پرسپولیس برخلاف بازی‌های لیگ که یکی از مدعیان جدی قهرمانی است در لیگ نخبگان نتوانسته نتایج خوبی کسب کند و از چهار بازی فقط دو امتیاز به‌دست آورده است. این نتایج برای تیمی که در سال‌های اخیر دو بار فینالیست لیگ قهرمانان آسیا بوده اصلاً خوب نیست و هواداران پرسپولیس هم انتظار دارند تیم محبوبشان را در لیگ نخبگان هم یک مدعی ببینند.
این نظر را اسماعیل حلالی، بازیکن سابق پرسپولیس و پیشکسوت فوتبال هم دارد. از نظر او تیمی مثل پرسپولیس با این کیفیت بالایی که دارد می‌تواند جزء مدعیان باشد نه تیم‌های انتهای جدولی و به عقیده این پیشکسوت شاگردان گاریدو حتماً در مرحله بعد لیگ نخبگان حاضر خواهند بود. او در گفتوگو با «فرهیختگان» به نکات خوبی در مورد پرسپولیس و مسائل پیرامون این تیم اشاره کرد که ماحصل آن را در ادامه از نظر می‌گذرانید.
پرسپولیس برای انجام دو بازی حساس و سرنوشت‌ساز راهی قطر شده است. بازی امشب این تیم را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از نظر من پرسپولیس در لیگ نخبگان یک تیم با کیفیت و با برنامه بوده که جایگاه فعلی‌اش اصلاً عادلانه نیست. جدا از اینکه پرسپولیس حقش نبوده در این جایگاه باشد در شأن این تیم هم نیست که با چنین جایگاهی کنار بیاید. از این جهت که پرسپولیس اسم بزرگی در ایران و آسیا دارد و در همین 6 سال اخیر هم دو بار راهی فینال و یک بار هم راهی نیمه نهایی شده است. در رقابت‌های داخلی هم 7 قهرمانی در 8 سال اخیر داشته و این نشان می‌دهد که پرسپولیس باید در لیگ نخبگان جزء تیم‌های مدعی باشد. از نظر من می‌تواند باشد و این را در بازی با الاهلی و السد با فوتبال سطح بالایی که ارائه داد ثابت کرد. در بازی با پاختاکور انصافا خوب نبودیم و در دیدار با الغرافه هم بعد از زدن گل در 20 دقیقه عملکرد ضعیفی داشتیم و شانس آوردیم که فقط یک گل دریافت کردیم. به هر جهت در دو بازی آینده پرسپولیس محکوم به برد است و خیلی مهم است که گاریدو تیمش را از نظر روحی و روانی خوب آماده کند.
یعنی شما فکر می‌کنید که مشکل پرسپولیس در لیگ نخبگان روحی و روانی است؟
به هر حال تیمی که در لیگ برتر عالی نتیجه می‌گیرد اما در لیگ نخبگان علی‌رغم برتری مقابل حریفش نمی‌تواند برنده باشد حتماً مشکل روحی و روانی دارد. از نظر من پرسپولیس چون در اولین بازی خود در لیگ نخبگان با وجود شایستگی مقابل الاهلی برنده نشد کمی اعتماد به نفس خود را از دست داد و ادامه این روند باعث شد که از لحاظ روحی و روانی در این مسابقات تا حدی به‌هم بریزد. دلیل اینکه در این مسابقات در گلزنی هم ناکام است همین مورد می‌تواند باشد. به هر حال فوتبالیست اگر اعتماد به نفس لازم را نداشته باشد و به نوعی از لحاظ روحی و روانی آن آرامشی را که باید را نداشته باشد در زدن ضربات آخر به مشکل می‌خورد. در بازی با الغرافه، پرسپولیس وقتی به گل رسید، بازیکنان در ادامه بازی دچار یک نوع استرس بردن شدند که این مسئله در بازی آن‌ها تأثیر منفی گذاشت.
به نظر شما لوکاس ژوائو با گلی که در بازی با مس سونگون زد می‌تواند در ادامه راه و مخصوصا دو بازی پیش رو به پرسپولیس کمک کند؟
به شخصه ژوائو را فوتبالیست خوبی می‌بینیم. نوع بازی او نشان می‌دهد که فوتبال بلد است. اگر غیر از این بود در لیگ‌های معتبر بازی نمی‌کرد. فکر می‌کنم با گلی که زد توانست فشار‌ها را از روی خود بردارد و طبیعتا در بازی امشب با اعتماد به نفس بیشتری بازی خواهد کرد. فقط باید در زدن ضربات آخر دقتش را بالا ببرد و با خونسردی بیشتری به توپ ضربه بزند.
