در روز‌های گذشته اتحادیه اروپا با طرح ادعا‌های بی‌اساس، شرکت کشتیرانی ایران و همچنین برخی کشتی‌ها و بنادر کشور را تحریم کرد. پس از آن، انگلیس نیز از تحریم شرکت کشتیرانی ایران خبر داد. بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد تحریم‌های کشتیرانی ایران سابقه‌ای طولانی داشته و اولین بار در ۱۳۳۲ و پس از ملی شدن صنعت نفت، توسط انگلیسی‌ها کلید زده شده است.
پس از پیروزی انقلاب، اولین تحریم جدی کشتیرانی در سال ۲۰۰۵ و پس از تصویب اولین قطعنامه شورای امنیت به دلیل فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان بوده است. همچنین در سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۱۰، ۲۰۱۸، ۲۰۲۰، ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴ نیز بالاترین تحریم‌ها علیه کشتیرانی کشورمان اعمال شده است.
بااین‌حال، آمار‌ها نشان می‌دهد کشتیرانی ایران به‌رغم تحریم‌های ظالمانه، در سال ۱۴۰۲ با تخلیه و بارگیری ۱۵۷ میلیون تن کالا به بنادر کشور، توانسته رکورد سال ۱۳۹۶ و قبل از تحریم‌ها را نیز بکشند. در ۸ماهه نخست امسال نیز تخلیه و بارگیری کالا در بنادر کشور رشد ۳ درصدی نسبت به پارسال داشته است.
براساس گزارش آنکتاد، در سال ۲۰۲۳ یونان بزرگ‌ترین ناوگان دریایی جهان از نظر ظرفیت حمل بار را داراست. ظرفیت جابه‌جایی بار دریایی این کشور ۳۹۳ میلیون تن است. پس از آن، چینی‌ها با ۳۰۲ میلیون دوم بوده، ژاپن با ۲۳۸ میلیون تن سوم، سنگاپور با ۱۴۱ میلیون تن چهارم و هنگ‌کنگ با ۱۱۷ میلیون تن پنجم است.
کره جنوبی و آلمان نیز با ۹۷ و ۷۷ میلیون تن به ترتیب در رتبه‌های ششم و هفتم هستند. پس از آنها، تایوان و انگلستان با ۵۸ میلیون تن، در رتبه‌های هشتم و نهم قرار دارند. در این رتبه‌بندی ناوگان دریایی ایران با ظرفیت ۱۹/۳ میلیون تن و سهم نزدیک به یک درصدی (دقیقا ۰.۸۶ درصدی) در رتبه ۲۳ جهان قرار دارد. در این رتبه‌بندی، ترکیه و روسیه به ترتیب با رتبه ۱۶ و ۲۲ بالاتر از ایران بوده، و کشورهای هلند با رتبه ۲۴، فرانسه رتبه ۲۵، عربستان رتبه ۲۶، ایتالیا رتبه ۲۸، مالزی ۳۰، عمان ۳۲، قطر ۳۴ و کویت با رتبه ۳۵، همگی پایین‌تر از ایران هستند.
متن گزارش مهدی عبداللهی، دبیر گروه اقتصاد را در روزنامه فرهیختگان بخوانید