رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه به دنبال چیدن میوه درختانی است که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر جنایت‌کار رژیم صهیونیستی طی یکسال اخیر با کشتار بیش از 40 هزار نفر در غزه و لبنان آنها را آبیاری کرده است.
آنکارا که در تمام این مدت به‌عنوان یک شریک اصلی اقتصادی برای صهیونیست‌ها عمل کرده و علاوه‌بر نقش‌آفرینی در تأمین سوخت تانک‌های رژیم، به سربازانش لباس‌های زمستانی رسانده است، حالا هم قصد دارد در میانه جنگ مقاومت و صهیونیست‌ها، از پشت به مسلمانان مقاوم خنجر زده و شمال سوریه را به محل جنگ و خونریزی تبدیل کند. خبرگزاری تسنیم به نقل از منابع آگاه سوری گزارش کرده که سه گروه تروریستی جبهه‌الشام، نورالدین زنگی (وابسته به ترکیه) و هیات تحریرالشام (جبهه النصره سابق) طی سه هفته اخیر با تل‌آویو به توافقاتی دست یافته‌اند تا عملیات نظامی خود را از مناطق تحت تصرف خود علیه ارتش سوریه آغاز کنند. صهیونیست‌ها ادعا می‌کنند جنگ یک پنجره فرصتی برای آنان جهت ضربه به دشمنان است. تل‌آویو و غرب از این فرصت برای ضربه به فلسطین، لبنان و یمن بهره گرفته‌اند. تاکنون تنها ایران و عراق، ضربات کمتری متحمل شده‌اند.
در این میان وضعیت سوریه نسبتا باثبات بوده که این نیز به دلیل جنگ مرحله‌ای رژیم است؛ به این معنا که این دولت نمی‌خواهد همزمان در جبهه‌ها درگیر جنگ شدید شود بلکه در هرمرحله به سراغ یکی از اضلاع مقاومت می‌رود. تل‌آویو در زمانی که در غزه به‌شدت درگیر بود، در جبهه لبنان مماشات به خرج می‌داد اما از حدود دو ماه قبل، لبه عملیاتی خود را به سمت این کشور چرخاند. به این ترتیب، مرحله لبنان پس از مرحله غزه آغاز شد. مهم اما برخی طراحی‌های رژیم است که در آنها سوریه و لبنان یک مرحله و نه دو مرحله جدا یا پی در پی، در نظر گرفته شده‌اند. این همزمانی و یکسانی نیز به دلیل ارتباط وثیق این دو جبهه با یکدیگر است.
کینه از اسد به دلیل پایداری
غرب و صهیونیست‌ها به همراه متحدان منطقه‌ای‌شان، کینه‌ای بزرگ از نظام سوریه دارند. این گروه از دولت‌ها، طی چند سال ائتلاف درصدد ساقط ساختن نظام حاکم بر سوریه بودند اما ناکام ماندند. این عدم توفیق برای جبهه‌ای که تمام کشورهای عضو ناتو و اغلب کشورهای اسلامی و عربی در آن حاضر بودند، یک شکست حیثیتی بزرگ و بی‌آبرویی عظیم بود. ناکامی این زنجیره به هم پیوسته از دولت‌ها، به‌عنوان یک شاخص مهم در نظام بین‌الملل عمل کرد؛ جایی که نه‌تنها هژمون جهانی، بلکه ده‌ها کشور قدرتمند و ثروتمند دیگر به همراه او از پیشبرد دستور کار خود بازماندند و بزرگ‌ترین رقبای این جریان شامل ایران و روسیه به پیروزی رسیدند. غرب به دلیل این ضربه حیثیتی و مؤثر از سوریه کینه دارد و در کمین فرارسیدن روزی است که بتواند ضربه‌ای محکم و شاید نهایی به این کشور بزند.
نکات
در صورت حمله رژیم به سوریه و شورش تروریست‌ها، روسیه توان و یا انگیزه لازم برای مقابله را ندارد. با توجه به گرفتاری روس‌ها در جنگ اوکراین، نیاز این کشور به ترکیه افزایش یافته است. از سوی دیگر مسکو قصد ندارد صهیونیست‌ها را تحریک کند زیرا در این صورت لابی آنها در جهان غرب و به‌ویژه آمریکا علیه روسیه فعال خواهد شد. غیر از ملاحظات روسیه درخصوص ترکیه و رژیم، مسکو به دلیل هزینه‌های بالای مالی، انسانی و تسلیحاتی جنگ اوکراین، منابعی برای اختصاص جهت درگیری‌های سنگین در سوریه ندارند سرایت دادن درگیری‌ها به سوریه، جبهه عراق که در نوبت بعدی پس از این کشور قرار دارد را به ورود زودهنگام وامی‌دارد. غرب می‌خواهد پس از یکسره کردن کار سوریه، خود مستقیما به سراغ مقاومت در عراق برود. اگر گروه‌های مقاومت عراقی به این درگیری‌ها ورود پیدا کنند، به معنای درگیر شدن آمریکا در تنش‌ها خواهد بود زیرا پایگاه‌های واشنگتن در غرب و شمال عراق و همچنین شرق سوریه مورد حمله آنان واقع خواهد شد؛ همان‌گونه که در ماه‌های ابتدایی جنگ این گروه‌ها نزدیک به 200 حمله علیه پایگاه‌های آمریکا انجام دادند.
متن گزارش کامل سید مهدی طالبی،خبرنگار گروه جهان شهر را در روزنامه فرهیختگان بخوانید