به عنوان مربی‌ای که زمانی علی علیپور شاگردتان بوده آیا او قابلیت بازی در پست وینگر را دارد؟
بازیکنی مثل علیپور در محوطه جریمه خیلی مؤثرتر از وینگر است. در واقع هر چقدر او از دروازه دورتر باشد کارایی‌اش پایین‌تر می‌آید. البته باید دید که گاریدو از علیپور چه می‌خواهد. او حتماً در پست وینگر احساس نیاز کرده که علیپور را به آنجا برده است. الان دیگر گاریدو خیلی خوب به توانایی‌های شاگردانش آگاهی دارد و بهتر از همه می‌داند که چه بازیکنی را در چه پستی باید بازی دهد که برای تیمش مؤثرتر باشد.
این روز‌ها صحبت از جدایی یاسین سلمانی از پرسپولیس به خاطر نیمکت‌نشینی است. به عقیده شما او شایسته حضور در ترکیب اصلی است؟
واقعیت این است که هر مربی به بازیکنی میدان می‌دهد که در تمرینات جزء آماده‌ترین‌ها و با انگیزه‌ترین‌ها باشد. بازیکنی مثل یاسین که یک فصل مصدوم بوده نیاز به زمان دارد تا به شرایط ایدئال گذشته‌اش برسد. او قبلاً توانایی‌های بالای خود را ثابت کرده اما الان نباید با چند بازی نیمکت‌نشینی ناامید شده و به نوعی از رقابت شانه خالی کند. فوتبالیست زمانی می‌تواند به اوج رسیده و در اوج بماند که در سخت‌ترین شرایط هم از تلاش دست نکشد و به نوعی اهل رقابت و مبارزه باشد. نسخه من برای یاسین این است که تا روزی که در پرسپولیس است برای ثابت بازی کردن بجنگد و تلاش کند.
برخی معتقدند نیمکت‌نشینی سروش رفیعی در دو بازی اخیر پرسپولیس غیر‌فنی بوده و او می‌تواند به تیمش کمک زیادی کند. نظر شما چیست؟
از نظر من پرسپولیس هافبک‌های خیلی خوبی دارد که هر کدام از آن‌ها برای هر تیمی نعمت‌اند. به طور مثال محمد خدابنده‌لو با وجود شایستگی فراوان چند هفته نیمکت‌نشین بود اما دست از تلاش برنداشت و به ترکیب برگشت. سروش هم نباید با دو بازی نیمکت‌نشینی ناراحت شود، بلکه باید تلاشش را بیشتر کند. به گاریدو حق می‌دهم که او را نیمکت‌نشین کند، چرا‌که در بازی با الغرافه پرسپولیس در عرض 20 دقیقه توپ و میدان را به حریف داد و شانس آورد فقط یک گل دریافت کرد. در آن مسابقه به عقیده من گاریدو در تعویض سرلک با ریگی دچار اشتباه شد و باید سروش را بیرون می‌کشد. سروش در نیمه دوم کاملاً بریده بود و به نظر از همان بازی گاریدو تصمیم گرفت که میانه زمین تیمش را جوان‌تر کند.
شما هم موافقید که هر زمان اورونوف در اوج بوده پرسپولیس بهتر نتیجه گرفته است؟
در اینکه اورونوف بازیکن توانمندی است و در اوج بودنش خیلی به پرسپولیس کمک کرده شکی نیست اما او در این فصل خیلی از بازی‌ها را به دلیل مصدومیت از دست داده است. اورونوف کلاً بازیکن 90 دقیقه‌ای نیست و در میدان طوری به نظر می‌آید که بدنش چندان آماده نیست. حالا نمی‌دانم خوب تمرین نمی‌کند یا زندگی حرفه‌ای ندارد. اما در فوتبال امروز دنیا که میزان دوندگی و جنگندگی بازیکنان خیلی بالاست، بازیکنی مثل اورونوف اگر می‌خواهد استارت‌های انفجاری بزند باید خوب تمرین کند. شنیده‌ام که می‌گویند تمرینات گاریدو سنگین است و به بازیکن فشار می‌آورد. اگر این‌طور است چرا بازیکنی مثل وحید امیری یا میلاد محمدی همه بازی‌ها را ثابت بازی می‌کنند و از همه هم بیشتر می‌دوند. دلیلش این است که آن‌ها خوب تمرین می‌کنند. بازیکنی که خوب تمرین کرده و زندگی حرفه‌ای داشته باشد هم خیلی کم آسیب می‌بیند و هم در زمین از همه بیشتر می‌دود و مؤثرتر است.