ناصر ایمانی افزود: انگیزه‌ها بیشتر برای بهره‌برداری جناحی و سیاسی است تا انگیزه‌های واقعی. در آن دوقطبی‌سازی احساس مصلحانه بودن ندارید و احساس می‌کنید این کار با انگیزه‌های دیگری انجام می‌شود. فضایی را به وجود می‌آورند که منجر به دشمنی میان گروه‌ها و جریانات سیاسی می‌شود، در‌حالی‌که این دشمنی نه واقعیت خارجی دارد و نه باید داشته باشد.
این کارشناس سیاسی ادامه داد: تا الان بارها رهبر انقلاب به دوقطبی‌سازی اشاره کردند که نباید به سمت دیو و دلبرسازی در جامعه حرکت کنیم، یعنی نه یک‌سری افراد را پاک و مطهر بدانیم و یک‌سری را باطل. این حتی در میان مردم هم مطرح است. نباید گفته شود که ما دو تیپ مردم داریم، یک بخش افرادی هستند که آدم‌های خوب و طرفدار نظام هستند و در نقطه مقابل افرادی حضور دارند که مخالف نظام هستند. یا بین جناح‌های سیاسی مطرح شود که اگر کشور دست یک جریان بیفتد، کشور را نابود می‌کند یا دست جریانی دیگر باشد، نجات پیدا می‌کند. این مصداق دوقطبی‌سازی است.
ایمانی در پایان گفت: محکوم کردن یک جریان سیاسی به دوقطبی‌سازی کار خوبی نیست، باید توجه کنیم که هردو جناح سیاسی ما در این زمینه پرونده خوبی ندارند. اینکه یک طرف را متهم به همه بدی‌ها کنند و خود را مبری کنند، دوقطبی‌سازی کاذب است. در این اقدامات بویی از انتقاد منصفانه به گوش نمی‌رسد، اینها نقادی نیست، دوقطبی‌سازی است.»