اجرای موفقیت‌آمیز عملیات وعده صادق 2 و حمله به پایگاه‌های نظامی اسرائیل با بیش از 400 موشک بالستیک درحالی باعث سردرگمی رژیمصهیونیستی شده که پیشنهادهایی برای جبران این شکست توسط چهره‌های اثرگذار این رژیم در فضای مجازی مطرح شده است.
هفته گذشته نفتالی بنت، نخست‌وزیر سابق رژیمصهیونیستی از نتانیاهو وکابینه جنگ این رژیم خواست تا به نیروگاه‌های هسته‌ای و تأسیسات انرژی ایران حمله کند. چندی پیش آکسیوس، وبگاه خبری آمریکایی مدعی شد اسرائیل طی چند روز آینده در پاسخ به حملات موشکی گسترده سه‌شنبه ایران، به تأسیسات تولید نفت در داخل ایران و دیگر سایت‌های استراتژیک حمله و «تقابلی مهم» خواهد کرد. البته جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در پاسخ به خبرنگاران درباره این ادعا، اعلام کرد از هر حمله اسرائیلی به تأسیسات هسته‌ای ایران دفاع نخواهد کرد و البته موضوع حمله به تأسیسات نفتی ایران را هم رد نکرد. این موضع مبهم وی باعث شد قیمت نفت به بالاترین میزان خود در یک ماه گذشته برسد و عدد 73 دلار را لمس کند.
سهم نفت و گاز از سبد انرژی رژیمصهیونیستی به ترتیب حدود ۳۹ و ۴۲ درصد و مجموعا بیش از ۸۰ درصد است که از طریق تعداد اندکی از تاسیسات انرژی تامین می‌شود و این رژیم را در برابر حملات نظامی آسیب‌پذیر کرده است. در سال ۲۰۲۳ اسرائیل روزانه ۲۲۵ هزار بشکه نفت وارد کرده که ۶۰ درصد آن از قزاقستان و آذربایجان صورت گرفته. نفت وارداتی نیز دو پالایشگاه به نام «حیفا» و «اشدود» مصرف می‌شود.
میزان تولید و مصرف گاز اسرائیل در سال ۲۰۲۳ به ترتیب ۲۳.۵ و ۱۲.۶ میلیارد مترمکعب بوده و مازاد این گاز به کشورهای مصر و اردن صادر شده است. تولید اصلی گاز اسرائیل با سهم تقریبا مساوی، وابسته به دو میدان لویوتان و تامار است. زیرساخت تولید گاز رژیم از نظر آسیب‌پذیری به‌گونه‌ای است که با انهدام تأسیسات یک میدان گازی، صادرات گاز این رژیم به مصر و اردن به صفر رسیده و در صورت انهدام هر دو میدان، ۴۲ درصد از کل سبد تأمین انرژی اسرائیل نیز از بین خواهد رفت.
علیرضا افتخارمنش، کارشناس اقتصاد بین‌الملل در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفت: «قطع مراودات اقتصادی با رژیم‌‌‌اقتصادی و در وهله بعد، تحریم اقتصادی این رژیم می‌‌‌تواند با ایجاد خلل بر جریان تجارت خارجی، هزینه تداوم رویکرد جنایت‌‌‌آمیز رژیمصهیونیستی در نوار غزه را افزایش دهد و همچنین تشدید انزوای منطقه‌‌‌ای این رژیم را حاصل کند.»
وی گفت: «طبیعی است که اقدام فعالانه در حوزه تأمین انرژی اسرائیل باید بر تحریم این کشور توسط کشورهای مسلمان متمرکز شود ولی اگر کار به تقابل و جنگ نظامی در حوزه تاسیسات انرژی کشانده شود، آسیب‌پذیری رژیمصهیونیستی بسیار بالاست. عمده نفت وارداتی اسرائیل از دو کشور آذربایجان و قزاقستان وارد می‌شود و گاز تولید‌شده توسط این رژیم نیز از میدانی تولید می‌شود که ضربه به آنها کار آسانی است.»
در مجموع در صورت توسعه نبرد اقتصادی بین ایران و اسرائیل از حوزه تحریم اقتصادی به جنگ نظامی، آسیب‌پذیری رژیمصهیونیستی به‌شدت افزایش می‌یابد؛ زیرا بیش از 80 درصد از سبد انرژی این کشور توسط نفت و گاز تأمین می‌شود که برقراری جریان آنها به ترتیب به حفظ امنیت در سه پایانه وارداتی و سه میدان گازی وابسته است که در صورت توسعه دامنه جنگ، اهدافی آسان و در دسترس برای ایرانند.
متن کامل گزارش سید احسان حسینی، خبرنگار گروه اقتصاد را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.