علی علیزاده، تحلیلگر سیاسی در صفحه شخصی خود در شبکه ایکس نوشت:«خبرنگار فرانسوی از ایمانه خلیف میپرسد «ایا حس میکنی امروز ازت اعاده حیثیت شده؟»
خبرنگار این سوال را به زبان فرانسوی میپرسد چون بدیهی میگیرد که ایمانهی الجزایری فرانسه میداند. حق هم دارد. الجزایر تا همین هزار و نهصد و شصت و دو یکی از دهها مستعمره فرانسه بود و مردم باید به زور فرانسه میآموختند و امروز هم طبقه متوسط غربگرای الجزایری فرانسه میداند و با فرانسه دانستنش پز هم میدهد. در واقع خبرنگار به ایمانه دیکته میکند که در چه زبانی باید صحبت کند.
ایمانه اما از پاسخ به زبان فرانسوی سرباز میزند. میگوید نمیتوانم به فرانسه پاسخ دهم. میگوید به انگلیسی بپرسید تا من به عربی پاسخ دهم و خبرنگار فرانسوی را مجبور میکند سوالش را به زبان انگلیسی تکرار کند.
ایمانه که دو هفته تمام توسط رسانههای غربی مدعی لیبرالیسم به خاطر چهرهاش به صلیب کشیده شده و جنسیت و هویتش مورد سوال قرار گرفته و تحقیر و تمسخر شده با شلاقهای دیگریساز و دیگریکش استعماری اشناست. ایمانه به تاریخ دیگری وصل است. او میداند الجزایریها به اختیار خود فرانسه صحبت نکردند. بلکه در مقام یک ملت به انقیاد و بردگی کشیده شدند و مجبور به تعظیم مقابل اربابان فرانسوی و زبانشان شدند. برای الجزایریهایی که ایمانه نمایندگی میکند فرانسه زبان شعر و شراب و فلسفه و هوگو و بودلر و رمبو نیست. زبان کتک خوردن و زندان کشیدن و کشته شدن است. ایمانه میداند که یک میلیون الجزایری شهید شدند تا صاحبان این زبان مجبور به عقب نشینی شوند.
این ویدیوی کوتاه تصویری کلاسیک از رابطه زبان، قدرت و استعمار است و نمونهای درخشان از مقاومت علیه قدرتی که استعمار به واسطه زبان بر مردم غیرغربی تحمیل میکند.
از خودت میپرسی چه شد که چهل و پنج سال بعد از انقلاب استقلالخواهانه و استعمارستیزانه ایران، زبان انگلیسی فلان وزیر خارجه به پرچم قدرت یک جناح سیاسی تبدیل میشود و اینکه فلان مذاکره کننده خودش انگلیسی حرف نمیزند ابزار سرافکندگی محسوب میشود. چه شد که ذهنهای ایرانیان تا این حد استعمارزده شد؟»