تالاب هامون، حوضه آبریزی که آب خود را از همسایه میگیرد و زیست حیات بخشی به همه همسایگان خود میدهد، امروز در سایه نبود زبان دیپلماسی مشترک دچار مرگ بیصدا شده است و محققان وقتی زبان به واگویههای آن میکنند، امیدی به احیای دوباره آن ندارند.
در حالی کشور افغانستان نسبت به سدسازی بر روی رودهای منتهی به تالاب بینالمللی هامون اقدام کرده است که این تالاب مایه حیات ۲۸۴ گونه جانوری است و به گفته رئیس پژوهشکده تالاب بینالمللی هامون با شرایطی که پیش میرود، امیدی به احیای مجدد این حوضه آبریز نیست، ولی برخلاف دریاچه ارومیه میتوان با ایجاد زبان دیپلماسی مشترک آن را نجات داد.
دریاچه و تالاب بینالمللی هامون سومین دریاچه بزرگ ایران پس از دریاچه مازندران و دریاچه ارومیه، هفتمین تالاب بینالمللی جهان و یکی از ذخیرهگاههای زیستکره در ایران است. دریاچه و تالاب هامون در منطقه سیستان و در استان سیستان و بلوچستان واقع شدهاند. این دریاچه از سه دریاچه کوچک به نامهای «هامون پوزک»، «هامون صابری» و «هامون هیرمند» تشکیل شده است. این دریاچهها در زمان فراوانی آب به هم میپیوندند و دریاچه مشترک هامون، میان افغانستان و ایران را تشکیل میدهند و از طریق شیله در ایران آب وارد شورهزار گود زره میشد.
دکتر جواد میردار هریجانی، رئیس پژوهشکده بینالمللی تالاب هامون، بروز بیماریهای چشمی، قلبی و تنفسی را از دیگر پیامدهای خشک شدن این تالاب عنوان کرد و یادآور شد: «از همه بدتر جو ناامیدی در میان مردم سیستان ایجاد میشود که در نهایت شاهد مهاجرت خیل عظیمی از مردم منطقه خواهیم بود. هر سال که وضعیت آب نامناسب و طوفانهای گرد و غبار را داریم، تعداد بیشتری از مردم سیستان منطقه را ترک میکنند، چون با خشک شدن هامون، قابلبیت زیست منطقه از بین میرود.»
هریجانی ادامه داد: «رودخانه خاشرود که آب هامون پوزک را تامین میکرد، سدی از سوی کشور افغانستان بر روی آن در حال احداث است و این رود نیز عملا بسته میشود. بر اساس این واقعیات نمیتوان خیلی امیدوار بود که هامون احیاء شود. دریاچه ارومیه دستکاری خودمان در کشور بود که به خشکی گرایید، ولی هامونها نیازمند همکاری کشور افغانستان است و باید زبان مشترکی با این کشور بیابیم.»
وی تاکید کرد: «آن چیزی که بر روی هامون رخ میدهد، نتیجه آن تنها مشمول ایران نیست، بلکه تبعات آن حتما سایر کشورها نظیر افغانستان و پاکستان را درگیر میکند.»
منبع: ایسنا