کد خبر: 206153

بهانه‌جویی به‌جای تبریک به تیم قهرمان؛

عادت بد تنگ‌نظری!

تراکتور قهرمان شد، چون زنوزی اشتباهات ۱۰ سال گذشته‌اش را تکرار نکرد. ثبات را روی نیمکت به تیمش هدیه داد، نقل‌وانتقالات را برد و حتی درهای پشت‌پرده فوتبال را بهتر از قبل شناخت و با فضای فوتبال ما آشناتر شد. همۀ اینها می‌تواند برای رقبا توجیهی برای ناکامی باشد و برای تراکتور علتی در پیروزی.

تا این لحظه که این کلمات کنار هم قرار می‌گیرند و می‌خواهند چند خطی از اسکوچیچ و تراکتور قهرمانش بنویسند، ملوان، مس رفسنجان، آلومینیوم اراک، استقلال خوزستان، خیبر، صنعت‌نفت آبادان، ذوب‌آهن و چادرملو این قهرمانی را با عناوین متفاوتی تبریک گفتند. صفحه فدراسیون فوتبال کرواسی، گالاتاسرای و نفتچی باکو هم واکنش‌های جالبی به اولین قهرمانی تراکتور داشتند. اینها را داشته باشید تا یک سر به اسپانیا بزنیم؛ فینال کوپادل‌ری و ال‌کلاسیکو.

هفتۀ گذشته که ژول کونده در دقیقه 116 دروازه رئال مادرید را باز کرد و بارسا به جام قهرمانی کامبک زد، فقط سی‌وچند دقیقه زمان برد تا رئال مادرید قهرمانی تیم هانسی فلیک را تبریک بگوید. یعنی حتی قبل‌تر از جشن قهرمانی و اهدای جام. البته این اولین‌بار نبود. ویژه به اسپانیا هم نیست. این فرهنگ در بالاترین سطح رقابت در جهان فوتبال وجود دارد و هر بار با احترام بیشتری ارائه می‌شود. به ایرانمان برگردیم. از شب‌گذشته که تراکتور پس از 55 سال جام را بغل کرده، سکوت بعضی باشگاه‌ها نسبت به این اتفاق عجیب بوده، نه پرسپولیس و سپاهان که رقیب مستقیم تراکتور در مسیر صدر بودند و نه حتی استقلال واکنش خاصی به این موضوع داشته‌ است. درست مثل کاری که خود تراکتور در سال‌های اخیر می‌کرد. دلیل؟ آخرین‌باری که یک تیم بدون حرف‌وحدیث قهرمان لیگ شد را یادتان هست؟ اصلا تیمی داشتیم که جام را بالای سر برد و همه به شایستگی‌هایش اعتقاد داشتند؟ نه. این به این معنی نیست که حواشی حول جام‌ها وجود نداشته اما با هر جنجالی، بسیاری از قهرمان‌های لیگ در زمین فوتبال هم لایق بودند. همین تراکتور اسکوچیچ. تیم او با بیشترین برد، بیشترین گل زده، کمترین گل خورده می‌تواند اولین قهرمان 70 امتیازی لیگ باشد. آقای‌گل لیگ را در اختیار دارد. مثل بهترین پاسور و دروازه‌بان. هم از پرسپولیس کم‌اشتباه‌تر بود و هم از سپاهان بهتر قدر فرصت‌هایش را دانست. همۀ اینها تراکتور را شایسته قهرمانی می‌کند حالا با هر اتفاقی که در طول این فصل افتاده و نیفتاده است.

تراکتور قهرمان شد، چون زنوزی اشتباهات 10 سال گذشته‌اش را تکرار نکرد. ثبات را روی نیمکت به تیمش هدیه داد، نقل‌وانتقالات را برد و حتی درهای پشت‌پرده فوتبال را بهتر از قبل شناخت و با فضای فوتبال ما آشناتر شد. همۀ اینها می‌تواند برای رقبا توجیهی برای ناکامی باشد و برای تراکتور علتی در پیروزی. فوتبال ایران پر از گزاره‌های غلط این‌چنینی است که پلی است برای شکست‌های بیشتر. حتی مثل همین جمله قصاری که تراکتوری‌ها این روزها تکرار می‌کنند؛ «فوتبال، یک جام به تراکتور به بدهکار بود!» آیا واقعا این بدهی وجود داشت؟ تراکتور با هر دلیلی که امسال باید قهرمان می‌شد در تمام سال‌های قبل شایسته قهرمانی نبود. همین.