پرس تی‌وی در سال ۱۳۸۶ با ۲۵ میلیارد تومان کارش را آغاز کرد و در مسیر پرچالش خود، بارها در صدر اخبار قرار گرفت. یکی از چالش‌های موجود این شبکه در سال‌های اخیر را می‌توان قطع برنامه‌های این شبکه در ماهواره‌های بین‌المللی در پی بدهی‌های ارزی قلمداد کرد. در فروردین ۱۴۰۰ بود که گوگل حساب‌های دو شبکه برون‌مرزی رسانه ملی، یعنی پرستیوی و هیسپان را به دلیل نقض دستورالعمل‌های این پلتفرم برای هشتمین‌بار متوالی بست و حساب پرستیوی را در یوتوب مسدود کرد.
آنها در توضیح این مساله عنوان کردند برای حفاظت از پلتفرم‌های اشتراک ویدئو فعالیت‌های رسانه انگلیسی‌زبان دولت ایران را حاوی مصادیق غیرمجاز تشخیص داده‌اند و به همین دلیل کانال شبکه مورد نظر را از یوتیوب حذف کرده‌اند. حتی در اسفندماه ۱۳۹۹ نیز این اتفاق در رسانه اجتماعی فیسبوک رخ داده بود و آنها صفحه پرستیوی را مسدود کردند چون این رسانه از معیارهای مارک زاکربرگ و دوستان تخطی کرده است. از طرف دیگر می‌توان مسئله حذف پخش ماهواره‌ای شبکه‌های برون‌مرزی، به‌خصوص پرستیوی را نیز به علت دریافت نکردن سهمیه ارزی در تابستان ۱۳۹۹ اضافه کرد.
با وجود این، شبکه‌های خارجی‌زبان جمهوری اسلامی ایران تاکنون کج‌دار و مریز به زیست خود در فضای رسانه ادامه داده‌اند و پرستیوی هم از این قاعده مستثنی نیست. گرچه پخش ماهواره‌ای این شبکه از ماهواره یوتل‌ست پس از اعلام تحریم‌های اتحادیه اروپا و دولت کانادا ضربه سختی به ادامه فعالیت‌هایش زد اما نباید رسالت خبررسانی پرستیوی در مواجهه با این مسائل به فراموشی سپرده شود.
در طول حیات ۱۷ ساله این رسانه سیاستمداران مهم و تاثیرگذاری همچون جرج گالووی و جرمی کوربین به برنامه‌های پرستیوی راه پیدا کرده‌اند تا همین اتفاق نگاه غربی‌ها را به سمت آن بازگرداند و نسبت به اندک صداهای مخالف واکنش نشان دهند و تا جایی که می‌توانند آن را بایکوت کنند؛ ولی تحریم نباید خللی در مسیر پرستیوی برای بازگویی وقایع به وجود بیاورد، به‌ویژه آنکه جبهه مقاومت اکنون در حال مبارزه با دشمن صهیونیستی است و لزوم توجه به رویدادهای مهمی نظیر این بیش از گذشته احساس می‌شود.
این درحالی است که میکرورسانه‌ها و خبرنگاران مستقل گاه حتی در روایت نگاه خود از جریان رسانه‌های رسمی سبقت می‌گیرند و اخبار جنگ را زودتر به دست مخاطبان، افکارعمومی و مصرف‌کنندگان وقایع روز می‌رسانند. حتی تفسیر رسانه‌های کوچک با مخاطبان مشخص همچون «مدرسه آزاد فکری»، «جدال» و یوتیوبرهای معروف در بسیاری از موارد بهتر از شبکه‌ای که باید بلندگوی انگلیسی‌زبان دولت ایران در میان دیگر رسانه‌ها باشد عمل می‌کنند.
شبکه پرستیوی در قالب ویژه‌برنامه «فلسطین؛ محرمانه‌زدایی» با حضور افرادی همچون کریس ویلیامسون (نماینده سابق پارلمان بریتانیا)، ونسا بیلی (خبرنگار انگلیسی)، دیوید کرونین (روزنامه‌نگار اهل ایرلند)، دیوید میلر (استاد سابق دانشگاه بریستول) به اتفاقات روز منطقه، به‌ویژه جنایات صهیونیست‌ها در غزه و لبنان می‌پردازد ولی این اتفاق جز در رسانه‌های رسمی کشور ما نمود قابل توجه دیگری ندارد، حال آنکه از راه‌های بسیاری می‌توان صداهای متفاوت را به گوش کسر زیادی از مردم دنیا رساند و فقط نباید به سرویس پخش آنلاین به‌عنوان تنها راه همرسانی توجه نشان داد و به آن بسنده کرد. کانال‌های تلگرامی و پخش برنامه در بستر یوتیوب و اینستاگرام در قالب صفحات متفرقه و غیرهمنام با این رسانه می‌تواند یک آلترناتیو موقت به‌نظر برسد.
متن کامل گزارش ایمان عظیمی، خبرنگار گروه فرهنگ را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.