مهدی منصرف، خبرنگار: هفته پایانی رقابت‌های لیگ برتر تیراندازی با کمان روز پنجشنبه 24 آبان‌ماه در سایت مجموعه ورزشی آزادی برگزار شد و در پایان مسابقات ریکرو آقایان، تیم دانشگاه آزاد مقتدرانه و برای پنجمین فصل متوالی به مقام قهرمانی دست یافت. در هفته پایانی نیز تیم دانشگاه آزاد در دیدار مقابل هیئت البرز 5 بر صفر به پیروزی رسید تا فصل را با 44 امتیاز از 45 امتیاز ممکن به پایان برساند و بدون هیچ حرف و حدیثی جام قهرمانی را بالای سر ببرد. در این رقابت‌ها تیم‌های آرک آرچری آکادمی و نفت امیدیه نیز به ترتیب با 32 و 28 امتیاز در جایگاه‌های دوم و سوم قرار گرفتند. زهرا شمس، سرمربی تیم تیراندازی ریکرو دانشگاه آزاد و عضو هیئت‌علمی دانشگاه آزاد واحد تهران غرب در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درخصوص رقابت‌های این فصل، پنجمین قهرمانی متوالی دانشگاه آزاد و مسائل دیگر به صحبت پرداخت که در ادامه از نظر می‌گذرد.
رقابت‌های این فصل لیگ تیراندازی باکمان ریکرو را چگونه ارزیابی کردید؟
رقابت‌ها از نظر کمیت بهتر از سالیان گذشته بود و تیم‌های بیشتری در مسابقات حضور داشتند، همچنین از لحاظ کیفیت نیز رکوردهای تیم‌ها ارتقا یافته بود و خدا را شکر که بچه‌های ما مثل سالیان گذشته خوش درخشیدند، حتی فائز محمدی با 17 سال به‌عنوان فنی‌ترین کماندار انتخاب شد. روز بعد از هفته پایانی مسابقات لیگ برتر تیراندازی با کمان نیز انتخابی تیم ملی برگزار شد که از 4 نفر انتخاب شده، 3 نفر بچه‌های تیم دانشگاه آزاد بودند.
تیم شما در شرایطی به مقام قهرمانی رسید که تنها یک امتیاز از دست داد؟
این اتفاق نیز برای اولین‌بار در تاریخ لیگ برتر تیراندازی باکمان اتفاق افتاد و ما با 44 امتیاز قهرمان شدیم. این درحالی است که سال گذشته نیز تنها 2 امتیاز از دست داده بودیم، اما امسال با وجود بالا رفتن سطح مسابقات تنها یک امتیاز از دست دادیم.
پنجمین قهرمانی متوالی در لیگ تا چه اندازه لذت‌بخش بود؟
خیلی لذت‌بخش بود؛ البته ما به این قهرمانی عادت کردیم. اینکه برای پنج سال تیم را حفظ کرد و هرساله یکی، دو نفر را که از دانشجویان دانشگاه آزادند به تیم اضافه می‌کنیم، اتفاق خیلی خوبی است.
این را که گفته می‌شود قهرمانی دانشگاه آزاد به‌خاطر حضور بیشتر ملی‌پوشان در این تیم است، چطور تحلیل می‌کنید؟
همیشه این‌گونه نبوده است. خیلی از بچه‌های ما بعد از حضور در دانشگاه آزاد وارد تیم ملی شدند. ما حتی از نفرات نوجوانان و جوانان استفاده می‌کنیم که برخی اوقات فیکس تیم ملی نبودند. از طرفی بچه‌های ما 4، 5 سال است که با همدلی در تیم دانشگاه آزاد حضور دارند، حتی برخی باشگاه‌ها به بچه‌های ما پیشنهادهای بالاتری داده بودند، اما به‌خاطر عرق به دانشگاه آزاد و لطفی که به من داشتند، در تیم ماندند. در لیگ تیم‌های قدرتمند دیگری نیز حضور داشتند که از نفرات خوب و رکورددار استفاده می‌کردند و حتی بچه‌های پارالمپیک نیز حضور داشتند. این تیم‌ها تک‌تک‌شان برای ما تهدیدند، اما خوبی دانشگاه آزاد این است که نفرات خوب یکجا جمع شدند. شاید نفرات خوب در تیم‌های دیگر پخش شده بودند. ما همیشه از سمت دکتر طهرانچی و دکتر لشگری حمایت شدیم و دید خوب آنها به ورزش و اعتماد به بنده و نفرات باعث شده از بالاترین سطح در پنج سال قهرمانی ما نقش داشته باشند.
