فرهیختگان: پاس اشتباه به زبیر، توپ‌ربایی مهدی ترابی و پاس در عرض او برای عاشوری، تیر خلاص و گل دوم تراکتور. همه اینها امید استقلال را ناامید کرد و فاجعه چهار شکست متوالی را رقم زد. این اولین اشتباه «رامین» نبود. او هفته قبل روی گل اول خیبر جاخالی داد تا از نقطه کرنر دروازه استقلال باز شود. پنالتی دربی و خطای منجر به گل در بازی اهواز را هم می‌توان در کنار این اشتباهات فهرست کرد. بخشی از این اشتباهات محصول ضعف‌دفاعی اوست که مسئله امروز و دیروز نیست.
سبک فوتبال رضائیان و علاقه‌‌ای که به نزدیک بودن به دروازه حریف دارد، با ایجاد فضای خالی پشت‌سر او دفاع تیمی را با اختلال مواجه می‌کند. سهمی دیگر از این شرایط هم به شرایط سنی‌اش برمی‌گردد. باتوجه به ویژگی‌های تهاجمی او، رامین یا باید وینگر راست در دفاع چهار نفره باشد یا با چینش سه‌دفاعه وینگ‌بک بازی کند که فعلا هیچ‌کدام از این شرایط در تیم موسیمانه ممکن نیست. انتقال رامین آن‌هم در شرایطی که حتی یک جانشین موثر هم ندارد، برای استقلال هزینه‌های بسیاری داشته، اما او این‌روزها بلحاظ روحی هم مثل قبل آماده نیست. تمرکز ندارد و گرهی از مشکلات استقلال باز نمی‌کند. همین موضوع باعث شده در چند بازی اخیر به‌جز گلی که برابر خیبر زد، تاثیر چندانی در روند تهاجمی تیم نداشته باشد. هر چند باز هم این همه ماجرا نیست.
او کماکان سوژه اول حواشی استقلال است. البته سابقه بازی‌اش در پرسپولیس بی‌تاثیر نیست اما نمی‌توان همه این ماجراها را این موضوع نسبت داد. او می‌خواهد نقشی فراتر از یک بازیکن در تیم داشته باشد و این رفتارهایش به تیم آسیب زده. آخرین نمونه ویدئو وایرال شده از دخالت در کار کادرفنی در بازی شب گذشته است که با واکنش روزبه چشمی همراه شد. تشخیص آن سخت نیست؛ او مدت‌هاست غرق در نمایشی شده که می‌خواهد یک قهرمان داشته باشد. اما این را صرف افزایش کیفیت فنی و بهبود عملکردش در تیم نمی‌کند و می‌خواهد با ژست‌هایی در فضای مجازی آن را صاحب شود که بیشتر مناسب بلاگری است تا یک بازیکن فوتبال. نه اینکه تمام ایرادات امروز استقلال به گردن اوست. نه! مشکلات این تیم بزرگتر از اینهاست. اما انتظار از ستاره‌ای به قیمت رامین که مرد سال فوتبال ایران شده بالاست و باید خیلی بیشتر از اینها به کار تیمش بیاید که فعلا نیامده!