از 10 تیر سال 1360 که سه روز بعد از انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی، آن هم در میانه جنگ ایران و عراق، نمایندگان مجلس مجروح در حادثه را به جلسه علنی آوردند تا مجلس از اکثریت نیفتد تا 26 خرداد 1404 که تقریباً سه روزی از شروع تجاوز رژیم صهیونیستی میگذرد، 44 سال فاصله است؛ اما برگزاری جلسه رأی اعتماد وزیر پیشنهادی در میانه این جنگ، نشان داد مردم ایران گرچه حامی صلح بودند و آغازگر هیچ جنگی نبوده و نیستند و از جنگ حمایت نمیکنند، اما زندگی در میانه جنگ را هم بلدند و صلحطلب بودنشان به معنی ترسو بودنشان نیست.
نکته مهمتر آنکه اداره امور مهم کشور که به معیشت مردم وابسته است مثل رأی اعتماد به وزیر را به خاطر جنگ به تأخیر نینداختند. سیدعلی مدنیزاده، وزیر جدید اقتصاد روز گذشته با 171 رأی موافق و 67 رأی مخالف راهی وزارتخانه شد. آرایی که نشان میدهد جلسه علنی تشریفاتی و نمایشی برگزار نشده و نمایندگان رأی واقعیشان را صرفنظر از حضور در فضای جنگی دادهاند. نکته مهمتر آنکه در شرایطی که مقامات صهیونیستی از ترس پاسخهای ایران در پناهگاهها پنهان شدهاند، رؤسای قوا، نمایندگان مجلس و وزرا به روال عادی اداره امور کشور ادامه میدهند و محتوای آن هم در فضای رسانهای قابل مشاهده است، تصویری که میتوان آن را نمایشی از قدرت ایران و ضعف صهیونیستها دانست.
نمایش قدرت در بهارستان
با این همه نمیشد گفت جلسات صحن علنی مجلس از فضای جنگ و تجاوزات صهیونیستها متاثر نبوده است. حضور رؤسای دو قوه، نمایندگان مجلس و وزرا با چفیههایی که نماد مبارزه ایران در 8 سال دفاع مقدس بود، در کنار صحبتهای محمدباقر قالیباف و مسعود پزشکیان علیه تجاوزات و رفتارهای صهیونیستها، حال و هوای جنگی به مجلس داد. مسعود پزشکیان در بخشی از صحبتهای خود گفت با تمام وجود تلاش خواهند کرد تا برای مردم در حوزه معیشت، زندگی، درمان و دارو مشکلی به وجود نیاید.
محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس هم نطق مفصلی علیه حملات صهیونیستها و جنایات آنها خواند و در بخشی از این نطق گفت: «مردم ایران با هر قومیتی و با سلیقههای مختلف سیاسی در برابر دشمن وحشی، یکپارچه و متحد شدند و پشت به پشت فرزندان خود در نیروهای مسلح دادند... فرزندان ایران روزگارتان را تاریک خواهند کرد.» حضور رؤسای دو قوه در جلسه علنی صحن آن هم در شرایطی که مقامات صهیونیستی در پناهگاهها و مکانهای امن پنهان شدهاند، علاوهبرآنکه نمایش قدرتی علیه دشمنان صهیونیست بود، اثبات میکرد اداره امور کشور و رسیدگی به اولویتهای داخلی با وجود جنگ، مختل نشده است.