پیتر اوبورن، اکتیویست و روزنامه‌نگار انگلیسی:مدت زیادی نگذشته که دوستم مرا به بیتا برد؛ همان روستای فلسطینی که عایشه نور ازگی ایگی در آنجا توسط یک تک‌تیرانداز اسرائیلی در تاریخ ۶ سپتامبر کشته شد.
سفری ساده به‌نظر می‌رسید، اما برای رسیدن به آنجا باید از حواره عبور می‌کردیم؛ جایی که شاهد یک کشتار معروف بود و ساختمان‌های سوخته هنوز گواه آن فاجعه‌اند.
اشغالگران مسلح خیابان‌ها را تحت تسلط خود داشتند و تک‌تیراندازانی در نقاط پنهان به نظارت می‌پرداختند. اگر فلسطینی باشید، توسط یک سرباز اسرائیلی که تفنگی به سمت شما گرفته است، متوقف شده و مورد بازجویی قرار خواهید گرفت.
پس از عبور از ایست و بازرسی، به سمت چپ پیچیدیم و به بالای تپه، به بیتا رفتیم، جایی که دوستم ماشین را جلوی پارک کودکان متوقف کرده بود. هیچ کودکی در آنجا نبود. تاب‌ها، سرسره‌ها و جعبه‌های شن همگی رها شده بودند. دوستم گفت «قبلاً آمدن به اینجا خیلی خوشایند بود، اما اکنون به دلیل حملات اشغالگران غیرممکن است.»
از پارک عبور کردیم و به دره ای رسیدیم که نمای زیبا و خیره کننده‌ای داشت. دوستم گفت «نزدیک‌تر نروید، نظامیان مطمئناً ما را زیر نظر دارند و ممکن است شلیک کنند.»
وضعیت فلسطینیان روستای بیتا، پیش از قتل عمد نور ازگی
شهرک صهیونیستی‌ای که به‌نام ایویاتار(به‌معنای «خدا بزرگ است») شناخته می‌شود، توسط جنبش افراطی شهرک‌نشینان ناحالا تأسیس شده است. این جنبش افراطی به طور مستمر از ایالات متحده پشتیبانی مالی دریافت می‌کند. هدف ناحالا این است که اسرائیل نوار غزه و کرانه باختری را به خاک خود ضمیمه کند. در اوایل سال ۲۰۲۱، استعمارکنندگان به‌طور غیرقانونی تپه‌ای را که به‌طور محلی جبل صبیح نامیده می‌شود، اشغال کردند. آنها ۵۰ سازه دائمی، از جمله یک پارک بازی، یک کنیسه، یک سالن مطالعه مذهبی، یک فروشگاه، یک شبکه برق و جاده‌های آسفالت شده ساختند.
ایتامار بن گویر، وزیر امنیت اسرائیل و رئیس حزب راست‌گرای اوتزما یهودیت(قدرت یهود)، در ژوئن ۲۰۲۳ به ایویاتار رفت تا حمایت خود را از این اشغالگران نشان دهد. با رضایت ضمنی ارتش اسرائیل، «ناحالا» حدود 1.5 کیلومتر مربع از زمین‌هایی از کرانه باختری را که از دیرباز به فلسطینی‌ها تعلق داشت، تصرف کرد.
هر جمعه]و گاهی بیشتر[، جوانان بیتا برای دفاع از سرزمینشان به خیابان‌ها می‌آیند. آنها سنگ پرتاب می‌کنند و لاستیک‌ها را آتش می‌زنند، اما تهدید جدی برای سربازان مسلح اسرائیلی ایجاد نمی‌شود. از مارس ۲۰۲۰، ۱۷ نفر از جوانان روستای بیتا در همین اعتراضات کشته و بسیاری دیگر زخمی شده‌اند.
در تاریخ ۶ سپتامبر، عایشه نور ازگی، شهروند ۲۶ ساله آمریکایی-ترکیه‌ای، به آخرین کسی تبدیل شد که در این اعتراضات جان خود را از دست داد. شاهدانی که تیراندازی را دیده‌اند می‌گویند او به‌طور عمدی با شلیک به سر هدف قرار گرفت. همه شاهدان تأکید کردند که او در زمان کشته شدن هیچ‌گونه نزدیکی به هر نوع خشونت نداشته است.
با شدت گرفتن درگیری‌ها، عایشه نور به مکانی امن‌تر رفت. یک شاهد ناشناس که با مهدی حسن روزنامه نگار عرب-آمریکایی مصاحبه کرده بود، گفت: زمانی که عایشه نور به پایین تپه می‌رفت، به یک داوطلب ۶۲ ساله که مشکل راه رفتن داشت کمک کرد. او نگران وضعیت او بود. آنها پشت یک درخت زیتون پنهان شدند و فکر کردند در ناحیه‌ای دورافتاده هستند. آنها تصور می‌کردند که در امانند. در این لحظه بود که یک تک تیرانداز اسرائیلی به سر عایشه نور شلیک کرد.
