۳۸۰ نویسنده و سازمان، از جمله زیدی اسمیت، ایان مکایوان، راسل تی دیویس، حنیف قریشی، فرانک کاترِل-بویس و جورج مونبیو، نامهای را امضا کردهاند که در آن جنگ رژیم صهیونیستی در غزه نسلکشی توصیف شده و خواستار آتش بس فوری شدهاند.
در این نامه آمده: استفاده از واژههای نسلکشی یا اقدامات نسلکشانه برای توصیف آنچه در غزه در حال وقوع است، دیگر میان کارشناسان حقوق بینالملل یا سازمانهای حقوق بشری مورد بحث نیست. این نامه را همچنین ویلیام دالریمپل، ژانت وینترسن، برایان انو، کیت ماس، اروین ولش و الیف شافاک امضا کردهاند.
در این نامه تاکید شده که سازمانهایی از جمله عفو بینالملل، دیدهبان حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل بهوضوح اقدامات نسلکشی انجامشده توسط نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) را شناسایی کردهاند.
نویسندگان این نامه خواستار توزیع بدون محدودیت مواد غذایی و کمکهای پزشکی توسط سازمان ملل در غزه شدهاند و همچنین آتش بس فوری را میطلبند که امنیت و عدالت برای همه فلسطینیها، آزادی هزاران اسیر فلسطینی که به طور خودسرانه در زندانهای رژیم نگهداری میشوند را تضمین کند. آنان هشدار میدهند که اگر دولت اسرائیل به درخواستها برای آتشبس پاسخ ندهد، باید تحریمهایی علیه آن اعمال شود.
نویسندگان هوراشیو کلر، کپکا کاسابووا و مونیک رافی این نامه را سازماندهی کردهاند که تاکنون ۳۸۰ امضا جمعآوری کرده است.
نامه با شعری از شاعر فلسطینی، هیبا ابو ندا، با عنوان «ستارهای دیروز گفت» آغاز میشود؛ کسی که در اکتبر ۲۰۲۳ در اثر حمله هوایی اسرائیل شهید شد.
در ادامه نامه آمده که فلسطینیها قربانیان انتزاعی یک جنگ انتزاعی نیستند. بارها، واژگان برای توجیه امور غیرقابل توجیه، انکار غیرقابل انکار و دفاع از امور غیرقابل دفاع به کار رفتهاند. همچنین بارها، واژههای درست، آنهایی که اهمیت داشتند، همراه با کسانی که میتوانستند آنها را بنویسند، از بین رفتهاند.
در این نامه به بیانیه اخیر دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل اشاره میشود که میگوید: در حالی که دولتها درباره اصطلاحات بحث میکنند، که آیا این نسلکشی هست یا نه، اسرائیل به نابودی بیوقفه زندگی در غزه ادامه میدهد؛ با حملات زمینی، هوایی و دریایی، و بدون مجازات، جمعیت باقیمانده را جابهجا و قتلعام میکند.
نامه ادامه میدهد: ما حاضر نیستیم تماشاگرانی باشیم که با سکوت خود این جنایات را تایید میکنند. این موضوع فقط درباره انسانیت مشترک ما و حقوق بشر نیست؛ بلکه درباره شایستگی اخلاقی ما به عنوان نویسندگان زمانهمان است، شایستگیای که هر روزی که از اعتراض به این جنایت خودداری میکنیم، بیشتر از بین میرود.
در پایان نامه آمده: این نسلکشی ما را هم درگیر میکند. ما شاهد جنایات نسلکشی هستیم، و با سکوت خود آنها را تایید نخواهیم کرد.