روز گذشته شهردار تهران برای پاسخ به دو سوال در رابطه با ساخت مسکن و خودروهای ون به صحن شورای شهر رفت. ظاهرا با وجود پاسخگویی زاکانی اما کشمکش‌ها میان برخی اعضای شورا و شهرداری تهران ادامه داشته است. سوده نجفی و جعفر تشکری‌هاشمی دو عضوی بودند که شهردار تهران برای طرح پرسش آن‌ها به صحن شورا رفته بود. مدت‌هاست که صحن شورای شهر تهران به صحنه بگومگوهای طرفداران زاکانی و منتقدان عملکرد او تبدیل شده است. البته ناگفته نماند که در این میان برخی اظهارنظرها از چهارچوب انتقاد و نظارت خارج شده است و تقریبا رنگ و بوی سیاسی‌‌بازی دارد.
ماجرای پیش‌آمده روز گذشته در صحن شورا نیز تقریبا چیزی شبیه به این امر بود و اعضای شورا به‌جای پاسخگو کردن شهردار تهران در راستای بهبود عملکرد او برای خدمت به مردم کلانشهر، فضای جلسه را به یک فضای متشنج سیاسی تبدیل کردند. این اولین بار نیست که اعضای منتقد زاکانی، مطالبه و نظارت بر عملکرد شهرداری را با سیاسی‌کاری و بیان مواضع سیاسی خود نسبت به شهرداری آمیخته می‌کنند. هرچند در برخی مواقع، منتقدان شهردار تهران نقد صحیحی بیان می‌کنند اما در برخی موقعیت‌ها، مواضع سیاسی خود را نیز به‌جای نقد و نظارت بر عملکرد شهردار جا می‌زنند. ویترین بیرونی ماجرا برای مردم و رسانه‌ها با توجه به پیشینه حواشی شورای شهر، حالا دیگر جالب نیست و جدی‌ترین انتقاد مردم به این کشمکش‌ها این است که خروجی این ماجراها چه سودی برای مردم و شهر تهران دارد؟
تقریبا می‌توان گفت مسئله اصلی منتقدان زاکانی، عملکرد او با توجه به عدم تخصص وی در حوزه مدیریت شهری است. شورای شهر تهران امروز به دو دسته مخالف و موافق زاکانی تبدیل شده و به جای پیگیری مطالبات مردم، دعوا بر سر ماندن یا رفتن زاکانی است. متاسفانه باید اعتراف کرد نتیجه این رویکرد در افکار عمومی برداشتی به‌جز نداشتن دغدغه مشکلات مردم نخواهد بود؛ چراکه شورای شهر نهاد ناظر بر عملکرد شهرداری است ولی امروز اعضای شورای شهر تهران به جای نظارت بر عملکرد و انتقاد سازنده از عملکرد شهرداری به دو دسته تشویق‌کنندگان و تقبیح‌کنندگان شهردار تبدیل شده‌اند و مسئولیت شرعی آرای مردم را فراموش کرده‌اند.
اکنون باید از هر دو طیف منتقد و موافق زاکانی در شورای شهر پرسید نهایت این کل‌کل‌ها میان شورای شهر تهران و شهرداری چه سودی برای کلانشهر تهران خواهد داشت؟ مهدی بابایی، عضو شورای شهر تهران در گفت‌وگو با «فرهیختگان می‌گوید» که شاید این کشکمش‌ها بیش از حد سیاسی شده باشد. مشروح گفت‌وگو با بابایی را در ادامه از نظر می‌گذرانید.
حاشیه دیروز شورا چه بود؟
پیرو دو سوالی که مطرح شده بود آقای زاکانی آمدند و به سوالات پاسخ دادند. در مرحله اول که به سوالات خانم نجفی پاسخ داده شد، بعد از ارائه جواب توسط آقای زاکانی، خانم نجفی مجدد یک طیف زیادی از سوالات را مطرح کردند که خارج از سوالات اصلی بود. لذا آقای چمران به خانم نجفی تذکر داد که نکاتی که الان مطرح می‌کنید خارج از سوال مکتوبی است که از شهردار تهران پرسیدید. اما خانم نجفی به صحبت‌هایش ادامه داد و به تذکر رعایت وقت و خارج از سوال اصلی بودن توجهی نکرد. لذا حواشی‌ای ایجاد شد که آقای چمران ناراحت شد و گفتند قطع کنید و خانم نجفی گوش نداد و لذا حاشیه ایجاد شد.
سوالات نجفی پیرو چه موضوعاتی بودند؟
خانم نجفی سوالشان در خصوص این بود که رونمایی آقای زاکانی از واحدهایی که همراه با آقای مخبر در سال گذشته بود، چرا طیفی از این پروژه‌ها پیشرفت فیزیکی نداشته است و این برخلاف حرف‌هایی است که آقای زاکانی روز افتتاحیه داشتند. آقای زاکانی در پاسخ گفت که وظیفه شهرداری ساخت و ساز مسکن نیست، وظیفه شهرداری تسهیلگری در حوزه ساخت و تولید مسکن است تا عرضه مسکن افزایش یابد و قیمت مسکن در تهران تعدیل شود. در توضیحات هم گفتند اگر پروژه‌ای پیشرفت نداشته است مسئولش شهرداری تهران نیست و شهرداری فقط موظف است تسهیلگری در صدور جواز تخریب و نوسازی انجام دهد و وظیفه‌ای در خصوص ساخت مسکن ندارد.
چون هیچ عدد و رقمی نه در برنامه چهارساله چهارم به شهرداری تفویض شده است و نه شهرداری در این موضوع دارای بودجه است. لذا نهادهای عمومی و انقلابی و حتی بخش خصوصی رفته جواز گرفته و آن پروژه پیشرفتی نداشته است. پاسخگوی آن شهرداری تهران نیست. در اصل آقای زاکانی گفتند که این سوال خیلی ربطی به وظایف شهرداری ندارد و من نباید پاسخ بدهم.