شرایط به طور تکان‌دهنده‌ای مشابه به قتل فعال بین‌المللی دیگر، «تام هورن‌دال»، کنشگر انگلیسی است که در آوریل ۲۰۰۳ در رفح توسط یک تک‌تیرانداز ارتش اسرائیل و بعد از شلیک به سرش کشته شد. مانند عایشه نور، تک‌تیرانداز اسرائیلی از فاصله‌ای حدود ۱۵۰ متر به او شلیک کرده بود. در مورد هورن‌دال، که ۲۲ ساله بود، کارشناسان به وضوح تأکید کردند که «در آن فاصله، هیچ شکی درباره قصد قتل وجود ندارد.»
دوشنبه شب، به مادر تام هورن‌دال، زنگ زدم. او گفت که قتل عایشه نور یاد مرگ تام را دوباره برایش زنده کرده است. هر دو به طور خون‌سردانه هدف قرار گرفتند. او به یاد آورد که پس از قتل تام، ارتش اسرائیل دروغ‌هایی گفت. مادر تام اضافه کرد: به نظر می‌رسد که اکنون درباره عایشه نور هم دروغ می‌گویند و ادعا می‌کنند که نیروها به «یک تحریک‌کننده فعالیت‌های خشونت‌آمیز» شلیک کرده‌اند، در حالی که او در یک موقعیت منفعل به قتل رسیده است. مادر تام هورن‌دال به من گفت که «سربازان وقتی به‌سمت تام شلیک کردند می‌دانستند که دارند چه کاری می‌کنند.» او به یاد آورد که جلب نظر نخست‌وزیر وقت، تونی بلر، برای محکوم کردن اسرائیلی‌ها به خاطر کشتن پسرش غیرممکن بود. این وضعیت یادآور سکوت رئیس‌جمهور آمریکا، جو بایدن است.(به جز بیانیه‌ای از کاخ سفید که اعلام کرد از قتل یک شهروند آمریکایی «بسیار نگران» است.)
خانواده هورن‌دال تحقیقات جامع خود را با کمک وکلا انجام دادند. با اینکه بلر از دخالت در این موضوع امتناع کرد، نمایندگان حزب کارگر، از جمله جرمی کوربین و ریچارد بردن، در پیگیری این موضوع فعال بودند. به لطف تلاش‌های آنها، پرونده هورن‌دال تنها موردی است که اسرائیل در آن مجبور به برگزاری یک تحقیق کامل نظامی شد. برای اولین و تنها بار، یک سرباز اسرائیلی به دلیل قتل]به‌تشخیص آنها[ غیرعمد، متهم و درنهایت محکوم شد.
خانواده هورن‌دال به وضوح معتقد بودند که سرباز، طایسیر حیّب، باید به دلیل «قتل عمد» محاکمه می‌شد. حیّب دفاعیه‌ای ارائه داد و ادعا کرد که قصد داشته به لاله گوش هورن‌دال شلیک کند و نه اینکه مغز او را متلاشی کند!
روایت مقاومت مسالمت‌آمیز فعالانی که اعتراضشان با گلوله اسرائیلی‌ها خاموش شد
زمانی که با راهنمایم از بیتا خارج شدم، در کنار دیواری ایستادم که یاد مردانی که «نگهبانان کوه» نام داشتند را گرامی می‌داشت که توسط سربازان اسرائیلی کشته شده بودند. راهنمای من تأکید کرد که هیچ‌یک از آنها مسلح نبوده‌اند. یکی از آنها، شادی الشرفا، مهندس آب ۴۱ ساله‌ای بود که در حین تعمیرات لوله اصلی آب روستا به ضرب گلوله کشته شد.
راهنمای من گفت: ما تنها از مقاومت مسالمت‌آمیز استفاده می‌کنیم. هرگز از سلاح گرم استفاده نمی‌کنیم. ما با خودمان درباره ایده مرگ به توافق رسیده‌ایم. آرایشگران منطقه صبح‌ها می‌آمدند و موی معترضان را اصلاح می‌کردند. زنان طلاهایشان را فروختند تا هزینه اعتراضات را تأمین کنند. تمام هزینه‌ها را خودمان پرداخت کردیم. هر شب ۴۰ هزار شیکل هزینه داشت که از پس‌اندازهای ما تأمین شد.
در تاریخ ۶ سپتامبر، عایشه نور ازگی ایگی به شانزدهمین نگهبان کوه تبدیل شد که در بیتا جان خود را از دست داد. تمام شواهد نشان می‌دهد که او به‌طور خون‌سردانه توسط یک سرباز اسرائیلی کشته شده است.
مادر تام هورن‌دال اعتقادی به امکان اجرای عدالت ندارد. او در صفحه خود در اکس نوشت که «کشته شدن ایگی فرصتی برای بایدن است تا علناً قتل یک آمریکایی را محکوم کرده و تلاش کند تا وضعیت فعلی حمایت بی‌ملاحظه ایالات متحده از اسرائیل را تغییر دهد. ممکن است فرآیندی در حال انجام باشد، اما وضعیت فعلی درست نیست و هیچ‌گونه بیانیه‌ای از شاهدان عینی این اتفاق به جز از سوی ارتش اسرائیل وجود نخواهد داشت. رئیس‌جمهور آمریکا اوایل امسال به جهان گفت «اگر به یک آمریکایی آسیب برسانید، ما پاسخ خواهیم داد.» ببینیم آیا به قول خود عمل می‌کند یا نه!»
ترجمه از حانیه قاسمیان، خبرنگار گروه جهانشهر