فرهیختگان: با نزدیک شدن به زمان تنفیذ و تحلیف رئیس‌جمهور منتخب، بازار حرف‌وحدیث و شایعات درباره انتخاب مدیران دولت و و وزرای کابینه داغ شده است. درباره وزارت ورزش و جوانان اما خروجی متاسفانه یک لیست تقریبا ناامیدکننده است. در فضایی که انتقادها درباره عدم اطلاع‌رسانی درست و اصولی پیرامون مکانیسم انتخاب وزرا و گزینه‌ها به اوج رسیده، اسامی مختلف غیررسمی برای وزارت ورزش و جوانان نام‌شان بر سرزبان‌ها افتاده که بررسی اولیه آن نشان می‌دهد هیچ نقشه‌راه شفافی برای ورزش کشور در نظر گرفته نشده تا مطابق با مشکلات فعلی کوچک و بزرگ گزینه وزارت انتخاب شود اما نفرات مطرح‌شده برای تصدی پست وزارت ورزش و جوانان چه کسانی هستند؟
از نظر تمام منابع خبری رضا صالحی‌امیری گزینه اول برای رسیدن به این پست کلیدی است و بسیاری از کارشناسان هم روی انتخاب او اتفاق نظر دارند ولی چند شایعه درباره‌اش وجود دارد؛ اول اینکه تا این لحظه خودش تمایل به وزیر شدن ندارد. دوم اینکه تلاش‌هایی انجام شده تا او به‌عنوان یکی از معاونت‌های ریاست‌جمهوری انتخاب شود.
اگر صالحی‌امیری را فاکتور بگیریم، کارنامه سایر گزینه‌های موجود که نام‌شان به صورت غیررسمی مطرح شده، آینده‌ای روشن را برای تبدیل شدن به یک وزیر ورزش طراز اول و قدرتمند را نشان نمی‌دهد.
از علی آقازاده که گفته می‌شود نسبت فامیلی با یکی از وزرای ورزش سابق دارد تا امیررضا خادم، ژاله فرامرزیان، علی دادگر و محمدمهدی تندگویان. حقیقت امر این است که اکثر این افراد که کارنامه آنها توسط کارگروه فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته، گزینه‌هایی نیستند که ناجی کشتی بحران‌زده ورزش کشور باشند. البته فراموش نکنیم مهدی علی‌نژاد معاون ورزش قهرمانی سابق وزارت ورزش و کیومرث هاشمی وزیر فعلی ورزش و جوانان هم در این کارزار بیکار نبوده‌اند و تلاش‌های زیادی برای معرفی آنها به رئیس‌جمهور منتخب صورت گرفته است. همه این امیدواری و انتظار را دارند که فرآیند انتخاب وزیر ورزش با توجه به شرایط بسیار حساسی که ورزش کشور و جوانان با آن روبه‌رو هستند با شرایط بهتری انجام شود.
امروز این حوزه نیازمند ورود وزیری است که قدرت اجرایی، اقتصادی، سیاسی، شناختی، ورزشی و ارتباطات بین‌المللی خوبی داشته باشد و بسیاری از این گزینه‌ها همه این فاکتورها را با هم ندارند. با این گزینه‌های غیررسمی که نام‌شان شنیده می‌شود زیاد نباید به تغییر و تحول مثبت در ورزش کشور امیدوار باشیم. باید ببینیم مسعود پزشکیان که خودش از اهمیت حوزه ورزش و جوانان باخبر است، چه تصمیمی درباره خروجی کارگروه فرهنگی و شورای راهبری اتخاذ خواهد کرد. این اسامی را رد می‌کند و خودش گزینه‌های بهتر معرفی خواهد کرد یا اینکه به شورای راهبردی و کارگروه فرهنگی ماموریت می‌دهد با دقت نظر بیشتری نسبت به نیازهای مدیریتی ورزش کشور نسبت به انتخاب گزینه اقدام کنند.