مائده زمان فشمی؛ خبرنگار: پرده اول، جمعه، 16 شهریور 1403

از سیاتل به جایی وسط خاورمیانه آمده بود. فارغ التحصیل دانشگاه واشنگتن بود، از خانواده ای ترک و بزرگ شده در آمریکا. بعد از فارغ التحصیلی بود که به کرانه باختری آمد تا حمایتش از فلسطین را در همین سرزمین فریاد بزند. «عایشه نور‌ایگی»، دختر 26 ساله، فعال صلح طلب حامی فلسطین. همراه با دوستانش در راهپیمایی اعتراض به ساخت شهرک های غیرقانونی در شهرک بیتا شرکت کرده بود که هدف تک تیراندازهای صهیونیست‌ها با تسلیحات آمریکایی قرار گرفت.

رئیس جمهور حامی اسرائیل آمریکا گفته کشتن عایشه نور تصادفی بوده، همراهان این دختر 26 ساله اما می‌گویند از عمد عایشه را کشتند.

یکی از شاهدان مرگ عایشه به هاآرتص گفت: یک شلیک مستقیم به سر او بود، تصادفی نبود. او و دوستانش در دورترین نقطه، در امن‌ترین نقطه‌ای که ما فکر می‌کردیم ایستاده بودند. ارتش اسرائیل ما را می‌دید، ما در اطراف ایستاده بودیم و کاری انجام نمی‌دادیم. همه چیز تمام شده بود، ناگهان صدای دو گلوله را شنیدم، یکی از آنها به یک فلسطینی برخورد کرد و از ناحیه پا مجروح شد و یک ثانیه بعد از اینکه برگشتم و دیدم ایگی بیهوش روی زمین دراز کشیده است.

خود صهیونیست‌ها اعلام کردند که نظامیان ما به این تبعه آمریکایی شلیک کرده‌اند. آنتونی بلینکن ادعا کرده که آمریکا در زمینه مرگ این دختر ترک تبار آمریکایی تحقیقاتی را انجام خواهند داد.

پرده دوم، چهارشنبه، 21 اردیبهشت 1401

25 سالی میشد که میکروفون الجزیره را در دستش گرفته بود. هر اتفاقی در فلسطین می افتاد را برای مخاطبان شبکه گزارش می‌کرد. راوی شیرین روزهای تلخ و شیرین فلسطین و مردمانش. گفته بود می‌خواهد صدای فلسطین باشد. شیرین ابوعاقله، خبرنگار فلسطینی- آمریکایی الجزیره. پدرش فلسطینی بود و مادرش اهل نیوجرسی آمریکا، در فلسطین قد کشید و زندگی کرد.

یکی از روزهای 51 سالگی‌اش بود که برای تهیه گزارش حمله صهیونیست‌ها به جنین در کرانه باختری رفته بود. با لباس و کلاه خبرنگاری که می‌گویند مصونیت دارد. شیرین مشغول تهیه گزارش بود که یک گلوله آمریکایی از تفنگ یک نظامی صهیونیست، گزارشش را برای همیشه ناتمام گذاشت.

مقامات صهیونیست شهادت شیرین را غیرعمد و نتیجه درگیری بین نیروهایشان با فلسطینی‌ها عنوان کردند. ولی علی الصمودی، خبرنگار حاضر در صحنه گفت هیچ نیروی فلسطینی در صحنه نبوده و نظامیان صهیونیستی بدون هیچ هشدار قبلی شیرین را مورد هدف قرار دادند.

پیکر شیرین پیچیده در پرچم کشور روی دست‌های مردمی که می‌خواست صدای‌شان باشد تشییع شد. صهیونیست‌ها که هدف قرار دادن شیرین را غیرعمدی خوانده بودند، به مراسم تشییعش حمله کردند با باتوم و نارنجک های صوتی.

آمریکا پس از شهادت شیرین هم خواستار تحقیقات شفاف درباره این حادثه شد، فقط خواستار شد!

پرده سوم، یکشنبه، 25 اسفند 1381

آمریکایی بود و فعال صلح. با جنبش اتحاد جهانی آمده بود به غزه. مشاهداتش از غزه را برای خانواده‌اش می فرستاد. در مصاحبه ای گفته بود: احساس می‌کنم که شاهد نابودی سیستماتیک توانایی مردم برای بقا هستم. گاهی اوقات هنگام شام خوردن با مردم هستم و حس می‌کنم که انبوهی از تجهیزات نظامی اطراف ماست و قصد نابودی مردمی را دارند که با آن‌ها در حال صرف شام هستم. هیچ مقاله دانشگاهی، کنفرانس و فیلم مستندی موفق به تشریح وضعیت میدانی فلسطین برایم نشده بود. تا زمانی که شاهد وضعیت میدانی در فلسطین نباشی نمی‌توان وضعیت منطقه را تصور کرد. این ها حرف های راشل کوری 23 ساله است که آمده بود تا در جلوی تخریب خانه های مردم غزه و ساخت شهرک های غیرقانونی را بگیرد.

