منصوریان کیست چون خودش که مسلما شناختی ندارد!
اما منظر دومی که میشود به آن به پاسخ سیما به منصوریان نگریست از منظر فرصتطلبی سخنگوی استقلال برای حمله کردن به یک منتقد است. خانم سخنگو که مدعی تبحر به امور رسانهای هستند اگر کمی تدبیر و درایت داشتند – که ظاهرا نداشتن این دو مورد جزو اولویت های استخدامی در باشگاه است – جای حمله به منصوریان روی آنتن زنده تاکید میکردند که قصدی برای پاسخگویی ندارند و شأن علیرضا منصوریان و بقیه پیشکسوتان باشگاه برای او مهمتر از ورود به دعوایی شخصی است. همین یک جمله علاوه بر اینکه ورق را برمیگرداند و بازی را تغییر میداد، باعث ایجاد احترام و حتی پذیرش برای سخنگوی غریبه با فوتبال هم می شد!
یک نکته دیگر! حمله به منصوریان تنها اشتباه ساعده سیما نبود. او در پاسخ به سوال مجری بر چرایی افزایش انتقادات از سخنگوی باشگاه تاکید کرد که او زنی است که وارد محیطی مردانه شده! این مظلومیت های فیمینستی اینجا خریدار ندارد خانم سیما! شما را به عنوان یک زن قضاوت نمیکنیم. قضاوت شما به عنوان فردی صورت میگیرد که فرق بین دسته اول و دسته دوم مسابقات را هم نمیداند و فکر میکند تیم بانوان پس ازدسته اول به دسته دوم خواهد رفت! فوتبال ایران هم تماشاگران خانم دارد هم خبرنگاران خانم. تنها چیزی که تا امروز نداشته سخنگوی خانمی است که نه فوتبال را میشناسد نه آیین سخنوری را! بزرگترین مشکل امروز ورزش ما این است که غریبههای بدون تخصص و بدون صلاحیت به آن تحمیل میشوند و حتی مقابل اهالی فوتبال ایران قد علم می کنند. چند سال بعد از امروز من و شما ساعده سیما را فراموش می کنیم اما منصوریان همیشه نامش در فوتبال ایران بهعنوان بازیکن و کاپیتان و مربی استقلال و حتی تیم ملی باقی میماند.