آنتونی مانیکونه را می‌شناسید؟ او ۷ سال مربیگری پایه‌های اینتر را برعهده داشت و به‌عنوان دستیار در کادرفنی لاتزیو قهرمان جام حذفی شد. پس از آن همکاری‌اش را با پتکوویچ آغاز کرد و عضو مهمی از سوئیسِ جذاب یورو ۲۰۱۶ و جام جهانی ۲۰۱۸ بود. با این کارنامه به ایران آمد و دستیار امیر قلعهنویی شد. اما این‌روزها تنها در شروع بازی در کنارش می‌ایستد. چرا؟ چون هیچ‌چیز سر جای خودش نیست و ایده‌پردازی در کادرفنی هم به سعید الهویی سپرده شده است.
قلعهنویی و دستیارانش بارها واکنش‌های تندی را نسبت به انتقادات از کیفیت‌فنی تیم ملی داشته‌اند. آن‌ها با حمله‌کردن به منتقدان، تعدادی از آن‌ها را بی‌سواد توصیف کردند، تعدادی را هم بخیل و حسود. اخیراً نیز سرمربی تیم ملی پس از برد یک‌گله برابر امارات گفت که برخی‌ها نسبت تیمش حُب‌وبغض دارند.
یکی از مهم‌ترینِ این انتقادات، همین ترکیب کادرفنی است. عده‌ای از کارشناسان معتقدند تیمِ فنی ما وزن ندارد و این را می‌توان از ایده بازی و ایرادات فوتبال تیم ملی مشاهده کرد. دستیاران ایرانی قلعهنویی از بهترین‌های فوتبال ایران بوده‌اند، اما در اینکه بتوانند در قامت مربی هم تاثیرگذار باشند تردیدهای بسیاری وجود دارد. هر چند امیدها به مانیکونه بود که حضورش هنوز به تاثیر نرسیده است.
چرا مانیکونه اضافه شد؟ اینکه به بار فنی کادر افزوده شود؟ یا فقط در اسم بگوییم یک چهره خارجی در کادر داریم؟ اگر او در تیم ملی نقش دارد که در کیفیت فنی تیم دیده نمی‌شود. اگر هم جایگاهش تعریف نشده این نقش ویترینی برای تیم ملی خوب نیست. مدت‌هاست مسئولیت‌های او را الهویی انجام می‌دهد که این، از دو دیدگاه قابل‌نقد و نگران‌کننده است؛ اول، کارآیی مربی‌ای به رزومه مانیکونه را در تیم ملی به پایین‌ترین سطح رسانده و دوم، در سطح فنی هم اثری منفی داشته است.
اگر قلعهنویی این را هم به حساب بخل و بغض نگذارد با نگاهی به عملکرد تیم ملی مشخص می‌شود که نقش مانیکونه در کادرفنی تعریف نشده و چون شرح وظایف معینی ندارد، نتوانسته آن‌طور که باید پای فوتبال تیم امضای فنی بزند. مسئولیت این ایراد با سرمربی است که به‌عنوان نفر اول کادر این تقسیم وظیفه را در تیمش درست انجام نداده است.