راشل مقابل بولدوزری که قصد تخریب خانه یک فلسطینی در شهر رفح را داشت، ایستاد و سعی کرد با بلندگو جلوی تخریب خانه را بگیرد. صدای خانواده فلسطینی شده بود تا بی سر پناه نشوند اما راننده صهیونیستی که پشت بولدوزر آمریکایی شرکت کاترپیلار نشسته بود، بدون توجه به تابعیت راشل او را زیر گرفت و یک تبعه آمریکایی در غزه کشته شد.

آمریکایی‌ها روزهای ابتدایی مرگ راشل گفتند باید تحقیقات پیرامون مرگ راشل آغاز شود، مدتی بعد اما پرونده را به یک دادگاه صهیونیستی سپردند و دادگاه هم پرونده را رد کرد. پرونده رد شد و گفتند خانواده راشل باید تمام حق و حقوق پرونده و اتفاق را بپردازند.

راننده بولدوزر از سوی دادگاه صهیونیست‌ها، از جمله دادگاه عالی در سال 2015 تبرئه شد. هیچ کدام از دولتمردان آمریکایی تاکنون از تلاش‌های خستگی‌ناپذیر این خانواده برای پاسخ‌گویی صهیونیست‌ها به خاطر قتل وحشیانه دخترشان حمایت نکرده اند.

21 سال از مرگ راشل آمریکایی، 2 سال از شهادت شیرین فلسطینی-آمریکایی و یک هفته از مرگ عایشه نور ترک تبار آمریکایی می گذرد.

قتل یک آمریکایی تراژیک‌تر از قتل هر انسان دیگری نیست. اما مرگ و میر آمریکایی‌ها معمولا توجه بیش از حد سیاستمداران و مطبوعات را به خود جلب می‌کنند. در شرایط دیگر، انتظار می رود که کشتن یک معترض حامی فلسطین آمریکایی خشم رئیس جمهور این کشور را به دنبال داشته اما در تمام این سال ها آمریکا با اظهار ناراحتی سوری، فقط گفته تحقیق می کنیم. تحقیقی که هیچوفت اتفاق نمی افتد.

زمانی که این متن نوشته شده، بایدن تنها اظهارات مبهم و غیرمنسجمی را درباره قتل ایگی بیان کرده است. کاملا هریس، معاون رئیس جمهور، اصلا چیزی نگفته و هیچ کدام از آنها با خانواده ایگی تماسی نداشته اند.

آمریکا به کشورهای دیگر اجازه نمی دهد شهروندانش را بکشند. اما به نظر می رسد که قتل عایشه و شیرین و راشل، قدرتمندترین کشور روی زمین را به یک تماشاچی درمانده تبدیل کرده که مایل است پاسخ خود را به اسرائیل برون سپاری کند.

ودانت پاتل، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت: شرکای ما در اسرائیل نشان داده‌اند که در حال انجام فرآیندی هستند و یافته‌های خود را علنی خواهند کرد. اسرائیل از شک و تردید در مورد اینکه دقیقا چه اتفاقی افتاده بهره مند خواهد شد، هر زمانی که یک شهروند یا غیرنظامی آمریکایی جان خود را از دست بدهد، فوق العاده غم انگیز است. اما شرایط پیرامون چگونگی این اتفاق مهم است.

در ماه فوریه، پس از کشته شدن سه سرباز آمریکایی در حمله هواپیمای بدون سرنشین در اردن، جو بایدن یک هشدار صادر کرد. بایدن گفت: ایالات متحده به دنبال درگیری در خاورمیانه یا هیچ جای دیگر در جهان نیست. اما همه کسانی که ممکن است به دنبال آسیب رساندن به ما باشند این را بدانند: اگر به یک آمریکایی آسیب بزنید، ما پاسخ خواهیم داد.

حالا «اگر به یک آمریکایی صدمه بزنید، ما پاسخ می‌دهیم» به «اگر به یک آمریکایی آسیب بزنید، ما مکررا به تحقیقات یک کشور دیگر استناد می‌کنیم و القا می‌کنیم که قتل موجه بوده» تبدیل شده است.

نتیجه گیری روشن است: مرگ یک آمریکایی مستلزم یک واکنش فوری و قاطع است، مگر اینکه این آمریکایی در حالی که از فلسطین حمایت می کند توسط اسرائیلی ها کشته شود.

این اولین بار نیست که ایالات متحده درگیر چنین استانداردهای دوگانه ای می شود. بعد از شهادت شیرین ابوعاقله تمام شواهد موجود نشان می داد که نیروهای اسرائیلی او را هدف قرار داده اند. دولت بایدن اساسا مرگ او را نادیده گرفت. هیچ تحقیقات آمریکایی آغاز نشد و مانند خانواده عایشه هیچ مقام آمریکایی حتی با آنها تماس هم نگرفت.

