پروانه اعتمادی، از نقاشان معاصر ایران، در نخستین روز بهار ۱۴۰۴ درگذشت. او متولد ۱۳۲۶ بود و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل کرد. اعتمادی فعالیت خود را با نقاشی انتزاعی آغاز کرد و در ادامه به تکنیک‌های رنگ روغن، سیمان، پاستل، مدادرنگی و کلاژ روی آورد.
او با نقاشی‌های طبیعت بی‌جان، به‌ویژه آثار سیمانی دهه ۱۳۵۰ شناخته می‌شود. از جمله آثار شاخص او می‌توان به مجموعه «طبیعت بی‌جان»، «فرش‌ها» و «ابرها» اشاره کرد. نخستین نمایشگاهش را در سال ۱۳۴۷ در تالار قندریز برگزار کرد و در دهه‌های بعد در نمایشگاه‌های متعددی در ایران و جهان، از جمله پاریس، لس‌آنجلس، پکن و ونکوور، حضور داشت.