بعد هم گفتند که به نظر ما این تسهیلگری نتیجه داده است و ما در دو سال اخیر شاهد رشد جهشی قیمت مسکن نبوده‌ایم و حتی با افزایش قیمت 20درصدی ارز و بازار شاهد این هستیم که افزایش قیمت در حوزه مسکن نداشته‌ایم و شهرداری موفق بوده است.
دعواها و چالش‌های اخیر شهرداری و شورا بسیار ادامه‌دار شده است و گویی این وسط تهران فراموش شده. واقعا این بحث و جدل بین شورا و شهرداری چه فایده‌ای برای شهر تهران دارد؟
به‌هرحال شورا وظیفه‌ای در حوزه نظارت دارد که باید وظیفه‌اش را به درستی انجام دهد. اما شما به نکته درستی اشاره کردید. آیا این کشمکش‌های بیش از حد انتظار منفعتی برای شهر و شهرداری تهران دارد؟ به نظر من هم نه. واقعا این کشمکش‌های بیش از حد شاید یک مقداری سیاسی شده باشد. چون آقای زاکانی اشاره‌ای هم به خانم نجفی کرد و گفت شما بیشتر بیانیه سیاسی خواندید. به‌هرحال شهرداری باید وظایفی را انجام دهد که شورا در سیاست‌هایش ابلاغ کرده است. یکی برنامه چهارساله چهارم و یکی دیگر برنامه سالیانه است که به شکل برنامه و بودجه ابلاغ می‌شود؛ همچنین جذب درآمد و پیشرفت پروژه‌ها براساس بودجه‌ای که شورا مصوب کرده است و به نظر من در این موارد قانون باید فصل‌الخطاب باشد. شهرداری این حوزه را پاسخگو باشد و خارج از این درست نیست. البته نکته ما در اداره شهر باید این باشد که هم شورا با سیاستگذاری و ریل‌گذاری درست و هم شهرداری با اجرای درست مصوبات هردو دست به دست هم بدهند و شاهد پیشرفت شهرمان باشیم. اینکه انتظار داشته باشیم شهرداری به تنهایی این موضوع را محقق کند شاید بی‌انصافی باشد.
البته متاسفانه معدود اعضایی را هم داریم که همراهی لازم را ندارند و به جای اینکه از وقت شورا برای سیاستگذاری یا نقدسازنده استفاده کنند بیشتر به تلف کردن وقت شورا و شهرداری و مردم و به مسائل حاشیه‌ای می‌پردازند.
به نظر شما چه روندی از سوی شهرداری و شورا در پی گرفته شود برای تهران بهتر است؟ به خصوص درباره مسائلی که آقای زاکانی پیگیر آن هستند و مردم در آن چالش دارند. مسائلی مانند حمل نقل عمومی، مترو، بی‌آرتی و اتوبوس‌ها، آلودگی هوای تهران و حتی بحث فرونشست‌ها هم در برخی محلات تهران مطرح است. این مسائل را ناظر به این موضوع ببینید که چندماهی هم از عمر این شورا و شهرداری بیشتر نمانده است.
ببینید به‌هرحال شورای ششم و مدیریت شهری ششم، استراتژی محوری‌اش را بحث توسعه حمل و نقل عمومی پاک گذاشته بود. این استراتژی هم بر اساس طرح جامع شهر تهران است. یعنی ما باید بتوانیم تعداد اتوبوس‌هایمان را به آن نقطه مطلوب برسانیم. به‌هرحال در طرح جامع شهر تهران 9هزار اتوبوس به عنوان نقطه مطلوب پیش‌بینی شده‌است. ما در ابتدای امر که در شورای ششم شهر را تحویل گرفتیم متاسفانه این تعداد یک یا دو دهم وضعیت مطلوب بود و یک عقب‌ماندگی ویژه در این موضوع و حتی تعداد واگن‌های مترو داشتیم. لذا شهرداری هم پیرو مصوبات شورا حمیت خود را در تأمین واگن و اتوبوس و همچنین توسعه ایستگاه‌ها گذاشت. تا الان حدود 19 ایستگاه جدید در این دوره به بهره‌برداری رسیده‌است. قرارداد واگن‌ها و همچنین اتوبوس‌های برقی از خارج از کشور و همچنین اتوبوس‌های داخلی بسته شده است. قرارداد حدود 3هزار دستگاه داخلی و 2500 اتوبوس برقی و همچنین 25هزار تاکسی برقی بسته شده است که مجموعا بتوانند به وضعیت حمل و نقل عمومی کمک کند.
ما باید در این حوزه تمام دغدغه‌مان این باشد که مدیریت شهری بتواند به اهداف خودش برسد و قاطبه شورا هم این روند را پیگیری می‌کنند اما متأسفانه کارشکنی‌هایی هم در این موضوع شکل می‌گیرد. در حال حاضر حدود 1300 دستگاه نو داخلی به شبکه اضافه شده است و مقرر است بقیه هم اضافه شود اما چون خودرو‌ساز داخلی توان بیش از این را در تولید ندارد این مجوز از دولت سابق گرفته شد تا ما نسبت به واردات اقدام کنیم اما باز هم یک‌سری کارشکنی‌ها انجام شد که حواشی شکل گرفت و یکی از دلایلی که باعث شد من عکس‌العملی در این موضوع داشته باشم همین بود. امیدواریم مردم با رصد این فعالیت‌ها و مطالبه به حق به ما کمک کنند که کار را به نتیجه برسانیم.