یا خانواده کوری وقتی خبر کشته شدن عایشه نور 21 ساله در تظاهراتی در کرانه باختری را شنیدند، زخم 21 ساله شان دوباره باز شد. پدر راشل گفت: وقتی می‌دانی این اتفاق برای خانواده دیگری رخ می‌دهد، دوباره احساس می‌کنی که خانواده‌ات از هم پاشیده شده‌اند. جای خالی بوجود می آید که هرگز برای این خانواده ها پر نمی شود.

فعالان حقوق بشر کشته شدن عمدی این فعالان صلح طلب را اینگونه استدلال می کنند که دولت آمریکا به طور سیستماتیک نتوانسته رژیم جعلی را به پذیرش تقصیر در قتل فعالان و روزنامه نگاران سوق دهد و تحقیقاتی را که توسط سازمان های بین المللی مانند دادگاه کیفری بین المللی یا سازمان ملل آغاز شده، با مانع یا نادیده گرفته است.

بیل ون اسولد، سرپرست دیده بان حقوق بشر گفت: اگر شما ایالات متحده هستید، می دانید که هیچ پاسخگویی از سوی اسرائیل وجود نخواهد داشت. بنابراین دلیل ایالات متحده در مواردی که شواهد روشن و معتبری از منابع معتبر استفاده غیرقانونی از زور، نیروی کشنده وجود دارد، آن را دنبال نمی‌کند، تنها توضیح آن سیاسی است.

سارا لی ویتسون، عضو یک گروه حامی فلسطین در این باره گفته: مجازات تیراندازی غیرقانونی و ناعادلانه به کشته شدن معترضان، تغییرات آینده نیست، درست است؟ راه حل مناسب، پیگرد قانونی برای کسانی است که مجرم هستند، برای کسانی که مسئول این کار هستند.

اما بعد از کشته شدن این آمریکایی ها، هیچکس نه تحت تعقیب قرار گرفت و نه مجازات شد، بلکه همه نظامیان از اتهامات تبرئه شدند.

یش دین، یک سازمان حقوق بشر اسرائیلی که بر خشونت‌ها در منطقه نظارت می‌کند، گفت که بین سال‌های 2017 تا 2021، 1260 شکایت حقوقی علیه ارتش صهیونیستی انجام شد که در مجموع به 248 تحقیق جنایی و تنها 11 کیفرخواست منجر شد. به گفته این گروه، در مجموع، تنها 0.87 درصد از حوادث منجر به پیگرد قانونی شده است.

علاقه مشترک

علیرغم تفاوت‌ها در ریشه‌های قومی و مذهبی، این سه زن آمریکایی مشترکاتی داشتند: حمایت آنها از آرمان فلسطین و رد تعصب کور آمریکایی نسبت به دولت اشغالگر نژادپرست. چنین حمایتی باعث شد که ایالات متحده اساسا تراژدی مرگ آنها را نادیده بگیرد.

موضع پذیرفته شده و غالب در آمریکا حمایت از اسرائیل است. حتی زیر سوال بردن تاثیر چنین حمایت مطلق بر منافع ایالات متحده در خاورمیانه، تا همین اواخر، در نهادهای رسمی، به ویژه کنگره، که در آن پول نقش اساسی در انتخاب نمایندگان و همچنین در رسانه ها دارد، تابو بود.

در سال های اخیر با متزلزل شدن جایگاه اسرائیل در آمریکا، تصویر تا حدودی تغییر کرده، چنین تغییری ناشی از جنایات مستندی است که اسرائیل علیه فلسطینیان مرتکب می‌شود و همچنین دامنه گسترده‌تر اعمال نژادپرستانه اشغالگر.

اما در نهایت، حمایت از صهیونیست ها در نهادهای رسمی ایالات متحده، که به عنوان یک ساحل استراتژیک برای حفاظت از منافع ایالات متحده در منطقه تلقی می‌شود، به صورت جدی باقی می‌ماند.

آمریکایی های حامی فلسطین اگر توسط صهیونیست ها کشته شوند نباید انتظار پاسخی از سوی مقامات آمریکایی را داشت، چون خون آنها برای نظام حاکم ایالات متحده ارزش کمتری دارد، دولت آمریکا برای محافظت یا احترام به این شهروندانش کاری انجام نداده و نمی دهد.

شبیه عایشه و شیرین و راشل کم نیستند، در همه جای دنیا. آمریکایی های حامی فلسطین حالا صدای حمایت شان از غزه چه در جایی در خاورمیانه چه در قلب نیویورک و واشنگتن بلند است، صدایی که فریاد آزادی فلسطین شده است.