دلیل عدم حضور و تیمداری دانشگاه آزاد در لیگ بانوان چه چیزی است؟
اتفاقاً امسال این پیشنهاد را به دکتر لشگری دادم، اما با وجودی که خیلی راغب به این کار بودند، محدودیت‌هایی در تیمداری داشتند. امیدوارم در سالیان سال آینده این اتفاق بیفتد؛ چراکه ما آنجا نیز قول قهرمانی و سکوی اولی را می‌دهیم تا با یک نگاه ویژه شاهد حضور دانشگاه آزاد در بخش ریکرو بانوان باشیم.
فدراسیون تیراندازی با کمان بعد از جدایی سرمربی کره‌ای تیم ملی تصمیم به استفاده از مربی ایرانی گرفت. نظر شما در این خصوص چیست؟
حضور مربیان خارجی در هر رشته‌ای شاید متفاوت باشد، اما در تیراندازی با کمان همیشه کره‌ای‌ها حرف اول را می‌زدند و سالیان‌سال است که مربیان کره‌ای جزء بهترین مربیانند. بااین‌حال باید ببینیم نسبت به هزینه‌ای که می‌کنیم چقدر برداشت کردیم. مربی کره‌ای ما ماهیانه 7 هزار دلار حقوق دریافت می‌کرد اما ما با توجه به این هزینه برداشت ویژه‌ای از حضور او نکردیم و فقط توانستیم یک خانم را به المپیک پاریس بفرستیم. این درحالی است که 4 سال پیش نیز یک نماینده در المپیک توکیو داشتیم و 8 سال پیش شرایط به همین شکل بود. مربی کره‌ای مربی خوبی بود، اما نسبت به هزینه‌ای که پرداخت کردیم بازدهی خوبی نداشت. اگر همین هزینه را برای مربی ایرانی در نظر بگیریم، مطمئن باشید خیلی بیشتر از این‌ها نتیجه بگیریم. فدراسیون مجبور است از مربیانی استفاده کند که با هزینه کم حاضر به مربیگری در تیم ملی شوند. ما مربیان داخلی خوبی داریم، اما با این دستمزدهایی که به مربیان ایرانی می‌‌دهند کسی حاضر نیست سرمربی تیم ملی شود. مربیان داخلی به نسبت مربیان خارجی بسیار کمتر دستمزد می‌گیرند و دستمزد مربیان خارجی 50 برابر مربیان ایرانی است، اما خروجی نتیجه آن با مربی ایرانی آنقدر تفاوت ندارد.
شما به‌عنوان مربی درکنار همسرتان میلاد وزیری که سرمربی تیم ملی پاراتیراندازی کشورمان بود، در پارالمپیک پاریس حضور داشتید. قرار است همکاری شما با تیم ملی پاراتیراندازی ادامه داشته باشد؟
ما تقریباً 6، 7 ماه با بچه‌های پارالمپیکی کار کردیم و با وجود نداشتن زهرا نعمتی نتیجه خوبی گرفتیم و حتی دو نتیجه تاریخ‌ساز داشتیم. ما در دو بخش کامپوند میکس و کامپوند بانوان تابه‌حال در پارالمپیک مدالی کسب نکرده بودیم، اما خدا را شکر این اتفاق افتاد. در ریکرو نیز یک مدال برنز کسب کردیم. درصورتی‌که در توکیو فقط نعمتی طلا گرفت و یک برنز نیز کسب کردیم. نتیجه از لحاظ فنی خوب بود؛ البته با توجه به کاری که کردیم بیشتر از این‌ها انتظار داشتیم. غلامرضا رحیمی و بچه‌های دیگر خیلی آماده بودند و ما روی آنها برای مدال حساب کرده بودیم، اما متاسفانه عوامل روانشناسی روی بچه‌ها اثر گذاشت و آنها از لحاظ روانی نتوانستند خودشان را جمع کنند. در اینجا نقش روانشناس را خیلی مهم می‌دیدیم که در بخش ما کمرنگ بود. اینکه در ادامه راه بخواهند با ما کار بکنند یا نکنند، با فدراسیون جانبازان و توان‌یابان است.
گفته می‌شود زهرا نعمتی، سرمربی تیم ملی پاراتیراندازی باکمان خواهد شد. به نظر شما نعمتی آمادگی مربیگری تیم ملی را دارد؟
در هانگژو مربی اختصاصی زهرا نعمتی بود و آنجا ما دو مدال طلا و یک نقره گرفتیم. از لحاظ اینکه آمادگی را داشته باشند را نمی‌دانم و خودشان باید بگویند. با این حال نعمتی جزء همین خانواده است و درک بسیار زیادی نسبت به بچه‌ها دارند. این را که چقدر علاقه‌مند به مربیگری‌اند در جریان نیستم، اما حتماً دلسوز خودشانند و امیدوارم بهترین نتیجه‌ها گرفته شود.